Με δάκρυα στα μάτια κατέθεσε ο φίλος του Παύλου Φύσσα: «Έκαναν σαν ζώα, σαν κτήνη»

me-dakria-sta-matia-katethese-o-filos-tou-pavlou-fissa-ekanan-san-zoa-san-ktini

«Ήταν οπλισμένοι - Είχαν συγκεντρωθεί σαν τάγμα»

Με δάκρυα στα μάτια ο φίλος του Παύλου Φύσσα Γιώργος Δούλβαρης περιέγραψε λεπτό προς λεπτό, καταθέτοντας στο δικαστήριο, την επίθεση που δέχτηκε το μοιραίο βράδυ η παρέα του. Φορτισμένος συναισθηματικά ο μάρτυρας έκανε λόγο για «ζώα, κτήνη» που προκαλούσαν.

«Έβριζαν και προκαλούσαν για να έρθουμε σε συμπλοκή. Έδιναν την εικόνα ενός λόχου, τριάντα - σαράντα άτομα. Ήταν πάρα πολλοί παρατεταγμένοι. Ήταν οπλισμένοι. Είχαν συγκεντρωθεί σαν τάγμα. Έκαναν σαν ζώα, σαν κτήνη, μας προκαλούσαν συνεχώς», είπε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στην στιγμή που, όπως είπε, δέχτηκαν επίθεση από την ομάδα που είχε συγκεντρωθεί έξω από τη καφετέρια.

«Έτρεξαν όλοι μαζί κατά πάνω μας... τρέξαμε να σωθούμε. Ο Παύλος είπε φεύγουμε τρέχουμε. Όταν έστριψα κατάλαβα ότι ο Παύλος δεν ήταν κοντά μου έκανα το γύρω του τετραγώνου και επέτρεψα στο σημείο για να δω που είναι ο Παύλος. Ήταν εκεί κάποιοι αστυνομικοί αλλά δεν μας βοηθούσε κανένας. Τότε βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρύσα τι έγινε και εκείνη μου λέει "μαχαίρωσαν τον Παύλο". Από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτα. Μάλλον αυτοί είχαν φύγει… Περιμέναμε 40 λεπτά για ασθενοφόρο. Πήγα να πάρω το αυτοκίνητο για να τον πάμε στο νοσοκομείο. Όταν όμως έφτασα είχαν πάρει τον Παύλο και πήγα και εγώ στο νοσοκομείο. Εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί και ο πατέρας του Παύλου».

Πρόεδρος: Δεν είδατε την επίθεση;

Μάρτυρας: Όχι δεν είδα, τρέχαμε να σωθούμε.

Πρόεδρος: Για ποιο λόγο έφτασαν εκεί τα πράγματα, γιατί αυτό το μένος, αυτή η εμπάθεια;

Μάρτυρας: Προφανώς γιατί ήμασταν αντίθετοι με τις ιδέες τους.

Πρόεδρος: Που το ξέρανε;

Μάρτυρας: Δεν το ξέρω. Ξεχωρίζουμε και εμείς από την εμφάνιση μας, ότι κάνουμε μουσική ραπ.

Ο μάρτυρας επέμεινε πως δεν είχε προηγηθεί κάποιο επεισόδιο μέσα στην καφετέρια όπου έβλεπαν νωρίτερα τον αγώνα του Ολυμπιακού.

«Η καφετέρια ήταν γεμάτη. Εκεί ήταν δυο άτομα μπροστά μας και μας κοιτάζαμε επίμονα. Δεν τους είχαμε ξαναδεί αλλά το βλέμμα τους ήταν κολλημένο επάνω μας σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.»

Πρόεδρος: Σας είπαν κάτι;

Μάρτυρας: Όχι δεν μιλήσαμε καθόλου. Δεν ανταλλάξαμε ούτε κουβέντα.

Πρόεδρος: Είχαν κάποιο χαρακτηριστικό;

Μάρτυρας: Φορούσε ο ένας μια μπλούζα ανάποδα και ο άλλος φορούσε γκρι παντελόνι παραλλαγής .

Πρόεδρος: Σχολιάσατε το γεγονός ότι φορούσε την μπλούζα ανάποδα;

Μάρτυρας: Είπαμε ότι έχουν εξαπλωθεί παντού οι φασίστες . Εκτιμήσαμε από τα ρούχα τους ότι ήταν της ΧΑ.

Πρόεδρος: Θεωρήσατε ότι ήταν φασίστες;

Μάρτυρας: Ναι λόγω της ενδυμασίας τους.

Πρόεδρος: Το σχόλιο σας το άκουσαν;

Μάρτυρας: Όχι. Το είπαμε μεταξύ μας. Δεν υπήρχε καμία αντιπαράθεση.

Πρόεδρος: Σας έδωσαν την εντύπωση ότι έχουν κάποιες διαφορές με εσάς. Η κριτική για την μπλούζα δεν έφτασε στα αυτιά τους;

Μάρτυρας: Όχι είχε φασαρία, πολύ κόσμο.

«Ήταν οπλισμένοι, συγκεντρωμένοι σαν τάγμα, έκαναν σαν ζώα»

Ο μάρτυρας έκανε λόγο για οχλαγωγία την ώρα που βγήκε από την καφετέρια λέγοντας χαρακτηριστικά «είδα μια παρέα δέκα, δεκαπέντε ατόμων να βρίζει την δική μου παρέα μου. Απειλούσαν και μας προκαλούσαν . Φορούσαν μαύρα ρούχα, κρατούσαν ξύλα και κράνη και έβριζαν εμάς και τις οικογένειας μας. Επικρατούσε χάος. Είπα δεν θέλουμε φασαρίες. Εκείνοι έλεγαν ότι θα μας σκοτώσουν».

Πρόεδρος: Είχε κάποιος απ όλους διάφορες;

Μάρτυρας: Δεν έγινε κάτι για να έχουμε διαφορές .Τους είπα «είμαστε στη γειτονιά μας και δεν θελουμε φασαρίες». Μετά από λίγο αποφασίσαμε να φύγουμε. Αυτό που βιώναμε ήταν πολύ δύσκολο και δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτούμε κάτι άλλο. Ανεβήκαμε προς την Τσαλδάρη. Ένας από τους φίλους μας έφυγε γιατί δεν αισθανόταν καλά και οι υπόλοιποι συνεχίσαμε. Όταν περάσαμε απέναντι είχαν εξαγριωθεί μας φωνάζανε «κότες που πάτε θα σας σκοτώσουμε». Θυμάμαι πέντε - έξι μηχανές να κατεβαίνουν τρικάβαλες με κατεύθυνση το Κοράλι.

Τα πράγματα αγρίεψαν σύμφωνα με τον φίλο του Παύλου Φύσσα

«Έβριζαν και Προκαλούσαν για να έρθουμε σε συμπλοκή . Έδιναν την εικόνα ενός λόχου, τριάντα σαράντα άτομα . Ήταν πάρα πολλοί παρατεταγμένοι. Ήταν οπλισμένοι. Έχουν συγκεντρωθεί σαν τάγμα . Έκαναν σαν ζώα , σαν κτήνη, μας προκαλούσαν συνεχώς. Λέω στον Παύλο να απομακρυνθούμε γιατί ήταν ξεκάθαρο ότι θα μας έκαναν επίθεση. Αρχίσαμε να τρέχουμε και δεχόμαστε επίθεση. Ξεκινάω τρέχω όπως και οι υπόλοιποι και στρίβω δεξιά στο πρώτο στενό . Έτρεξαν όλοι μαζί κατά πάνω μας… τρέξαμε να σωθούμε. Ο Παύλος είπε "φεύγουμε τρέχουμε". Όταν έστριψα κατάλαβα ότι ο Παύλος δεν ήταν κοντά μου έκανα το γύρω του τετραγώνου και επέτρεψα στο σημείο για να δω που είναι ο Παύλος. Ήταν κάποιοι αστυνομικοί αλλά δεν μας βοηθούσε κανένας.»

Κάνοντας μεγάλες παύσεις ο μάρτυρας μίλησε με δυσκολία για τη στιγμή που είδε τον Παύλο χτυπημένο στην αγκαλιά της φίλης του.

«Βλέπω τον Παύλο χτυπημένο και ρωτάω τη Χρυσά και εκείνη μου λέει "μαχαίρωσαν τον Παύλο". Από την ταραχή μου δεν έβλεπα τίποτα. Μάλλον αυτοί είχαν φύγει. Περιμέναμε 40 λεπτά για ασθενοφόρο. Πήγα τρέχοντας να πάρω το αυτοκίνητο μου για να τον πάμε τον Παύλο στο νοσοκομείο. Όταν όμως επέστρεψα τον είχαν πάρει. Πήγα και εγώ στο νοσοκομείο. Εκεί μας ενημέρωσαν οι γιατροί και ο πατέρας του Παύλου».

«Δεν είδατε την επίθεση;» ρώτησε η πρόεδρος. «Όχι δεν είδα τρέχαμε να σωθούμε», απάντησε ο μάρτυρας και ζήτησε ολιγόλεπτη διακοπή της διαδικασίας.