Δ. Κοδέλας: «Να γυρίσει το χαμόγελο στον τόπο»

Ομιλία του υποψήφιου Βουλευτή Αργολίδας με τον ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Κοδέλα, στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Βουλευτικό στο Ναύπλιο

Φίλες και φίλοι,

φτάνουμε στον επίλογο αυτής της τραγωδίας που ξεκίνησε για τον λαό μας πριν πέντε χρόνια.

Πέντε χρόνια μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους.
Πέντε χρόνια εξεπάτησης του λαού μας
Πέντε χρόνια κοινωνικής ερήμωσης
Πέντε χρόνια που σε κάθε σπίτι μπήκε η ανασφάλεια, η ανεργία, η απελπισία.
Πέντε χρόνια που η πατρίδα κοβόταν κομμάτι-κομμάτι, μαζί της και η Καραθώνα, μαζί της ακόμα και η Ακροαυπλία, για να ξεπουληθεί

Όμως, πόση λοιδορία να δεχτεί ετούτος ο λαός;
Πόσα παιδιά να φύγουν για άλλες πατρίδες;
Πόσα λουκέτα να μπουν και πόσοι άνεργοι να δημιουργηθούν;
Πόση ταπείνωση να αποδεχτούν οι άνθρωποι αυτού του τόπου;

Και να σας πω, ειδικά μετά τις πλατείες είχα μια ανησυχία.

Μήπως και συνηθίσουμε.
Μήπως και συνηθίσουμε την φτώχεια.
Μήπως και συνηθίσουμε να μη ζούμε με αξιοπρέπεια.
Μήπως και αποδεχτούμε μια μοίρα που δε μας αξίζει.
Μήπως και αποδεχτούμε τη μισή ζωή, τη μισή δημοκρατία, το μισό μισθό, τη μισή εργασία, τη μισή πατρίδα.

Όμως δείχνει ετούτος ο λαός ότι έχει ψυχή, ότι έχει ιστορία και δεν δέχεται να του στερούν το μέλλον.

Και συγκρούονται αυτή τη στιγμή το αντιστασιακό πνεύμα του λαού μας , κατά τον ιστορικό Ν. Σβορώνο, με το ραγιάδικο πνεύμα του κατεστημένου, ενός κατεστημένου που πλουτίζει από την φτώχεια μας και έχει χορτάσει προνόμια, χαριστικές τροπολογίες και ευνοϊκές ρυθμίσεις ενώ στην υπόλοιπη κοινωνία μοίραζαν φόρους, χρέη, ανεργία και φτώχεια.

αντιπαρατίθενται η παρασιτική-μεταπρατική αντίληψη της κυρίαρχης διαπλεκόμενης ελίτ με τη δημιουργική και παραγωγική δυνατότητα του λαού μας που πνίγεται και υπονομεύεται καθημερινά.

Συγκρούονται, τελικά, δύο Ελλάδες και την Κυριακή διαλέγουμε Ελλάδα.

Διαλέγουμε αν αυτή η χώρα θα συνεχίσει να αποτελεί πεδίο βολής δανειστών και διαπλοκής ή αν από τις 26 θα χτίσουμε όλοι μαζί μια Ελλάδα της Αξιοπρέπειας, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας.

Διαλέγουμε αν αυτή η χώρα θα μοιράζει φτώχεια και απογοήτευση στους πολλούς και κέρδη στους λίγους ή αν θα οικοδομήσουμε μια Ελλάδα της Αλληλεγγύης, της Παραγωγής και της Δημιουργίας.

Διαλέγουμε αν αυτή η χώρα θα διώχνει τους νέους της και θα δολοφονεί τη νεότητα ή αν θα φτιάξουμε μια Ελλάδα που θα σέβεται τους νέους και θα τους κρατά στον τόπο της.

Και είμαστε βέβαιοι ότι οι πολίτες θα διαλέξουν την Ελλάδα που μας αξίζει, την Ελλάδα που μας στερούν!

Στις 25 Γενάρη αφήνουμε πίσω την Αργολίδα της παραγωγικής απαξίωσης και της εγκατάλειψης της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας,

του καταρρέοντοντος συστήματος υγείας και της ανθρωπιστικής κρίσης,
της ασφυξίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων,
του ΤΑΙΠΕΔ και της ιδιωτικοποίησης των πηγών του Ανάβαλου,
της εγκατάλειψης και της κοροϊδίας με το τρένο,
των χωματερών και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης,
του μαυρογιαλουρισμού και της εξαπάτησης, των προεκλογικών δεσμεύσεων που γίνονται μετεκλογικές διαψεύσεις.

Γιατί, δε μας αξίζει να ζούμε σε έναν τόσο πλούσιο τόπο και να βλέπουμε καθημερινά να απαξιώνονται τα πάντα. Η Ελλάδα μπορεί και η Αργολίδα μπορεί να ζει διαφορετικά αξιοποιώντας τα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματά της, δίνοντας αξία στην παραγωγή της, τονώνοντας την οικονομία της, δημιουργώντας και σεβόμενη την εργασία, προστατεόντας και αναδεικνύνοτας τον πολιτισμό αλλά και το φυσικό περιβάλλον, αναπτύσσοντας ένα νέο τουριστικό μοντέλο που θα πολλαπλασιάζει και θα διαχέει τα οφέλη.

Φίλες και Φίλοι,

δύο βδομάδες περπατήσαμε σχεδόν ολόκληρο το Νομό.

Και καταλάβαμε ότι πέρα από την ιστορική ευκαιρία που έχουμε στις 25 Γενάρη να απαλλαγούμε από αυτούς που ρήμαξαν τον τόπο, αναλμβάνουμε και ένα ιστορικό βάρος.

Είναι το βάρος που έχει η τελευταία ελπίδα που ακουμπούν οι πολίτες πάνω μας.

Που γίνεται ακόμα πιο βαρή όταν μας το λένε πολίτες άλλων πολιτικών καταβολών που είναι πάρα πολλοί και στο νομό μας. Μαζί μας λένε και “Μην μας προδώσετε”, “Μην γίνεται σαν τους άλλους”.

Και δεσμευόμαστε να το σηκώσουμε αυτό το βαρύ φορτίο, δεσμευόμαστε να αγωνιστούμε για να δικαιωθεί η τελευταία τους ελπίδα.

Όμως, επιτρέψτε μου και κάτι ακόμα.

Η ελπίδα δεν χωράει μονάχα σε μια κάλπη.

Η Ελπίδα προϋποθέτει τη συμμετοχή όλων στις αναγκαίες τομές που πρέπει να γίνουν και στο ξαναστήσιμο της χώρας.

Γιατί δε μας λείπει μόνο μια σκληρή διαπραγμάτευση.
Γιατί η κρίση που βιώνουμε είναι καθολική.

Είναι κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική, αξιακή.
Είναι κρίση δημογραφική, κρίση της εργασίας και κρίση της παραγωγής.

Και η διέξοδος από αυτή την κρίση μπορεί να υπάρξει μόνο αν ένας λαός το θέλει, μόνο αν ένας λαός συμμετέχει στις μεγάλες αλλαγές που χρειάζονται.

Επομένως, δεν σας ζητάμε απλά ψήφο για να αλλάξουμε κυβέρνηση.

Σας ζητάμε να γίνεται όλοι κομμάτι μιας μεγάλης αλλαγής, μιας νέας μεταπολίτευσης που έχει ανάγκη ο τόπος μας, μιας πορείας κοινωνικής σωτηρίας και καθολικής αναγέννησης της πατρίδας μας.

Γιατί το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την ανθρωπιστική κρίση, για την επανεκκίνηση της οικονομίας, για την ανάκτηση της εργασίας, για το πολιτικό σύστημα, για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, δεν είναι πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι το Πρόγραμμα της ίδιας της κοινωνίας, έχει προκύψει ακριβώς από τις ανάγκες και τις αγωνίες της κοινωνίας. Είναι το δικό σας Πρόγραμμα που εσείς πρέπει να πιέζεται και να περιφρουρείται την υλοποίησή του.

Πριν τελειώσω, νιώθω ότι οφείλω προσωπικά να ευχαριστήσω τους πολίτες της Αργολίδας για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, μια εμπιστοσύνη που χτίστηκε αυτά τα 2,5 χρόνια πάνω στην κοινή αγωνία για προκοπή σε αυτό τον τόπο.

Και γνωρίζω πως η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη που λαμβάνω και λαμβάνουμε δεν απαντιέται με “ευχαριστώ” αλλά με περισσότερη δουλειά και ευθύνη.

Θα συνεχίσουμε να μπλεκόμαστε με την πολιτική για να προσφέρουμε και να υπηρετήσουμε τον λαό,
θα συνεχίσουμε να κοιτάμε τους ανθρώπους στα μάτια,
θα συνεχίσουμε να λέμε αλήθεια,
θα συνεχίσουμε να έχουμε μοναδική αγωνία το κοινό καλό και το καλό του τόπου μας.

Κι αυτό, γιατί δεν χρωστάμε σε κανέναν, γιατί εδώ μένουμε, εδώ ζούμε, γιατί αυτόν τον τόπο αγαπάμε, γιατί εδώ μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, γιατί η αγωνία μας είναι κοινή με τη δικιά σας.

Τελειώνοντας, είναι η στιγμή που τα θύματα αυτής της τραγωδίας τιμωρούν πολιτικά αυτούς που ρήμαξαν τον τόπο και έρχεται η ώρα της δικαιοσύνης.

Είναι η στιγμή που οι άνθρωποι παίρνουν τις ζωές στα χέρια τους και αρνούνται να γίνουν ιδανικοί αυτόχειρες ψηφίζοντας αυτούς που τους εξαθλιωσαν.

Είναι η στιγμή που οι αγώνες αυτής της περιόδου που δόθηκαν από εκατομμύρια πολίτες δικαιώνονται.

Φίλες και φίλοι,

Για Δικαιοσύνη παλεύουμε
Για Αξιοπρέπεια παλεύουμε
Για Δημοκρατία παλεύουμε

Για να γυρίσει το χαμόγελο στον τόπο.

Η Κυριακή πρέπει να είναι μέρα λύτρωσης και χειραφέτησης για τον λαό μας.

Η Δευτέρα θα είναι μια μέρα Ελπίδας και Προοπτικής που όλοι μαζί θα αγωνιστούμε να γυρίσουμε τον τροχό της ιστορίας προς τα μπρός. Θέλει δουλειά πολύ, λέει ο ποιητής! Θα τα καταφέρουμε. Γιατί μας αξίζει. Γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Γιατί είμαστε ενωμένοι.