Τρόικα και Προεδρία: ο δυσκολότερος συνδυασμός

Μόλις κάτσει η σκόνη από την πανηγυρική ατμόσφαιρα των εκδηλώσεων για την ανάληψη της εξάμηνης προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου από την Ελλάδα, οι αρχές και η κυβέρνηση θα βρεθούν από την ερχόμενη Δευτέρα μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα των σχέσεων και των συμβατικών υποχρεώσεων απέναντι στους εταίρους.

Με την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη μπερδεμένη απέναντι στην ελληνική προεδρία και τα θεσμικά όργανα να μην ξεχνάνε ούτε για μέρα τον ρόλο τους, η τρόικα κατεβαίνει στην Αθήνα την επόμενη Τετάρτη για να περιπλέξει επικίνδυνα το πρόγραμμα του υπουργού Οικονομικών, ο οποίος θα πρέπει να προεδρεύει κρισιμότατων συνεδριάσεων του Ecofin, αφού πρώτα θα έχει δεχθεί την αμείλικτη κριτική των εταίρων, μόλις το προηγούμενο βράδυ στο Εurogroup.

Η θεωρεία αυτή, σχολιάζουν κύκλοι των Βρυξελλών, δεν θα αργήσει να γίνει πράξη. Η κομβική ημερομηνία της 27ης Ιανουαρίου θα θέσει τις αντοχές του οικονομικού επιτελείου σε εξετάσεις, καθώς μια συμφωνία με την τρόικα «δεν προβλέπεται να έχει επιτευχθεί εύκολα ως τότε». Κύκλοι των Βρυξελλών που πρόσκεινται στην Κομισιόν επεξηγούν ότι οι διαφορές τρόικας - κυβέρνησης και κατ’ επέκταση κυβέρνησης και Ευρωπαίων εταίρων για το πως θα εφαρμοστούν τα συμφωνηθέντα στο ελληνικό πρόγραμμα «παραμένουν οι ίδιες». Πηγή της Κομισιόν που ενημερώνει τον τύπο έλεγε χθες ότι «ο 4ος έλεγχος παραμένει ανοιχτός και τα σημεία που πρέπει να κλείσουν είναι γνωστά στις ελληνικές αρχές».

Στις Βρυξέλλες, όσοι παρακολουθούν το ελληνικό πρόγραμμα, συμφωνούν με αυτή την αποτύπωση της πραγματικότητας, η οποία είναι αρκετά σκληρή. Η χώρα θα κληθεί το επόμενο διάστημα να ισορροπήσει ανάμεσα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές (καθώς παραμένει δανειζόμενη και μάλιστα υπό τη δαμόκλειο σπάθη της λήξεως ομολόγων το Μάιο) και την προεδρία του Συμβουλίου στην οποία πρέπει να επιδείξει το καλύτερο της πρόσωπο. Η εξάμηνη προεδρία του Συμβουλίου είναι το πλέον επικοινωνιακό εργαλείο - το πρόσωπο της Ένωσης προς τα έξω και προς τους πολίτες. Οι δε προηγούμενες προεδρίες έχουν θέσει τον πήχη πολύ ψηλά στην επικοινωνία και ιδίως στο πως την αντιλαμβάνεται ο ειδικός Τύπος και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης.

Η κυπριακή προεδρία διεξήχθη άψογα από μια χώρα που διαπραγματευόταν ταυτόχρονα σκληρά μέτρα λιτότητας για το εσωτερικό της, την διάσωση των τραπεζών της με πλήρη συναίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης, προσπαθώντας να μεταθέσει χρονικά τη διάσωσή της και όλα αυτά από μια αριστερή κυβέρνηση με ιδεολογικές διαφορές στη λειτουργία και τους σκοπούς της ΕΕ. Σήμερα κανείς στην ΕΕ δεν έχει να πει το παραμικρό αρνητικό για την κυπριακή προεδρία, οι σχέσεις με τον Τύπο ήταν άριστες ως την τελευταία στιγμή, η Κύπρος έβγαλε ασπροπρόσωπες τις μικρές χώρες και το διπλωματικό της προσωπικό μάζεψε πολλά παράσημα σε έξι μήνες, που θα εξαργυρώσει και εξαργυρώνει συν τω χρόνω.

Η Ελλάδα είναι μια μεσαία χώρα της Ένωσης, έχει κυβέρνηση που μετέχει στο σκληρό πυρήνα των κεντρικών πολιτικών δυνάμεων στην ΕΕ (ΕΛΚ και Σοσιαλιστές) και οι πάντες αναμένουν συστημική διαχείριση της προεδρίας χωρίς συναισθηματισμούς. Σε αυτό το πλαίσιο η πρώτη συμβουλή που δίνουν παλιοί διπλωμάτες και άνθρωποι που νοιάζονται την ευρωπαϊκή ιδέα είναι «μη προσπαθήσετε να εκμεταλλευτείτε την προεδρία για να πετύχετε κάτι σε σχέση με το χρέος ή το οικονομικό σας πρόγραμμα». Η συμβουλή των διπλωματών που τελεί εν πλήρη γνώση του οικονομικού επιτελείου και της κορυφής της κυβέρνησης, συνίσταται στο ότι αφενός τέτοια εκμετάλλευση δεν γίνεται, δεν υφίσταται ως έννοια, αφετέρου δεν θα έχει αποτέλεσμα.

Συνεπώς οι ελληνικές αρχές από Δευτέρα θα πρέπει να συνεργαστούν χωρίς να αφήνουν καμία υπόνοια με την τρόικα και να κλείσουν ανοιχτά θέματα όπως οι πλειστηριασμοί ακινήτων, οι αλλαγές στο εργατικό δίκαιο, η ολοκλήρωση της συρρίκνωσης του δημοσίου τομέα, η κινητικότητα στο δεύτερό της κύμα, οι απολύσεις του 2014, το περίφημο δημοσιονομικό κενό του 2014 και 2015, οι διαρθρωτικές αλλαγές και το άνοιγμα αγορών προϊόντων και υπηρεσιών. Θα ψάχνει έσοδα από αποκρατικοποιήσεις και ταυτόχρονα θα πρέπει να διατηρεί ένα αψεγάδιαστο προφίλ.

Η ΕΕ όμως μόλις έχει βγει από μια προβληματική περίοδο για την Ελλάδα (έξι μήνες για μια δόση), μια πετυχημένη προεδρία και ξέρει τουλάχιστον μια χώρα που τα κατάφερε. Κανείς δεν περιμένει τίποτα λιγότερο, κανείς στην ΕΕ δεν θα συμβιβαστεί και όλοι περιμένουν στη γωνία για να δείξουν το λάθος με το δάχτυλο. Όχι και παραμυθένια κατάσταση; Ποιος είπε ότι θα είναι εύκολο;

Σχετικές ετικέτες:Πολιτική