Το θρυλικό … σύννεφο της θάλασσας στη Θεσσαλονίκη

Το ιστιοφόρο με τα 30 πανιά και το μυθιστορηματικό παρελθόν

Έχει μήκος 109 μέτρων, πλάτος σχεδόν 15 και ύψος κεντρικού καταρτιού άνω των 54 μέτρων. Το θρυλικό κρουαζιερόπλοιο που «οργώνει» τις θάλασσες και θα «δέσει» στη Θεσσαλονίκη την ερχόμενη Δευτέρα μεταφέροντας 61 επιβάτες προερχόμενο από την Καβάλα.

Η ιστορία του Sea Cloud, δηλαδή «σύννεφο της θάλασσας», του μεγαλοπρεπούς ιστιοφόρου με τα 30 πανιά, είναι πιο συναρπαστική και από την πλοκή πολλών μυθιστορημάτων.

Στο κατάστρωμά του έχουν περπατήσει μεγιστάνες, μονάρχες, καλλιτέχνες και διάσημοι πολιτικοί. Έχει διατελέσει Προεδρικό γιοτ, διπλωματικό... παλάτι, σχολείο ωκεανολογίας, αλλά και πολεμικό σκάφος: λίγοι προσέχουν ίσως τα πέντε ορειχάλκινα διακριτικά στην περιοχή της τιμονιέρας, που θυμίζουν τις λεγόμενες «σαρδέλες» στο μανίκι των αξιωματικών του στρατού, αλλά ο συμβολισμός τους είναι δυνατός: καθένα από αυτά αντιστοιχεί σε μισό χρόνο ενεργής στρατιωτικής υπηρεσίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μάλιστα, το συγκεκριμένο ιστιοφόρο ήταν το πρώτο -μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο- πολεμικό πλοίο των ΗΠΑ που λειτούργησε με μικτό φυλετικά πλήρωμα. Στη Θεσσαλονίκη θα καταπλεύσει ως κρουαζιερόπλοιο πλέον, που ταξιδεύει τους περίπου 60 Αμερικανούς επιβάτες του στα νερά της Μεσογείου και της Αδριατικής.
Όταν ο Ρούζβελτ υποκλίθηκε στην ομορφιά του

Η ομορφιά του καραβιού -το οποίο είχε ναυπηγηθεί ως υπερπολυτελές σκάφος αναψυχής το 1931, στο Κίελο, κατόπιν παραγγελίας του χρηματιστή της Wall Street Εντ Χάτον και της συζύγου του Μάρτζορι Μεριγουέδερ Ποστ- παρολίγον να το κρατήσει εκτός των θαλάσσιων πολεμικών μετώπων!

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Φράνκλιν Ρούζβελτ αρχικά απέρριψε το ενδεχόμενο μιας στρατιωτικής θητείας για το ιστιοφόρο, με το επιχείρημα ότι ήταν πολύ όμορφο για τέτοια χρήση.

Αλλά από το 1942 και μετά, οι ΗΠΑ δεν είχαν πλέον την πολυτέλεια τέτοιων αβροτήτων: με το συμβολικό αντίτιμο του 1 δολαρίου, η Ακτοφυλακή ανέλαβε τον έλεγχο του «Sea Cloud», αφαίρεσε τα κατάρτια και το πρόβολο του πλοίου και το έβαψε γκρι, ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες της πολεμικής δράσης.

Το υπέροχο αυτό ιστιοφόρο, αποδείχτηκε και τυχερό: ενώ όλοι οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες πολυτελών γιοτ, που είχαν επιταχθεί για τον πόλεμο είτε τα απώλεσαν στη θάλασσα είτε τα πούλησαν στο Ναυτικό λόγω της άσχημης κατάστασης στην οποία είχαν περιέλθει, το Sea Cloud ήταν το μοναδικό ιδιωτικό πολυτελές γιοτ του μεγέθους του που εξακολουθούσε να πλέει σώο και αβλαβές στο τέλος του πολέμου.

Στις 4 Ιουλίου 1946, ο δεύτερος σύζυγος της ιδιοκτήτριας Μάρτζορι, ο νομικός Τζόζεφ Ντέιβις και η ίδια, μαζί με επτά φίλους τους, πήραν το μπαρουτοκαπνισμένο ιστιοφόρο τους και χάραξαν πορεία για τη Φλόριντα -με το καράβι χωρίς πανιά ακόμη, αλλά βαμμένο ξανά στο «δικό του» λαμπερό λευκό και με τον χρυσαφένιο αετό του που κοσμούσε την πλώρη αποκαταστημένο στη θέση του.

Το 1949, το πλοίο απέκτησε ξανά τα ιστία και τα πανιά του, εγχείρημα οικονομικά... προκλητικό, ακόμη και για εκατομμυριούχους, καθώς ο πόλεμος είχε μόλις τελειώσει, έχοντας λυγίσει οικονομικά ακόμη και πολλούς από τους κραταιούς. Η ανακατασκευή του ιστιοφόρου απαίτησε τέσσερα χρόνια και πολλά έξοδα, αλλά το πλοίο αποκαταστάθηκε στην παλιά αίγλη του, αυτή που το είχε κάνει αντικείμενο συζήτησης ακόμη και μεταξύ μοναρχών τα χρόνια που είχαν προηγηθεί.

Πλωτό διπλωματικό παλάτι στο Λένινγκραντ, τον Μεσοπόλεμο...
Ίσως το απόγειο της αίγλης του... Σύννεφου της Θάλασσας να ήταν ο Μεσοπόλεμος. Μετά τον γάμο της Μάρτζορι με τον Ντέιβις, αυτός -που μεταξύ άλλων είχε διατελέσει σύμβουλος του Προέδρου Γουΐλσον- ανέλαβε πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα στις αρχές του 1937. Τότε, το μεγαλοπρεπές ιστιοφόρο κατέπλευσε στην περιοχή του Λένινγκραντ, όπου λειτούργησε ουσιαστικά ως πλωτό παλάτι, υποδεχόμενο όχι μόνο επιφανείς Ρώσους, αλλά και αρκετούς μονάρχες, με διασημότερη μεταξύ αυτών τη βασίλισσα Ελισάβετ του Βελγίου.

Τα κύματα του επερχόμενου πολέμου είχαν όμως αρχίσει να «ταρακουνούν» το «Sea Cloud», αφού ολοένα και περισσότερα πολεμικά πλοία άρχισαν να εμφανίζονται στις θάλασσες της περιοχές. Έτσι, τον Ιούνιο του 1938, το ιστιοφόρο αποχαιρέτησε την ΕΣΣΔ και άνοιξε πανιά για την Κωνσταντινούπολη.

...και γιοτ ενός δικτάτορα στη δεκαετία του '50
Τη δεκαετία του '50, ζώντας έναν τρίτο γάμο σε κρίση, η 78χρονη πλέον Μάρτζορι αδυνατεί να συντηρήσει οικονομικά το πλοίο. Έτσι, αρχίζει να ψάχνει για αγοραστή, γεγονός που συγκίνησε ιδιαίτερα τον διαβόητο Δομικανό δικτάτορα Ραφαέλ Τρουχίγιο Μολίνα, ο οποίος το απέκτησε το 1955 και το μετονόμασε «Angelita».

Μετά τον βίαιο θάνατο του δικτάτορα το 1961, το πλοίο ξαναβγήκε "στο σφυρί" με το όνομα "Patria" και αγοράστηκε από την Operation Sea Cruises Inc, με έδρα τον Παναμά, επιστρέφοντας ξανά στην Αμερική.

Σχετικές ετικέτες:Ελλάδα