Η ανθρωπογεωγραφία της χθεσινής συγκέντρωσης στην πλατεία Συντάγματος

Πρωταγωνιστές και «κομπάρσοι» καταθέτουν το πολιτικό τους στίγμα

Η ώρα ήταν 5:15 μ.μ., και στο σταθμό του Μετρό πλήθος κόσμου συνωστιζόταν στις κυλιόμενες σκάλες. Η συγκέντρωση είχε ήδη ξεκινήσει και διαδηλωτές κάθε ηλικίας συνέρρεαν για ακόμα μια μέρα στην πλατεία Συντάγματος. Πάνω από 30.000 άνθρωποι όλων των ηλικιών, συγκεντρώθηκαν στη χθεσινή διαδήλωση για να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα συμπαράστασης στη κυβέρνηση και αντίδρασης στους ετέρους.

Γαλανόλευκες και πανό διαδήλωναν υπέρ της Δημοκρατίας και ενάντια στη Μέρκελ και απεύθυναν στον υπόλοιπο πλανήτη το μήνυμα από ένα παραφρασμένο σύνθημα του Τζον Λένον : «Give Greece a chance».

Το newsbeast.gr βρέθηκε ανάμεσά τους καταγράφοντας την αιτία και την ελπίδα διαφόρων μελών του ετερόκλητου πλήθος που γέμισε και χθες το κέντρο της πόλης εκφράζοντας την υποστήριξή του στην κυβέρνηση, υψώνοντας τη φωνή και παρέχοντας ισχυρή αιτία στη σημερινή διαπραγμάτευση.

Το ασφυκτικά γεμάτο τρένο αδειάζει τους περισσότερους επιβάτες στον κεντρικό σταθμό. Αναμειγμένοι στο πλήθος μια ομάδα μαθητών ενός σχολείου της Μαδρίτης συνοδεία τριών καθηγητών. Με αφορμή όλα όσα έχουν κυκλοφορήσει από μέρους της Ισπανικής κυβέρνησης και τη σκληρή της στάση που αποτυπώνεται στις μέχρι τώρα δηλώσεις -αποπληρωμή των 26 δισ. ευρώ που μας έχουν δανείσει- δεν μπορούμε να μην ρωτήσουμε την γνώμη τους. Ο Fernando είναι ένας εκ των καθηγητών που δέχεται να μας μιλήσει...

«Η στάση της κυβέρνησης είναι διαφορετική από του απλού λαού. Εμείς κατανοούμε αυτό που γίνεται εδώ, δεν έχουμε τίποτα εναντίων των Ελλήνων και θέλουμε να διεκδικήσει μια καλύτερη συμφωνία. Οι λαοί δεν έχουν διαφωνίες. Εξάλλου εμείς κατά το ταξίδι μας αυτό η Ελλάδα μας προσέφερε δωρεάν είσοδο σε όσα ελληνικά μουσεία επισκεφτήκαμε». Μέχρι οι κυλιόμενες να οδηγήσουν στο συγκεντρωμένο πλήθος ρωτάμε τι πρόκειται να ψηφίσει, αν είναι υποστηρικτής των Podemos. «Δεν ήμουν προσκείμενος μέχρι πρότινος, αλλά τώρα έχω προβληματιστεί, μπορεί και ναι». Ανεβαίνοντας προς τα πάνω μας ρωτά αν έχουμε πορεία. Εντυπωσιάζεται με την θετική απάντηση, αλλά ακόμη περισσότερο εντυπωσιάζεται με το συγκεντρωμένο πλήθος που έχει ήδη καταλάβει την πλατεία. Κάνει το σύνηθες των τελευταίων ημερών επιφώνημα, χωρίς μάλλον να γνωρίζει πως το «ουαου» στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε viral και μας χαιρετά. Οι μαθητές απομακρύνονται σε μια προσπάθεια να φωτογραφίσουν την λαοθάλασσα.

Στην πλατεία διάσπαρτοι μικροπωλητές. Ανάμεσά τους κι ο κ. Γιώργος που πουλάει σημαίες. Τώρα που το εθνικό φρόνημα έχει αναταθεί φανταζόμαστε πως το εμπόρευμα φεύγει γρηγορότερα. «Μπα μην νομίζεις από τις τρεις είμαι εδώ, η ώρα πήγε έξι και έχω πουλήσει μόνο επτά σημαίες. Με ένα ευρώ η καθεμία δεν το λες και κέρδος. Βέβαια μέχρι τώρα κατέβαινα μόνο στις παρελάσεις, τώρα έχουμε κι άλλες ευκαιρίες να δουλέψουμε, κάτι είναι κι αυτό», συμπληρώνει χαριτολογώντας.

Ο Παναγιώτης στον πάγκο με τους ξηρούς καρπούς παρουσιάζεται λίγο πιο πολιτικοποιημένος. Δεν γνωρίζει τι έχει πουλήσει μέχρι στιγμής, «το ταμείο μετριέται στο τέλος της ημέρας» μας ενημερώνει. Αλλά είναι χαρούμενος, με την νέα κυβέρνηση και με τις εν λόγω συγκεντρώσεις, όχι γιατί δημιούργησαν άλλη μια ευκαιρία προς πώληση όπως υπογραμμίζει, αλλά γιατί διεξάγονται σε ωραίο κλίμα και δίνουν το κατάλληλο, κατ' εκείνον, λίγο άκομψο κατ' εμάς, μήνυμα στους ετέρους, το οποίο δεν μπορούμε να μεταφερθεί αυτολεξεί...

Το ηλικιακό εύρος του πλήθους καταγράφεται μεγάλο. Ο μικρός Αλέξανδρος με την γιαγιά του είναι σχεδόν τεσσάρων. «Αν θες να τον βγάλεις φωτογραφία μπορείς, είναι κι αυτός ένα μικρός διαδηλωτής, για αυτόν πρέπει να αγωνιστούμε, γι' αυτόν πρέπει να φτιάξουμε το μέλλον».

Η κ. Μαρία και η κ. Βάσω από την άλλη είναι στα τρίτα «ήντα», ευειδέστατες και υπέρκομψες για την ηλικία τους. Πριν τις πλησιάσουμε συζητούν για το επικείμενο Eurogroup. Δεν επιτρέπουν την φωτογράφιση, χαμογελούν θερμά και μας λένε πως θεώρησαν χρέος τους να κατέβουν «ώστε να συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες πως η νέα κυβέρνηση λειτουργεί με λαϊκή εντολή».

Δεξιά αριστερά της πλατείας, καντίνες πωλούν hot dog, σουβλάκια, και άλλα πρόχειρα εδέσματα. Στο κέντρο της πλατείας ένα θέατρο δρόμου μας τραβά την προσοχή. Ο τραπεζίτης πάνω σε ξυλοπόδαρα κυνηγάει την Ελλάδα, που σέρνει πίσω της το χρέος, και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη τους δρώμενου, το καθένα στον ρόλο του προσπαθούν να αποτυπώσουν με μια πιο περιπαικτική χροιά τη σκληρή πραγματικότητα.

Όταν η παράσταση τελειώνει, μιλάμε με τον σκηνοθέτη, Ζαν Λουκ, γάλλο που ζει χρόνια στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Αίγινα. Τις περισσότερες παραστάσεις του θεάτρου δρόμου τις δίνει στο νησί, υπάρχουν φορές όμως, όπως η σημερινή που συντρέχει ιδιαίτερος λόγος, που έρχεται και στην Αθήνα. Χαμογελά ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Το ίδιο κι οι λοιποί συντελεστές της παράστασης την ώρα που αποσυναρμολογούν τα κινούμενα σκηνικά τους.

Αίφνης ένας υπόκωφος θόρυβος από κουδούνες ακούγεται και λιλιπούτειοι καρναβαλιστές προσεγγίζουν το πλήθος. Οι Κουδουναραίοι του Διστόμου με αφορμή την πορεία είπαν να μεταφέρουν το έθιμο του τόπου στην συγκέντρωση. Δημιουργούν το δικό τους «σαματά», φωτογραφίζονται, χαμογελούν κι έπειτα χάνονται στο βάθος.

Ατελείωτα πανό και σημαίες, ελληνικές και μη, κυματίζουν. Ένα εκ των αυτοσχέδιων πλακάτ είναι γραμμένο στα γερμανικά. Όπως μας πληροφορεί η κάτοχός του «στέλνει την κυρία Μέρκελ στον έξω από δω γιατί πολύ μας έχει κουράσει»...

Ανάμεσά τους περνάει βιαστικός ένας κύριος που κάτι αναθεματίζει με την σειρά του. Φαίνεται πως δεν σκοπεύει να αναμειχθεί με το πλήθος. Στην ερώτηση τι έχει συμβεί μας απαντά πως «έχουμε μετατρέψει την διαπραγμάτευση σε συγκέντρωση και δεν θα βγει τίποτα από όλο αυτό». Όσο για τον λόγο που τον ωθεί στο να εκφράσει με τέτοια σιγουριά «το παρακάτω επεισόδιο του έργου» μας απαντάει χαρακτηριστικά πως το έργο «είναι πολυπαιγμένο και το 'χουμε ξαναδεί».

Λίγο πιο κάτω ο Ασίφ από το ΚΕΕΡΦΑ (Κίνηση ενωμένοι ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή) μοιράζει φυλλάδια για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κόσμου το μείζον πρόβλημα των μεταναστών, όπως μας διευκρινίζει. «Μετά την αυτοκτονία του μετανάστη στο κέντρο κράτησης στην Αμυγδαλέζα , την επίσκεψη του κ. Πανούση και τις φωτογραφίες που αποτυπώνουν τις τραγικές συνθήκες κράτησης πρέπει όλοι να βοηθήσουμε», μας λέει. Ο Ασίφ είναι από την Συρία, είναι στην Ελλάδα αρκετά χρόνια και δεν πέρασε από την Αμυγδαλέζα. «Αλλά αν σου περιγράψω αυτά που μου μετέφερε η ξαδέρφη μου που "φιλοξενήθηκε", μπορεί και να σοκαριστείς»...

Μέρος της λαοθάλασσας είναι και οι Αγανακτισμένοι Μοτοσυκλετιστές. Με φωσφοριζέ μπουφάν και σημαίες έχουν παρατάξει τις μηχανές παραπλεύρως της βουλής κλείνοντας ερμητικά την πρόσβαση. Δεν διεκδικούν κάτι παραπάνω, το μόνο διαφοροποιητικό στοιχείο τους είναι πως είναι κάτοχοι και λάτρεις των δίτροχων.

Οι σχολικοί φύλακες, το κοινωνικό φαρμακείο Αθήνας και πολλοί άλλοι σχηματίζουν ανθρώπινες αλυσίδες με τα δικά τους πανό υποστήριξης.

Σημαίες από όλα τα κράτη, αλλοδαπών που μένουν για χρόνια στην Ελλάδα, κυματίζουν κι αυτές προς ένδειξη συμπαράστασης. «America Latina» γράφει ένα πανό και άνθρωποι με σημαίες όλων των χωρών της Λατινικής Αμερικής εισβάλλουν στο πλήθος χορεύοντας και χαμογελώντας.

Αργά το βράδυ ο κόσμος αρχίζει σιγά σιγά να υποχωρεί. Το μήνυμα έχει δοθεί. Υπολείπεται βέβαια μια διαπραγμάτευση κι ένα αποτέλεσμα.

Αυτό που ήταν παρόν στην πορεία ήταν σίγουρα το κέφι και η αισιοδοξία. Απουσίες κατέγραψαν τα επεισόδια, η αστυνομία και οι κουκουλοφόροι.

Αυτό που ευχήθηκαν οι περισσότεροι ήταν καλή τύχη για την σημερινή συνάντηση, αν και πολλοί από τους χθεσινούς θαμώνες υπογράμμισαν πως η στήριξη είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί, και η τύχη σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορεί να θεωρηθεί ισχυρός σύμμαχος...

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε όμως η κ. Τασία, ετών 55, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, γι' αυτό κι εμείς τραγουδάμε: θα νικήσουμε»...