12:38 | 29/10/13
«Πώς μπορεί να προσέλθει το ΠΑΣΟΚ στην ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς και την ίδια ώρα ,αδελφοποιημένο με τη Δεξιά, να εφαρμόζει μια συνθλιπτική πολιτική για την αντοχή και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων; Είναι αυτή η πολιτική που σήμανε και την πολύπλευρη ακύρωσή του στη συλλογική κοινωνική συνείδηση» αναφέρει χαρακτηριστικά στο άρθρο του και αναρωτιέται: «Τι είδους ανασυγκροτημένη Κεντροαριστερά θα προκύψει ό αν στους κόλπους της θα περιλαμβάνει ένα κόμμα που, αφού κατεδάφισε τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του δημοκρατικού σοσιαλισμού(κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικό κράτος),επιστρέφει τώρα στην ενιαία Κεντροαριστερά για να ξαναφτιάξει τα κατεστραμμένα;».
Και καταλήγει ο πρώην υπουργός: «Είναι προφανές, ότι η ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς αφορά όλους όσους ειλικρινώς αναζητούν την έξοδο από τη σημερινή κρίση, με τη σχεδίαση και εφαρμογή μιας πολιτικής ριζικά διάφορης προς την πολιτική που ασκεί η δικομματική κυβέρνηση. Αφορά όλους όσους ,από την αρχή ή στη συνέχεια, με συνέπεια ή και με λάθη, συγκρούστηκαν με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και παρέμειναν προσηλωμένοι στις καταστατικές αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αφορά πρωτίστως τους πολίτες. Δεν αφορά το ηγετικό και οργανωτικό σχήμα που απέμεινε να ονομάζεται ΠΑΣΟΚ».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗ
Η Κεντροαριστερά και η «Κεντροαριστερά»
Ο πολιτικός όρος «Κεντροαριστερά» ταυτίζεται με τον ιδεολογικό χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Οι θεμελιώδεις συνιστώσες του δημοκρατικού σοσιαλισμού είναι ο πολιτικός φιλελευθερισμός και η κοινωνική δικαιοσύνη .Ο πολιτικός φιλελευθερισμός απαιτεί την αέναη ενίσχυση και ποιοτική αναβάθμιση της Δημοκρατίας, δηλαδή την ανέκκλητη θεσμική δυνατότητα της λαϊκής πλειοψηφίας να καθορίζει τις πολιτικές αποφάσεις και όχι αυτές να καθορίζονται από την αδιαφανή πίεση των οικονομικών ολιγαρχιών. Η κοινωνική δικαιοσύνη είναι η πεμπτουσία των κοινωνικών ιδεών του σοσιαλισμού και το αποτέλεσμα της ύπαρξης ισχυρού κοινωνικού κράτους, οι εξισορροπητικές και αναδιανεμητικές λειτουργίες του οποίου αντισταθμίζουν τη φτώχεια, την ανισότητα και την αδικία.
Ο μέχρι πριν από λίγα χρόνια σταθερός εκπρόσωπος του δημοκρατικού σοσιαλισμού στη χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ, ακυρώθηκε ιδεολογικά, προγραμματικά και ηθικά, εφαρμόζοντας με την υπαγόρευση των δανειστών, μια ακραία νεοφιλελεύθερη και συντηρητική πολιτική για τη διάσωση της Ελλάδας. Από τον Νοέμβριο, δε, του 2011 ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, εναγκαλιζόμενα και συμπορευόμενα τα δύο κόμματα, ασκούν την ίδια πολιτική αυξάνοντας την εξάρτηση, βαθαίνοντας την ύφεση και καταστρέφοντας τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας μας.
58 πρόσωπα, με την υποστήριξη του νυν και του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, απηύθυναν πρόσκληση για την ανασύνθεση της ελληνικής Κεντροαριστεράς, εντάσσοντας στο εγχείρημα και το απομένον ΠΑΣΟΚ. Αναρωτιέμαι αν το κείμενο αυτό αποτελεί εκδήλωση ιδεολογικής αφασίας ή πολιτικής αμνησίας.
Μπορεί να συμμετάσχει το ΠΑΣΟΚ στην ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς χωρίς καμιά ιδεολογική και πολιτική προϋπόθεση; Σα να μην συμβαίνει τίποτε;
Πως μπορεί να προσέλθει το ΠΑΣΟΚ στην ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς και την ίδια ώρα, αδελφοποιημένο με τη Δεξιά, να εφαρμόζει μια συνθλιπτική πολιτική για την αντοχή και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων; Είναι αυτή η πολιτική που σήμανε και την πολύπλευρη ακύρωσή του στη συλλογική κοινωνική συνείδηση.
Τι είδους ανασυγκροτημένη Κεντροαριστερά θα προκύψει, όταν στους κόλπους της θα περιλαμβάνει ένα κόμμα που, αφού κατεδάφισε τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του δημοκρατικού σοσιαλισμού(κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνικό κράτος),επιστρέφει τώρα στην ενιαία Κεντροαριστερά για να ξαναφτιάξει τα κατεστραμμένα;
Πως μπορεί κάποιος να ξεπεράσει εύκολα το γεγονός ότι τα κυβερνητικά κόμματα την τελευταία τριετία ταύτισαν συχνά τον κοινοβουλευτισμό με τη συζήτηση του κατεπείγοντος, για πράξεις που δέσμευσαν για πολλά χρόνια την εθνική μας πορεία ή ακύρωσαν τον κοινοβουλευτισμό με συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;
Είναι προφανές, ότι η ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς αφορά όλους όσους ειλικρινώς αναζητούν την έξοδο από τη σημερινή κρίση με τη σχεδίαση και εφαρμογή μιας πολιτικής ριζικά διάφορης προς την πολιτική που ασκεί η δικομματική κυβέρνηση. Αφορά όλους όσους, από την αρχή ή στη συνέχεια, με συνέπεια ή και με λάθη, συγκρούστηκαν με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και παρέμειναν προσηλωμένοι στις καταστατικές αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αφορά πρωτίστως τους πολίτες. Δεν αφορά το ηγετικό και οργανωτικό σχήμα που απέμεινε να ονομάζεται ΠΑΣΟΚ.
Σχετικές ετικέτες:Πολιτική
Σχετικά άρθρα
Ενημερωθείτε για τις απεργίες που θα γίνουν μέσα στο μήνα
Δείτε όλα τα εφημερεύοντα φαρμακεία στην Αττική
