Ποιος ήταν ο Σεραφείμ Φυντανίδης

Φτωχότερος ο κόσμος της δημοσιογραφίας

Ο Σεραφείμ Φυντανίδης γεννήθηκε στο Περιστέρι τον Μάρτιο του 1937. Το 1960 έλαβε πτυχίο της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ). Αρχικά εργάστηκε στην εφημερίδα "Έθνος" ως συντάκτης την περίοδο 1957 - 1968. Κατά την περίοδο της Χούντας από το 1968 μέχρι το 1974 εργάστηκε στην "Απογευματινή", αρχικά ως υπεύθυνος ύλης και αργότερα ως αρχισυντάκτης.

Από το 1974 μέχρι τον Ιούνιο του 1976 υπήρξε διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα "Ακρόπολη", ενώ από τον Ιούνιο του 1976 μέχρι τις 27 Απριλίου 2007, ήταν διευθυντής της απογευματινής "Ελευθεροτυπίας". Τα τελευταία χρόνια ήταν συνεργάτης της κρατικής τηλεόρασης και παρουσιαστής εκπομπής. Τον Απρίλιο του 2013 ανέλαβε την διεύθυνση της εφημερίδας "6 ημέρες" ενώ το τελευταίο διάστημα ήταν πρόεδρος του καναλιού "Ε".

Ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, ο Σεραφείμ Φυντανίδης αφήνει, εκτός των άλλων, και το βιβλίο του, με τίτλο «31 αξέχαστα χρόνια», που εκδόθηκε πρόσφατα. Σε αυτό αφηγείται την ιστορία του και μαζί την ιστορία μιας κραταιάς εφημερίδας-σημαίας, την ιστορία του πολιτικού, οικονομικού, πολιτιστικού χάρτη και κυρίως της ανθρωπογεωγραφίας του όλα αυτά τα χρόνια. Τα καθοριστικά χρόνια που διαμόρφωσαν μια νέα εικόνα της Ελλάδας, μια ταυτότητα με ανωδομές και προεκτάσεις, για να φτάσει μέχρι λίγο πριν τη σαρωτική καταιγίδα της κρίσης.

Στο αφήγημά του αυτό, ο Φυντανίδης ξεκινάει από τον Κίτσο Τεγόπουλο, περιγράφει τις συζητήσεις-εξομολογήσεις με πολιτικούς, ενώ περιγράφει τα ταξίδια του και τις σχέσεις του με σημαντικούς καλλιτέχνες. Από αυτά τα ταξίδια, χαραγμένα στη μνήμη του είναι το χάραμα στον ποταμό Γάγγη, οι καταρράγκες του Ιγκουασού, εκεί όπου συναντώνται Αργεντινή, Παραγουάη, Βραζιλία, ο Πήλινος Στρατός στο Σιάν της Κίνας, το Ταζ Μαχάλ στην Άκρα της Ινδίας, το Σινικό Τείχος και οι Δίδυμοι Πύργοι της Νέας Υόρκης.

«Επειδή πολλά ακούγονται για το επάγγελμά μας και όχι πάντοτε καλά, ήθελα να πω ότι πολλοί επιδιώκουν να γίνουν δημοσιογράφοι, μερικοί από αυτούς για να το εκμεταλλευτούν για άλλα πράγματα. Θυμάμαι ότι λέγανε παλιά “η δημοσιογραφία είναι ένα θαυμάσιο επάγγελμα, αρκεί να το εγκαταλείψεις εγκαίρως” . Δηλαδή, να μπεις για να μπορέσεις να διοριστείς, να βολευτείς, να γίνεις πολιτικός. Υπάρχουν και οι άλλοι που έχουν αγαθές επιδιώξεις», είχε πει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του.