Από τις κάλπες στην... Κόλαση

«Υστερα από πέντε εξαντλητικά χρόνια πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες θα πρέπει να εύχονται να μπορούσαν να στείλουν όλους τους πολιτικούς στο πυρ το εξώτερον.

Φυσικά τα ψηφοδέλτια για τις ευρωεκλογές στις 22-25 Μαΐου δεν περιλαμβάνουν αυτή την επιλογή, οπότε ένας αριθμός-ρεκόρ δεν θα πάει να ψηφίσει. Πολλοί από αυτούς που θα πάνε θα στηρίξουν λαϊκιστές και εξτρεμιστές».

Ετσι ξεκινάει το κεντρικό άρθρο του τελευταίου τεύχους του βρετανικού περιοδικού Economist με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η Ευρώπη προσέρχεται στις κάλπες» και μια απεικόνιση της κόλασης με πρωταγωνιστές τους Ευρωπαίους ηγέτες.

Στο εξώφυλλο βλέπει κανείς τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ στην γκιλοτίνα, τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ κρεμασμένη ανάποδα και τον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον έτοιμο να καεί στην πυρά που ανάβει ο ευρωσκεπτικιστής Νάιτζελ Φάρατζ του κόμματος UKIP.
Γκέερτ Βίλντερς.

Εκτός από τον Φάρατζ, στη μεσαιωνικής αισθητικής εικόνα φαίνονται να «καλπάζουν» και οι ακροδεξιοί ηγέτες της Γαλλίας και της Ολλανδίας, Μαρίν Λεπέν και Γκέερτ Βίλντερς γελώντας κι αυτοί χαιρέκακα για τα βασανιστήρια που υφίστανται οι αρχηγοί των κυβερνήσεων των χωρών τους, ενώ το «παρών» δίνει και ο λαϊκιστής Μπέπε Γκρίλο από την Ιταλία.

Στο άρθρο, που προβλέπει την πιθανή έλευση μιας νέας κρίσης στην Ευρώπη, ο Economist εκτιμά ότι οι ευρωσκεπτικιστές θα λάβουν στις προσεχείς εκλογές πάνω από το ένα τέταρτο των εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο. Σημειώνει ότι το UKIP, το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν και το Ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας θα αποσπάσουν πιθανότατα το μεγαλύτερο ποσοστό στην ιστορία τους και εξηγεί ότι η απήχησή τους «βασίζεται κυρίως στην αυξανόμενη εχθρότητα απέναντι στην παρέμβαση των Βρυξελλών».

Πρόκειται για «ένα ζήτημα δημοκρατίας και όχι οικονομίας», αναφέρει το περιοδικό και τονίζει ότι «η απέχθεια των ψηφοφόρων δείχνει το ότι δόθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο περισσότερη εξουσία και δεν υπήρξε ένας αξιόπιστος δρόμος για τη δημοκρατική νομιμότητα».

Στην εικόνα βασανιστηρίων που φιγουράρει στο εξώφυλλο του Economist εμφανίζεται ακόμη και ο διάσημος «Μικρός Πρίγκιπας», το άγαλμα-σήμα κατατεθέν της πόλης των Βρυξελλών να ουρεί προς την κατεύθυνση ενός εκλογικού κέντρου.
Το περιοδικό επισημαίνει μεταξύ άλλων στο κεντρικό άρθρο του ότι μπορεί η «γηραιά ήπειρος» να εξέρχεται της κρίσης, ωστόσο «έχει προκαλέσει μια μεγάλη αντίθεση στην καρδιά της Ευρώπης - ανάμεσα στην ανάγκη των οικονομιών της Ευρωζώνης για ολοκλήρωση και την απόρριψή της εκ μέρους των ψηφοφόρων».

Εξοδος από το ευρώ

Συνεχίζει, μάλιστα, λέγοντας ότι «εάν συνεχίσει να ανεβαίνει ο λαϊκισμός, ένα μέλος της Ευρωζώνης θα μπορούσε να εκλέξει μία κυβέρνηση που θα έχει ως στόχο να εγκαταλείψει το κοινό νόμισμα. Αυτό θα μπορούσε να αναζωπυρώσει την κρίση του ευρώ - και οι πολιτικές αναταραχές μπορεί να είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν από τις οικονομικές».

Ο Economist καταλήγει προτείνοντας την επιστροφή των εξουσιών στις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ με περισσότερη δημοσιονομική ελαστικότητα και εθνικό έλεγχο σε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής και εργασιακών δικαιωμάτων ως τον μόνο δρόμο για την ανάκτηση της δημοκρατικής νομιμότητας.

«Η ευρεία στρατηγική της Ευρώπης πρέπει να καθορίζεται από τους αρχηγούς των κρατών και όχι από την Κομισιόν, ακόμα και αν αυτή προτείνει αναλυτικά τους νόμους. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει να υποβαθμιστεί και να δοθεί περισσότερος έλεγχος στα εθνικά κοινοβούλια. Αν θέλουμε να επιβιώσει η ΕΕ, τότε θα πρέπει να δοθούν οι εξουσίες πίσω στον λαό».

ΠΗΓΗ: Εθνος