Επίθεση Ισραήλ στη Συρία: Σκέτη τρέλα ή ψυχρός υπολογισμός;

Ο βομβαρδισμός της Συρίας από το Ισραήλ είναι ένα σημάδι ότι το Τελ Αβίβ και η Ουάσιγκτον προετοιμάζουν την διεθνή γνώμη ώστε να οδηγήσουν τα πράγματα σε μια όμοια με την Λιβύη εναέρια επέμβαση του ΝΑΤΟ και των Αμυντικών Δυνάμεων του Ισραήλ για να εξαφανίσουν την Συρία. Του Γουίλιαμ Ενγκντάχλ*

Την 3η προς 4η Μαΐου, οι Αμυντικές Δυνάμεις του Ισραήλ (IDF) εκτόξευσαν δυο πυραύλους από μαχητικά αεροπλάνα που πέτυχαν στόχους βαθιά εντός συριακού εδάφους. Συγκεκριμένα στόχευαν ένα ερευνητικό κέντρο που λειτουργεί η στρατιωτική Τζαμράγια, κοντά στο αεροδρόμιο της Δαμασκού. Παρόλο που ο εκπρόσωπος του Ισραήλ απέφευγε να αναλάβει την ευθύνη για τους βομβαρδισμούς σε συριακή κυριαρχία, η κυβέρνηση Ομπάμα τους επιβεβαίωσε και τους επικρότησε. Σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία, το Ισραήλ κήρυξε πόλεμο στην Συρία καταπατώντας την χάρτα του ΟΗΕ.

Η ομολογούμενη δικαιολογία από το καθεστώς Νετανιάχου, που φαίνεται να θέτει τους δικούς του νόμους σε αντίθεση με τις διεθνείς νομοθετικές νόρμες, ήταν ότι οι πύραυλοι στόχευαν μια αποθήκη όπου φυλάσσονταν ιρανικοί πύραυλοι «Fateh 110», οι οποίοι είναι ικανοί να «αλλάξουν το παιχνίδι».

Οι πύραυλοι αυτοί θα μεταφέρονταν στην λιβανέζικη Χεζμπολάχ. Τον Ιανουάριο η IDF πραγματοποίησε αντίστοιχο εναέριο χτύπημα σε μια αυτοκινητοπομπή που μετέφερε αντιαεροπορικά όπλα στην Χεζμπολάχ. Τα όπλα αυτά θα καθιστούσαν αδύνατο το Ισραήλ να εισέλθει σε εναέριο χώρο του Λίβανου και να φύγει αλώβητο.

Για να καταλάβουμε καλύτερα τι συμβαίνει στο Τελ Αβίβ, βοηθά ένα χρονογράφημα της τελευταίας περιόδου. Στις 27 Απριλίου, πριν το Ισραήλ χτυπήσει συριακό έδαφος, ο Ρώσος αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, Μικαήλ Μπογκάντοφ, συμφώνησε νέα συμμαχία της Ρωσίας με το Λίβανο στην Βυρηττό.

Σύμφωνα με το Debka.com, μια διαδικτυακή πηγή συνδεδεμένη με την ισραηλινή κοινότητα πληροφοριών, «αυτή ήταν η απάντηση του Πούτιν στην ευθεία στάση του Ομπάμα για μια συνεργασία ώστε να σταματήσει η συριακή διαμάχη. Η ανταπάντηση του Ομπάμα ήταν να δώσει το πράσινο φως στο Ισραήλ να χτυπήσει ιρανικούς στόχους και την Χεζμπολάχ σε Συριακό έδαφος».

Στις 30 Απριλίου, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χασσάν Νασραλάχ, μίλησε δημόσια λέγοντας για πρώτη φορά ότι η οργάνωσή του ήταν έτοιμη να βοηθήσει ανοιχτά το καθεστώς Άσσαντ στην μάχη του απέναντι στην Αλ-Κάιντα και στις ξένες δυνάμεις που το αντιμάχονται.

Ο ίδιος υποστήριξε ότι οι κατηγορίες πως η Συρία έκανε χρήση χημικών όπλων, τύπου Σαρίν, ήταν ψευδείς με σκοπό να δικαιολογήσουν την διεθνή επέμβαση. Την ίδια στιγμή, το Ιράν κάλεσε τον ΟΗΕ να ερευνήσει εάν έχει γίνει χρήση χημικών όπλων στην Συρία.

Την επόμενη ημέρα, την 1η Μαΐου, o Αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, είπε ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να εξοπλίσουν Σύρους αντάρτες και να αυξήσουν τις προσπάθειες για ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Την 3η προς 4η Μαΐου λαμβάνει χώρα ο βομβαρδισμός της Συρίας από την IDF.

Στις 6 Μαΐου, η Ανεξάρτητη Επιτροπή Ελέγχου για την Συρία του ΟΗΕ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία έλεγε ότι δεν βρήκε ίχνη χρήσης οποιωνδήποτε χημικών όπλων στην Συρία εναντίον των ανταρτών. Αντιθέτως, ο ΟΗΕ βρήκε αποδείξεις ότι οι αντάρτες χρησιμοποίησαν χημικά όπλα τύπου Σαρίν και προσπάθησαν να ρίξουν το φταίξιμο στο καθεστώς. Καμία ντροπή για την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ που ισχυρίζονταν το αντίθετο.

Οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ έγιναν συμπτωματικά ταυτόχρονα με τις συριακές αναφορές ότι το καθεστώς Άσαντ πέτυχε σημαντικούς στόχους κερδίζοντας περιοχές κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο που ήταν στην κατοχή των ανταρτών.

Μέχρι το Ισραήλ ή η Ουάσιγκτον να φέρουν απτές αποδείξεις για το αντίθετο, οι υποψίες ότι το Ισραήλ προέβη σε κήρυξη πολέμου δεν πρέπει να συνεδεθεί με πυραύλους της Χεζμπολάχ ικανούς να «αλλάξουν τα δεδομένα» αλλά να ερμηνευθεί ως μια απόπειρα του Ισραήλ, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, για να δημιουργήσουν το κλίμα ώστε η κοινή γνώμη να αποδεχθεί μια πλήρους μεγέθους εναέρια επέμβαση του ΝΑΤΟ και της IDF με σκοπό να σβήσουν την Συρία, όπως έγινε και με την Λιβύη, καθώς εδώ και περισσότερα από δυο χρόνια εκπαίδευσης και χρήσης μισθοφόρων ή και τρομοκρατών της Αλ Κάιντα για να ρίξουν το καθεστώς Άσαντ έδειξαν να απέτυχαν.

Οι εξάρσεις του Νετανιάχου αποτελούν ένα εξαιρετικά υψηλό ρίσκο που θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον με τεράστιο κόστος. Η συμμαχία των Σιιτών της Τεχεράνης – Δαμασκού – Χεζμπολάχ στο Λίβανο υποστηρίζεται σθεναρά από την Ρωσία του Πούτιν και την Κίνα. Οι αντάρτες υποστηρίζονται από το Κατάρ, την Σαουδική Αραβία, την Ουάσιγκτον και τώρα από το Ισραήλ. Ήδη η Συρία, το Ιράν και η Χεζμπολάχ έχουν υποσχεθεί αντίποινα. Η κατάσταση έχει την δυνατότητα να διαμορφωθεί σε ανεξέλεγκτη σύγκρουση.

Υπάρχει κανένας υπέρ των διεθνών κανονισμών, των εννοιών των δίκαιων και άδικων πολέμων, της κλασσικής διπλωματίας και των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έτσι για αλλαγή;

*Ο Γουίλιαμ Ενγκντάχλ είναι βραβευμένος γεωπολιτικός αναλυτής και σύμβουλος στρατηγικού ρίσκου. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 13 γλώσσες.

Σχετικές ετικέτες:Κόσμος