Ο ποτοποιός της Θεσσαλονίκης και το «κίτρινο υγρό» που υποστήριζε πως θεράπευε τον καρκίνο

savvato-o-potopios-tis-thessalonikis-ke-to-kitrino-igro-pou-ipostirize-pos-therapeve-ton-karkino

Τι ήταν τελικά αυτό που κατασκεύαζε στην κρεβατοκάμαρά του το μακρινό πλέον 1952

Ήταν Μάρτιος του 1952 όταν η είδηση ότι ένα «κίτρινο υγρό» θεραπεύει τον καρκίνο έκανε την εμφάνιση της στον Τύπο. Οι καρκινοπαθείς άρχισαν να πολιορκούν τα γραφεία των εφημερίδων που δημοσίευσαν την είδηση για να μάθουν περισσότερα στοιχεία για το σωτήριο φάρμακο, αλλά και τον άγνωστο θεραπευτή εκ Θεσσαλονίκης.

Το όνομα του ποτοποιού Γιώργου Γεωργιάδη δεν άργησε να γίνει γνωστό. Ο ίδιος ισχυριζόταν πως το φάρμακο του ήταν θαυματουργό και το μοίραζε στον κόσμο που στριμωχνόταν έξω από το εργαστήριο του. Οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν πως το «φάρμακο Γεωργιάδη» χορηγήθηκε σε δυο ασθενείς οι οποίοι ένιωσαν ευεξία αφού ο όγκος σταμάτησε να τους ενοχλεί. Ο Γεωργιάδης μάλιστα, προκαλούσε την επιστημονική κοινότητα ζητώντας να του υποδείξουν ασθενείς στους οποίους θα εφάρμοζε την… θαυματουργή θεραπεία του.

Η είδηση του «κίτρινου υγρού» έφτασε σε χρόνο ρεκόρ και στην Αμερική με τους ομογενείς να καταφθάνουν στην Ελλάδα για να πάρουν από τον μπάρμπα Τζώρτζη, όπως τον αποκαλούσαν, το «κίτρινο υγρό» το οποίο θα τους θεράπευε.

Μέσα σε λίγες ημέρες, ο Γεωργιάδης κατάφερε να στρέψει τα βλέμματα του ιατρικού κόσμου επάνω του και παρά το γεγονός ότι του ζητούσαν επίμονα να αποκαλύψει τα συστατικά του μαγικού υγρού ο ίδιος τα κρατούσε ως επτασφράγιστο μυστικό. Ο επιστημονικός κόσμος διχάστηκε καθώς κάποιοι έκαναν λόγο για ενδεχόμενο ύφεσης του καρκίνου μετά την χορήγηση του «φαρμάκου Γεωργιάδη». Η αντίστροφη μέτρηση για τον ποτοποιό άρχισε, όταν μια 23χρονη κοπέλα που έπαιρνε το υγρό του πέθανε. Την ίδια τύχη είχε ένας ακόμη ασθενής του, λίγες ημέρες αργότερα.

Οι αρμόδιες αρχές ξεκίνησαν έρευνα ώστε να διαπιστωθεί η σύνθεση του «κίτρινου υγρού». Η Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης έστειλε δείγμα στο ιατροδικαστικό και τοξικολογικό εργαστήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ύστερα από σειρά αναλύσεων και πειραμάτων διαπιστώθηκε ότι το «υγρόν» Γεωργιάδη δεν είναι κάποιο σωτήριο φάρμακο για την επάρατο, αλλά ένα μείγμα από ζωμό πικραγγουριάς, άρωμα φράουλας, ζάχαρη και οινόπνευμα.

Ποιο ήταν το μυστικό του εργαστήριο

Η έρευνα έδειξε πως το μαγικό ποτό ήταν ένα κατασκεύασμα του ποτοποιού Γεωργιάδη και το μυστικό του εργαστήριο ήταν στην κρεβατοκάμαρα του σπιτιού του! Εκεί βρέθηκε μια πετρελαιομηχανή, ένα καζάνι, μια κατσαρόλα και ένα σουρωτήρι.

Όπως είπε αργότερα ο συνεργάτης του Γεωργιάδη, ο οποίος ήταν υπάλληλος σιδηροδρόμων, ολόκληρη η οικογένεια του αλλά και η οικογένεια του ποτοποιού έπινε το κίτρινο υγρό. «Πίναμε όλοι το υγρό, οι σύζυγοι και τα παιδιά μας και όταν είδαμε ότι ήταν ακίνδυνο, αποφασίσαμε να το δώσουμε στο κόσμο», ανέφερε χαρακτηριστικά καταθέτοντας στη δίκη που έγινε στη συνέχεια καθώς σε βάρος του Γιώργου Γεωργιάδη ασκήθηκε ποινική δίωξη για αντιποίηση του ιατρικού επαγγέλματος και αγυρτεία. Όταν ξεκίνησε η δίκη του ποτοποιού έξω από το δικαστήριο είχαν συγκεντρωθεί εκατοντάδες φανατικοί υποστηρικτές του, καρκινοπαθείς και συγγενείς τους, με την αστυνομία να υποχρεώνεται να λάβει δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Είναι χαρακτηριστικό πως στη δίκη του κατέθεσαν περισσότεροι από 60 καρκινοπαθείς αλλά και γνωστοί γιατροί της εποχής.

Η απολογία του

Στην απολογία του, ο Γιώργος Γεωργιάδης ισχυρίστηκε πως τα συστατικά του φαρμάκου του υπαγορεύτηκαν από κάποιο πρόσωπο που εμφανίστηκε στον ύπνο του και τον συμβούλευσε ποια βότανα θα βράσει για να παρασκευάσει το «υγρόν» που θα έσωζε την ανθρωπότητα.

Ο εισαγγελέας της έδρας στην αγόρευση του χαρακτήρισε τον Γεωργιάδη «ή θεόπεμπτον ή απεσταλμένον της μοίρας».

Τελικά, το δικαστήριο αθώωσε τον ποτοποιό από όλες τις κατηγορίες, αφού από την ακροαματική διαδικασία δεν προέκυψε πως εμπορεύτηκε το «κίτρινο υγρό» για να κερδίσει χρήματα. Μετά την δικαστική του περιπέτεια ο Γεωργιάδης σταμάτησε τη μαζική παραγωγή του «κίτρινου υγρού» και έδινε μικρές ποσότητες σε οπαδούς του. Παράλληλα, προσπάθησε να πάρει άδεια από τις αρμόδιες αρχές για να πουλήσει το «κίτρινο υγρό» ως αναψυκτικό, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο η ιστορία του Γεωργιάδη ξεχάστηκε, μαζί και το θαυματουργό φάρμακό του.