Συνταγματικό Δικαστήριο ζητά ο Π. Κουρουμπλής

syntagmatiko-dikasthrio-zhta-o-p-kouroumplhs

Την ανάγκη για μια ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος τονίζει ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Κουρουμπλής, ενώ κάνει λόγο για την ανάγκη σύστασης συνταγματικού δικαστηρίου, για να κατοχυρωθεί θεσμικά η ερμηνεία του Συντάγματος

Σε άρθρο του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο υπό τον τίτλο «114», ο κ. Κουρουμπλής τονίζει πως: «Ένα ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί πριν ξεκινήσει η διαδικασία αναθεώρησης είναι το πώς θεσμικά θα κατοχυρώσουμε τη σωστή ερμηνεία, άρα συνταγματικό δικαστήριο».

Υπογραμμίζει ακόμη ότι «τα κόμματα, οι επιστημονικοί φορείς πρέπει να ανοίξουν έναν απροκατάληπτο διάλογο μέσα στην κοινωνία, ώστε να ενεργοποιηθούν τα συμμετοχικά αποθέματα των ανθρώπων, για να μην είναι θεατές στις διεργασίες μιας κρίσιμης υπόθεσης που τους αφορά», επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι μια τέτοια συμμετοχική διαβούλευση «θα αναβαθμίσει στη συνείδηση του λαού την αρχή ότι δεν παραχωρώ σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίζει για εμένα χωρίς εμένα».

Ολόκληρο το άρθρο του Π. Κουρουμπλή:

«Μισόν αιώνα μετά το κίνημα του 114, όπου οι φοιτητές και οι νέοι διεκδικούσαν την προστασία της συνταγματικής νομιμότητας, όπως επέτασσε το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, έτσι και σήμερα οι διαρκώς μεταβαλλόμενες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες μας οδηγούν στην ανάγκη για μια ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος.

Το παρελθόν μας εκπλήσσει με την επικαιρότητά του.

Παραδοχή πρώτη. Η αλλαγή του Συντάγματος προϋποθέτει τη συλλογική απόφαση όλων μας να τηρούμε το Σύνταγμα με δογματική ευλάβεια. Η παραβίαση του Συντάγματος απ' όλες τις κυβερνήσεις κατά καιρούς και διαστήματα αποτελούσε σχεδόν -θα τολμούσε να πει κανείς- τον κανόνα. Ένα ζήτημα που πρέπει να συζητηθεί πριν ξεκινήσει η διαδικασία αναθεώρησης είναι το πώς θεσμικά θα κατοχυρώσουμε τη σωστή ερμηνεία, άρα συνταγματικό δικαστήριο.

Παραδοχή δεύτερη. Η αναθεώρηση του συντάγματος μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι πρέπει να είναι απόφαση των συνταγματολόγων και των πολιτικών; Πριν από έξι μήνες απέστειλα μια επιστολή στον πρωθυπουργό υποστηρίζοντας την άποψη ότι είναι μια ευκαιρία η νέα αναθεώρηση να ξεκινήσει με διαβούλευση από την ίδια την κοινωνία. Τα κόμματα, οι επιστημονικοί φορείς πρέπει να ανοίξουν έναν απροκατάληπτο διάλογο μέσα στην κοινωνία ώστε να ενεργοποιηθούν τα συμμετοχικά αποθέματα των ανθρώπων για να μην είναι θεατές στις διεργασίες μιας κρίσιμης υπόθεσης που τους αφορά.

Μια τέτοια συμμετοχική διαβούλευση θα έχει ευεργετικές επιδράσεις όχι μόνο σε ό,τι αφορά προτάσεις και ιδέες για ένα νέο ευρηματικό λειτουργικό καταστατικό χάρτη, αλλά θα αναβαθμίσει στη συνείδηση του λαού την αρχή ότι δεν παραχωρώ σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίζει για εμένα χωρίς εμένα.

Ίσως μια τέτοια αναβάθμιση θα περιορίσει το θράσος κάποιων να ενοχοποιούν τη συμμετοχή του λαού σε τέτοιου είδους διεργασίες.

Παραδοχή τρίτη. Σε μια εποχή που το μεγαλύτερο πολιτικό διακύβευμα είναι οι εκρηκτικές διευρύνσεις των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων που εύκολα υπερσυσσωρεύουν την κατανομή του πλούτου στους λίγους, το νέο σύνταγμα πρέπει να χειραφετεί με αποφασιστικό τρόπο και να επιτάσσει νέους δημοκρατικούς θεσμούς που θα στοχεύουν στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας όπου το εγώ θα συνυπάρχει με το εμείς με μέτρο συλλειτουργίας.

Η συγκυρία της αρχής της αναθεώρησης να συνδυαστεί με έναν νέο εκλογικό νόμο που θα ανοίξει τους αγωγούς παροχής οξυγόνου και θα απελευθερώσει τις πολιτικές θρομβώσεις. Αμφισβητεί κανείς γιατί διατηρούνται μέχρι σήμερα και ποιούς εξυπηρετούσαν οι μεγάλες περιφέρειες, π.χ. Β’ Αθηνών; Το εκκολαπτήριο της διαπλοκής και το βασίλειο των βαρόνων και των βαρονιών.

Και μόνο το σπάσιμο των Περιφερειών αυτών θα αποκαταστήσει το πελώριο έλλειμμα της πολιτικής ζωής του τόπου, την ισοδυναμία και την ισότητα της ψήφου.

Αμφισβητεί κανείς ότι η έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας στα κόμματα έχει μεγάλη συμμετοχή στη συντήρηση της παθογένειας του δημόσιου βίου; Πόσοι αξιόλογοι άνθρωποι όλων των ιδεολογιών και των αποχρώσεων αποτρέπονται να εκθέσουν τον εαυτό τους σε διαδικασία εκλογής, φοβούμενοι τον πολιτικό τους σταγγαλισμό;

Ένα νέο Σύνταγμα και ένας νέος εκλογικός νόμος μπορούν -αν η θέσμιση τους αντλήσει τους πολιτικούς χυμούς από τις φλέβες μιας κοινωνίας που αρνείται την παραίτηση και αποδεικνύει ότι έχει αποθέματα να τραβήξει μπροστά- να την τροχοδρομήσουν σε ράγες σταθερής διεξόδου από την ομίχλη της κρίσης.

Ένα νέο υγιές διαφανές ελεγχόμενο και αυτοεελεγχόμενο πολιτικό σύστημα μπορεί να οικοδομήσει την ελλειπούσα και αναγκαία σχέση εμπιστοσύνης με την κοινωνία. Μπορεί να κεντρίσει αλλά και να κεντρώσει χτίζοντας το όραμα μιας νέας κοινωνίας που ο αυτοέλεγχος, η αυτοπειθαρχία, ο αυτοσεβασμός θα είναι τα βάθρα πάνω στα οποία θα οικοδομηθεί το νέο αξιακό φορτίο που θα εμπνέει θα κινητροδοτεί τα θερμογόνα ιαματικά παραγωγικά αποθέματα της ψυχής του λαού μας».