Φωτογραφικό ρεπορτάζ στη Θρυλική Βιομηχανία της Δραπετσώνας - Η εγκατάλειψη

Δείτε την Θρυλική Βιομηχανία της Δραπετσώνας μέσα απο τον φακό του συνεργάτη μας Γιάννη Πεφανή

Κάποτε που υπήρχε Βιομηχανική Παράγωγη η αλλιώς Δευτερογενής Τομέας στην Ελλάδα τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα στην χώρα.
Κάποιοι αποφάσισαν τόσο απλά, την ¨από- βιομηχάνιση¨ της χώρας, κάνοντας ζημιά τόσο στην χώρα μας όσο και στους πολίτες.
Στο αφιέρωμα του ερασιτέχνη φωτογράφου Γιάννη Πεφάνη, θα δούμε ότι έχει απομείνει από μια Θρυλική βιομηχανία η οποία, έχει γίνει καταφύγιο στους λάτρεις της φωτογραφίας!

Δεν είμαστε λίγοι που έχουμε απαθανατίσει μέσα από το φακό μας, τα ερείπια της πρώην ακμάζουσας βιομηχανίας. Όταν επισκεφθείς τα Λιπάσματα Δραπετσώνας είναι σίγουρο πως θα «χαθείς» για ώρες!!!

Έκλεισε οριστικά το 1999 μετά από 91 χρόνια συνεχόμενης λειτουργίας και μεγαλώνοντας γενεές και γενεές ...

Το εργοστάσιο ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1909 σε μια περιορισμένη έκταση 245 στρεμμάτων δίπλα από το λιμάνι Πειραιά, από µία οµάδα τραπεζιτών και βιομηχάνων με επικεφαλής τον χηµικό Ν. Κανελλόπουλο, ένα από τα σκληρότερα αφεντικά της εποχής, που ίδρυσαν την Ανώνυµη Ελληνική Εταιρεία Χηµικών Προϊόντων και Λιπασµάτων ¨Α.Ε.Ε.Χ. Π & ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ¨

Με τον ιδρώτα χιλιάδων προλετάριων που συνέρευσαν στην περιοχή ιδιαίτερα μετά το 1922, το εργοστάσιο που παρήγαγε οξέα, χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα γιγαντώθηκε και έγινε από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα.

Το 1947 τα Λιπάσματα πέρασαν από τον Κανελλόπουλο στα χέρια ενός άλλου διαβόητου επιχειρηματία, του Πρόδροµου Μποδοσάκη - Αθανασιάδη, και εντάχθηκαν στις υπό ανασυγκρότηση εταιρείες που χρηματοδοτήθηκαν από το αμερικάνικο Σχέδιο Marshal.

Από τα τέλη του 1970 το υαλουργείο αντιμετώπιζε ζημίες. Η προσπάθεια για επενδύσεις και άνοιγμα των αγορών της είναι άκαρπο. Το τελικό χτύπημα δίνεται το 1988 με την δολοφονία του Αλέξανδρου Μποδοσάκη που εκτελέστηκε από την “ 17 Νοέμβρη”. Παρατηρείται μείωση στην παραγωγή και τεχνολογική υστέρηση.

Το 1992 η εταιρεία "Ανώνυµη Ελληνική Εταιρεία Χηµικών Προϊόντων και Λιπασµάτων" εξαγοράστηκε εξαιτίας των χρεών της από την Εθνική Τράπεζα και πέρασε στην ιδιοκτησία της θυγατρικής της "Πρότυπος Κτηµατική και Τουριστική Α.Ε.”

Το 1999 το εργοστάσιο έπαψε την λειτουργία του. ‘Εκτοτε άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα της κατεδάφισης και εν συνεχεία τουριστικής αξιοποίησης του ακριβού ακινήτου, παρά τις εναλλακτικές προτάσεις πολεοδομικής ανάπτυξης διατυπωμένες από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας και παρά τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και πολλών άλλων. Παρά την αντίθετη εισήγηση των αρμοδίων Εφορειών του υπουργείου Πολιτισμού και τις προσπάθειες κήρυξης των κτιρίων ως διατηρητέων.

Το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεών του κατεδαφίστηκε το 2003 κι ο χώρος ισοπεδώθηκε.

Ο πρώτος όρμος μετά τα Λιπάσματα ονομάζεται όρμος Σφαγείων, γιατί εκεί ήταν τα σφαγεία του Πειραιά και ο επόμενος όρμος Δραπετσώνας. Εκεί είχαν μέχρι πρόσφατα τις εγκαταστάσεις τους οι εταιρίες πετρελαιοειδών αρχικά της SHELL κι αργότερα της ΒΡ, της ΜΟBIL και το Εργοστάσιο Τσιμέντων ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ.