Ο μυστικός ελληνικός στρατός της ακροδεξιάς, η διαβόητη «Κόκκινη Προβιά»

00:42 | 25/9/16

Το παραστρατιωτικό τάγμα των χουντοβασιλικών που χρηματοδοτούσε η CIA για τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» και τι πραγματικά έκανε

«Τις μεγάλες αλήθειες τις προστατεύει η
δημόσια δυσπιστία», έλεγε ο γκουρού της επικοινωνίας Μάρσαλ Μακ Λούαν έχοντας προφανώς στον νου όλες αυτές τις συνωμοσίες που παραμένουν καλά κρυμμένες σε δημόσια θέα.

Ένα τέτοιο σενάριο έμελλε να αποδειχθεί όμως πέρα για πέρα αληθινό και να στείλει ρίγη παγωμάρας κατά μήκος της ραχοκοκαλιάς της Δημοκρατίας.

Ένας μυστικός αντικομμουνιστικός στρατός στήνεται γοργά στη σφαίρα επιρροής των δυτικών συμμάχων, οργανικό μέλος των ενόπλων δυνάμεων της εκάστοτε χώρας, και καραδοκεί ως απασφαλισμένη χειροβομβίδα να αποσταθεροποιήσει το πολιτικό κλίμα ή να τα βάλει με τους κομμουνιστές, όποιο έρθει πρώτο.

Η τρομοκρατία της CIA και του NATO ήταν άλλοτε σενάρια γι’ αγρίους που δύσκολα γίνονταν πιστευτά από τους φιλήσυχους πολίτες. Πλέον κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλει για τη δράση της φοβερής «Κόκκινης Προβιάς», του απόρρητου «Σχεδίου Ανορθοδόξου Πολέμου» για τον γνώριμο «εσωτερικό κίνδυνο», που μέσω θυλάκων στις δυνάμεις καταδρομών ή ακόμα και ολόκληρων μονάδων ήταν πανέτοιμη να αναλάβει τα ηνία οποτεδήποτε ένιωθε πως απειλείται. Το ποιος και το τι απειλείται, είναι μια άλλη ιστορία.

CIA και Βορειοατλαντική Συμμαχία δεν θα άφηναν βέβαια τις ετοιμοπόλεμες ελληνικές δυνάμεις στην τύχη τους και ήταν μέσω του παραστρατιωτικού αυτού σκέλους που διαδραμάτισαν ακριβώς οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες τόσο κεφαλαιώδη ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Οι υπόγειοι δίαυλοι μεταξύ ξένων μυστικών υπηρεσιών, τρομοκρατίας και δημοκρατικών κυβερνήσεων γέννησαν το ελληνικό παρακράτος, καθώς η ιστορία της «Προβιάς» είναι πιο παλιά και από το ΝΑΤΟ ακόμα!

Κι αν εμείς οι Έλληνες μάθαμε όψιμα (ό,τι μάθαμε, μιας και η αποκάλυψη συνοδεύτηκε αμέσως από κουκούλωμα) για την έκνομη και αντισυνταγματική δράση των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων της αμερικανικής μυστικής αστυνομίας, του ελληνικού στρατού και της ελληνικής κυβέρνησης και μάλιστα από σπόντα (από την αποκάλυψη της αντίστοιχης ιταλικής παραστρατιωτικής «Gladio») το 1990, το μεγάλο ερώτημα είναι τι έχουν απογίνει όλοι αυτοί οι πράκτορες και τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία που απάρτιζαν τον πιο σκιώδη στρατό που γνώρισε η χώρα μας;

Λέγεται συχνά ότι στην Ελλάδα πρώτα γεννήθηκε το παρακράτος και μετά το κράτος. Όπως φαίνεται από τα χρονικά των Αντάρτικων Τμημάτων Ανορθοδόξου Πολέμου που είπανε τελικά «Κόκκινη Προβιά», έχουν μάλλον δίκιο…

Η προϊστορία της «Προβιάς»

Αν θέλουμε να την πούμε σε τίτλους, τότε θα κάναμε λόγο για παραστρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα ή για μυστικό στρατό της CIA στη χώρα μας. Ήταν ένα απόρρητο τάγμα, καλά κρυμμένο μέσα στις ειδικές δυνάμεις και -στα χαρτιά τουλάχιστον- έτοιμο να επέμβει για να προλάβει τον «κόκκινο» κίνδυνο. Ο οπλισμός του ήταν χωμένος σε κορφοβούνια ανά την Ελλάδα, όπου και εκπαιδεύονταν οι μαχητές του, συνήθως ειδικοδυναμίτες.

Για να καταλάβουμε τον λόγο της ύπαρξής της και τη λειτουργία της πρέπει να πάμε ωστόσο αρκετά πίσω και συγκεκριμένα στον Β’ Παγκόσμιο. Και την Αντίσταση των Ελλήνων στα κατοχικά στρατεύματα τόσο μέσω του πολιτικού σκέλους του ΕΑΜ όσο και του στρατιωτικού βραχίονα του ΕΛΑΣ.

Ξέρουμε ότι οι 50.000 αριστεροί αντάρτες υποστηρίζονταν με όπλα, πυρομαχικά και τεχνογνωσία από τη βρετανική μυστική υπηρεσία SOE, αν και τον Μάρτιο του 1943 ο Ουίνστον Τσόρτσιλ άλλαξε γραμμή πλεύσης και αποφάσισε να διακόψει κάθε υποστήριξη στους κομμουνιστές, φοβούμενος ότι μετά τη διαφαινόμενη ήττα του Άξονα η Ελλάδα θα προσχωρούσε στο «κόκκινο» μπλοκ.

Η σχετική οδηγία του βρετανικού υπουργείου Εσωτερικών της 20ής Μαρτίου 1943 σηματοδοτεί τη μεταστροφή τονίζοντας ότι «ο SOE θα πρέπει πάντα να κλίνει υπέρ των ομάδων που προτίθενται να στηρίξουν τον Βασιλιά και την Κυβέρνηση, καθώς επίσης να κάνει σαφές σε ενδεχομένως αντιμοναρχικές ομάδες πως Βασιλιάς και Κυβέρνηση έχουν πλήρη υποστήριξη από την Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας».

Τον Οκτώβριο του 1943 μάλιστα το υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας εξετάζει ακόμα και το ενδεχόμενο για «μια ευθεία πολιτική επίθεσης και εξασθένισης του ΕΑΜ με όσα μέσα διαθέτουμε», το απορρίπτει όμως για την ώρα γιατί είναι «πιθανόν να θυσιαστεί κάθε πιθανότητα στρατιωτικού πλεονεκτήματος και να βλάψουμε τους δικούς μας σκοπούς αν ενισχυθεί πολιτικά το ΕΑΜ».

Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος μοιράστηκε στη Διάσκεψη της Γιάλτας, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» θα γνώριζε νέα ιστορικά υψηλά στον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε. Το ψυχροπολεμικό κλίμα θα βύθιζε τη Γηραιά Ήπειρο σε μια μαύρη περιπέτεια ανήκουστη πρωτύτερα, κι αυτό γιατί προκειμένου να καταστεί η Δύση ανάχωμα απέναντι στην «κόκκινη λαίλαπα» έπρεπε να κυβερνηθεί από το πλέον αντιδημοκρατικό και καταπιεστικό δημιούργημα της γειτνίασης μυστικών υπηρεσιών και αντιδραστικών κύκλων.

Έναν μυστικό στρατό από πολίτες και αξιωματικούς δηλαδή που δημιουργήθηκε μεν για να αντιμετωπίσει μια πιθανή σοβιετική εισβολή, αλλά κατέληξε να γίνει τρομοκρατική οργάνωση μέσω τυφλών χτυπημάτων, πραξικοπημάτων, χειραγώγησης της κοινής γνώμης και μεθόδευση εξελίξεων που προκαλούν τρόμο στον οπαδό του κοινοβουλευτισμού. Οι Βρετανοί εξάλλου ενίσχυσαν αμέσως διάφορες ληστοσυμμορίες από πρώην συνεργάτες των ναζί και ακροδεξιά στοιχεία (όπως οι φασιστικές ομάδες της Οργάνωσης «Χ» του Γεωργίου Γρίβα) που ειδικεύονταν στη δίωξη και τη δολοφονία αντιστασιακών του ΕΛΑΣ.

Ο μυστικός στρατός ήταν μια νέα μονάδα του ελληνικού στρατού, που έμεινε γνωστή με πολλά ονόματα, όπως Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, Ελληνική Δύναμη Καταδρομών (ΕΔΚ) ή Λόχοι Ορεινών Καταδρομών (ΛΟΚ), στην οποία αποκλείονταν φυσικά όλοι όσοι είχαν από μετριοπαθείς συντηρητικές έως ακροαριστερές πεποιθήσεις.

Υπό την άμεση εποπτεία του βρετανικού στρατού και με τις ρητές εντολές του Τσόρτσιλ, η μονάδα γέμισε με φιλοβασιλικούς, φασίστες και κάθε αντιδημοκρατικό στοιχείο στις ένοπλες δυνάμεις. Πρώτος διοικητής της νεοσύστατης Ελληνικής Δύναμης Καταδρομών δεν ήταν άλλος από τον στρατάρχη και μετέπειτα πρωθυπουργό Αλέξανδρο Παπάγο!

Οι φόβοι του Τσόρτσιλ θα γίνονταν γρήγορα πραγματικότητα, μια ζοφερή πραγματικότητα που θα άφηνε μια ακόμα πιο σκοτεινή κληρονομιά: τη δράση των ξένων μυστικών υπηρεσιών στη χώρα μας με τις ευλογίες (ή την ανοχή, τουλάχιστον) των ελληνικών κυβερνήσεων. Στις 3 Δεκεμβρίου 1944, έξι μόλις εβδομάδες μετά την εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα, διοργανώθηκε μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας κατά της άρνησης της Βρετανίας να αφοπλιστεί η -βρετανόφιλη- ΕΔΚ.

Παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα που ονειρεύονται οι διοργανωτές, ομάδες ενόπλων, αστυνομικών και βρετανών στρατιωτών, ακροβολισμένοι στις στέγες των κτιρίων του κέντρου της πρωτεύουσας, άρχισαν να πυροβολούν στο πλήθος αδικαιολόγητα, σκοτώνοντας 25 διαδηλωτές και τραυματίζοντας άλλους 148. Όπως ξέρουμε, αυτό ήταν το (έστω και άτυπο) αρχιμήδειο σημείο του εμφυλίου πολέμου. Όπως επίσης ξέρουμε, ανάμεσα στους ενόπλους υπήρχαν και μέλη της ΕΔΚ!

Μέχρι τότε βέβαια ο ΕΛΑΣ είχε δώσει τις ταυτόχρονες μάχες του τόσο εναντίον των γερμανών κατακτητών όσων και των βρετανόφιλων ΛΟΚ, φέρνοντας περαιτέρω πονοκέφαλο στον Τσόρτσιλ, ο οποίος ανησυχούσε τώρα για την τεράστια επικοινωνιακή γκάφα σε περίπτωση που αποκαλυπτόταν στο βρετανικό κοινό ότι το Λονδίνο υποστήριζε μυστικά τους φασίστες και τους φιλοναζί εναντίον των κομμουνιστών στην Ελλάδα!

Γι’ αυτό έδωσε οδηγίες στο BBC τον Αύγουστο του 1944 να μειώσει «με κάθε τρόπο την αξιοπιστία» του ΕΛΑΣ στις αφιερωματικές εκπομπές του σταθμού για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Όταν, λίγες εβδομάδες αργότερα, ο ΕΛΑΣ εξασφάλισε τη νίκη κατά των Γερμανών και ο Χίτλερ αναγκάστηκε να αποσύρει τα στρατεύματά του, το πρώτο που απαίτησε ο Τσόρτσιλ ήταν να αφοπλιστεί η Αντίσταση, μια απαίτηση που ο ΕΛΑΣ ήταν πρόθυμος να ικανοποιήσει με την προϋπόθεση ότι θα γινόταν το ίδιο και με τα ΛΟΚ.

Η Βρετανία αρνήθηκε να αφοπλίσει τον μυστικό στρατό των δεξιών και το ΕΑΜ οργάνωσε στις 3 Δεκεμβρίου 1944 τη διαδήλωση που θα οδηγούσε στον εμφύλιο. Μέχρι και το τέλος του εθνικού μας αλληλοσπαραγμού το 1949, ο μυστικός αντικομουνιστικός στρατός της ΕΔΚ ήταν πλήρως εξοπλισμένος και άρτια εκπαιδευμένος από τις αμερικανικές δυνάμεις.

Η Ελλάδα προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το 1952, όντας ένας ιδιαίτερα πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και μια χώρα πλήρως ενταγμένη στο βορειοατλαντικό μόρφωμα. Η CIA έπαιζε πια μπάλα χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο, καθώς όλοι οι αρχικοί στόχοι του Λονδίνου είχαν επιτευχθεί: η ισχύς των ελλήνων αριστερών είχε ελαχιστοποιηθεί και οι μυστικές υπηρεσίες οδηγούσαν πια αγέρωχα τις εξελίξεις.

Η «Προβιά» ως μέρος του ευρύτερου αντιδημοκρατικού σχεδίου «Stay Behind»

Η ΕΔΚ δεν ήταν ο μόνος μυστικός στρατός στην Ευρώπη. Αντιθέτως, από τη δεκαετία του ’50 λειτουργούσε υπό την αιγίδα του «Stay Behind», ενός σκιώδους πανευρωπαϊκού δικτύου που διοργανώθηκε από το ΝΑΤΟ και τη CIA για να λειτουργήσει ως εφεδρεία σε περίπτωση σοβιετικής εξάπλωσης στην Ευρώπη. Η ΕΔΚ έγινε ευρύτερα γνωστή ως «Κόκκινη Προβιά» και δεδομένου ότι είχε ιδρυθεί από τους Βρετανούς ήδη από τη δεκαετία του ’40, μπορεί να είναι και ο παλιότερος μυστικός στρατός του ψυχροπολεμικού «Stay Behind». Τον πρώτο λόγο θα έπαιρναν κατόπιν οι Αμερικάνοι όμως, καθώς αυτοί κι αν είχαν αντικομουνιστική στρατηγική!

Οι Ορεινές Ταξιαρχίες της «Κόκκινης Προβιάς» λειτουργούσαν στο περιθώριο των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων του τόπου μας ως απόλυτο όργανο στις ορέξεις των Βρετανών, οι οποίοι παλινόρθωσαν όπως θυμόμαστε τον βασιλιά και ανεβοκατέβαζαν τις ανίσχυρες συντηρητικές και δεξιές (ως ακροδεξιές) κυβερνήσεις κατά το δοκούν.

Η «Προβιά» ήταν πάντα εκεί να συλλαμβάνει τους παλιούς αντάρτες αγωνιστές και τα μέλη του ΕΑΜ, οι οποίοι στέλνονταν στα κολαστήρια της εξορίας.

Η Βρετανία ήταν όμως εξαντλημένη οικονομικά και κοινωνικά από τον πόλεμο και δεν ήταν πλέον σε θέση να ελέγχει τους αντικομμουνιστικούς στρατιωτικούς θύλακες της Ευρώπης. Κι έτσι, σε μια κίνηση που θα άλλαζε τον κόσμο όπως τον ξέραμε, ζήτησε το 1947 την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Η κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία υποστήριζε εξάλλου την ελληνική Αριστερά με όπλα και η ελληνική Δεξιά αδυνατούσε να επιβληθεί στους αριστερούς αντάρτες. Η Ελλάδα ήταν πεδίο μάχης και ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» ήταν ορατός. Γι’ αυτό και ο πρόεδρος Τρούμαν διατύπωσε τον Μάρτιο του 1947 το περιβόητο «Δόγμα» του και κατάφερε να πείσει το Κογκρέσο να εμπλακούν οι ΗΠΑ ενεργά στην Ελλάδα, την πρώτη ιστορικά χώρα που θα εκδηλωνόταν η αμερικανική ψυχροπολεμική λαίλαπα.

Στις επόμενες μάλιστα δεκαετίες η Ουάσινγκτον δικαιολογούσε τις ανοιχτές ή υπόγειες εμπλοκές της στην Κορέα, τη Γουατεμάλα, το Ιράν, την Κούβα, το Βιετνάμ, την Καμπότζη, τη Νικαράγουα, τον Παναμά κ.λπ. χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα την «ελληνική περίπτωση»!

Κάτω από τον ιδεολογικό αχταρμά της αμερικανικής πολιτικής, οι δεξιοί βαφτίζονται «δημοκράτες» και οι αριστεροί «τρομοκράτες» και αρχινά ένα απίστευτο σε έκταση και θηριωδία παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών, μπολιάζοντας τα ΛΟΚ με αμερικανούς κομάντο αλλά και ακραίες δεξιές οργανώσεις. Οι ΗΠΑ, μέσω της διαβόητης «Επιχείρησης Πυρσός», τεστάρει κατά των ελλήνων ανταρτών τις βόμβες ναπάλμ και το 1948 σηματοδοτεί το game over της ελληνικής Αριστεράς.

Το τέλος του εμφυλίου σήμαινε την ολοκληρωτική νίκη της Δεξιάς και των αφεντικών της φυσικά, των ΗΠΑ. Όχι ότι αυτό θα σηματοδοτούσε το τέλος του μυστικού δεξιού τάγματος, καθώς ένα τέτοιο καλοκουρδισμένο στρατιωτικό μόρφωμα θα μπορούσε να αποβεί πολύτιμο για όλους τους σκοπούς της CIA. Τον έλεγχο της ελληνικής πολιτικής ζωής δηλαδή!

Η δουλειά του ήταν τέτοια που όταν η Ελλάδα προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το 1952 ήταν ένα απόλυτα αξιόπιστο πιόνι των ΗΠΑ, ένα κράτος «καθαρό» και πλήρως αντικομμουνιστικό, όπως ακριβώς το ήθελαν οι εμπνευστές του. Οι πράκτορες των ΗΠΑ και ο ελληνικός στρατός συνεργάζονταν εξάλλου μυστικά τόσα χρόνια στη διοίκηση, την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ΛΟΚ (υπό τον αρχιστράτηγο Παπάγο, όπως είπαμε), του μυστικού στρατού της CIA που ασκούσε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική κατάσταση της χώρας μας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, η CIA και η παραπολιτική «Κόκκινη Προβιά» του ΝΑΤΟ είχαν υπό τον άμεσο έλεγχό τους την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, επεμβαίνοντας όποτε υπήρχε ανάγκη (ακόμα και στην εκλογική διαδικασία, όπως αποκάλυψε απόρρητο έγγραφο που ήρθε στο φως το 1990!).

Η παρέμβαση της «Προβιάς» στα πολιτικά τεκταινόμενα του εσωτερικού

Τον Ιούλιο του ’65, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εκδίωξε τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου κάνοντας χρήση του βασιλικού προνομίου του. Το γεγονός έγινε υπό την άμεση επίβλεψη και την αμέριστη συνεργασία της CIA. Ταυτοχρόνως, η «Κόκκινη Προβιά», στα έμπειρα χέρια του αξιωματικού της ΚΥΠ, Κωνσταντίνου Πλεύρη, αποδύθηκε σε κρυφό αγώνα για τη χειραγώγηση του πολιτικού κλίματος, έχοντας τις ευλογίες της Ουάσιγκτον και του ίδιου του προέδρου Λίντον Τζόνσον.

Το απριλιανό πραξικόπημα του 1967 ήρθε ως φυσικό επακόλουθο δύο δεκαετιών αστάθειας, δύο δεκαετιών αποσταθεροποίησης του κλίματος και πρακτόρικων παιχνιδιών που δεν είχε ξαναδεί πρωτύτερα η οικουμένη. Η CIA συνωμοτούσε εξάλλου με τον βασιλιά και τους βασιλικούς και δεξιούς αξιωματικούς του ελληνικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών εδώ και πολύ καιρό, καταλήγοντας τον Ιούλιο του 1965 να ανατρέψει τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου.

Με όχημα την ανατριχιαστική «στρατηγική της έντασης», οι παραστρατιωτικοί της «Προβιάς» προχώρησαν σε αποσταθεροποιητικές δραστηριότητες για να εντείνουν το πολιτικό κλίμα, όπως η «Υπόθεση Νάρκης» το 1964 στη γέφυρα του Γοργοπόταμου, κατά τον εορτασμό της επετείου της ανατίναξης της γέφυρας, και οι τόσοι ωρολογιακοί μηχανισμοί σε τραπεζικά υποκαταστήματα, παραρτήματα ταχυδρομείων και εισόδους στρατοπέδων. Ακόμα και η παρακρατική οργάνωση «Καρφίτσα» που οργάνωσε τη δολοφονία Λαμπράκη ήταν παιδί της «Προβιάς».

Η Ελλάδα μετατράπηκε στην απόλυτη σκακιέρα του ΝΑΤΟ και στο Νο 1 πεδίο δοκιμής της ιδεολογικής και πολιτικής προπαγάνδας. Ήταν η «Κόκκινη Προβιά» εξάλλου (μέσω του βραχίονά της, την ΕΔΚ) που εφάρμοσε το «Σχέδιο Προμηθέας» του ΝΑΤΟ για ενδεχόμενη κομμουνιστική ανταρσία τα μεσάνυχτα της 20ής (προς 21η) Απριλίου, παίρνοντας στον έλεγχό της το υπουργείο Άμυνας.

Σε διάστημα λίγων ωρών, περισσότεροι από 5.000 άνθρωποι συνελήφθησαν από στρατιωτικά αποσπάσματα, σύμφωνα με προϋπάρχοντες λεπτομερείς καταλόγους και σχεδιασμό, και μεταφέρθηκαν σε κέντρα κράτησης. Σε συνέντευξή του έναν χρόνο μετά, ο διοικητής της ΕΣΑ, συνταγματάρχης Λαδάς, υπερηφανεύτηκε για την ακρίβεια και την ταχύτητα με την οποία είχε εφαρμοστεί το σχέδιο του ΝΑΤΟ. «Μέσα σε είκοσι λεπτά, κάθε πολιτικός, κάθε άνθρωπος και κάθε αναρχικός που ήταν στους καταλόγους μπορούσε να συλληφθεί … Ήταν ένα απλό, διαβολικό σχέδιο».

Όσο για τον πραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο, υπηρετούσε ως σύνδεσμος της ΚΥΠ με τη CIA ήδη από το 1952. Στους κόλπους μάλιστα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών ήταν γνωστός ως έμπιστος του επικεφαλής του ελληνικού κλιμακίου της CIA. Το «ελληνικό» πραξικόπημα συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις από αμερικανικούς πολιτικούς κύκλους.

Ο αμερικανικός Τύπος βούιξε για την εμπλοκή των ΗΠΑ στην απριλιανή κατάλυση της δημοκρατίας και ο γερουσιαστής Μέτκαλφ κατακεραύνωσε την κυβέρνηση Τζόνσον στο Κογκρέσο: «Η ελληνική χούντα είναι καθεστώς δοσίλογων και φιλοναζιστών, οι οποίοι λαμβάνουν αμερικανική βοήθεια».

Εξαιτίας μάλιστα της άμεσης εμπλοκής της «Προβιάς», η ελληνική Χούντα χαρακτηρίστηκε «πραξικόπημα Gladio», από το αντίστοιχο αντικομμουνιστικό μόρφωμα της Δεξιάς που λειτουργούσε στην Ιταλία. Η «Gladio» ήταν επίσης πίσω από το παραστρατιωτικό «σιωπηρό πραξικόπημα» της Ιταλίας τον Ιούνιο του 1964, όταν ο στρατηγός και έμπιστος της CIA, ντε Λορέντζο, μπήκε στη Ρώμη με τα άρματα, σύμφωνα με το «Σχέδιο Solo», αναγκάζοντας τη σοσιαλιστική κυβέρνηση να παραιτηθεί σιωπηλά από την εξουσία.

Η ιταλική Δεξιά και ο μυστικός στρατός της είχαν εντυπωσιαστεί μάλιστα από την αποτελεσματικότητα με την οποία οι έλληνες συνταγματάρχες, σε άμεση συνεργασία με τη CIA, είχαν γονατίσει την Αριστερά. Τον Απρίλιο του 1968 εξάλλου οι πραξικοπηματίες χουντικοί κάλεσαν καμιά πενηνταριά ιταλούς δεξιούς για να δουν την κατάσταση από κοντά. Αμέσως μετά, ένα πρωτόγνωρο κύμα βίας και τρομοκρατίας έπληξε την Ιταλία, με τυφλά βομβιστικά χτυπήματα σε δημόσιους χώρους.

Η φοβερή αποκάλυψη

Όταν ανέλαβε υπουργικό αξίωμα ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1964, ανακάλυψε έκπληκτος πως η ΚΥΠ υπέκλεπτε τις υπουργικές συζητήσεις σε καθημερινή βάση και παρέδιδε τα στοιχεία στη CIA. Απάλλαξε λοιπόν από τα καθήκοντά τους δύο υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους της ΚΥΠ και προσπάθησε να τους αντικαταστήσει με πιο αξιόπιστους, τους οποίους διέταξε να διακόψουν κάθε συνεργασία με τη CIA.

Όπως όμως ανακαλούσε ο ίδιος, ο νέος διευθυντής της ΚΥΠ «ήλθε με απολογητικό ύφος για να πει πως δεν μπορούσε να το κάνει. Όλος ο εξοπλισμός ήταν αμερικανικός, ελεγχόμενος από τη CIA ή από Έλληνες υπό την εποπτεία της. Δεν υπήρχε καμία διάκριση μεταξύ των δύο υπηρεσιών. Είχαν εις διπλούν και παράλληλα τις ίδιες λειτουργίες. Στην πράξη, ήταν μία και μόνη υπηρεσία».

Στις 30 Οκτωβρίου 1990, ο Παπανδρέου δήλωσε στα «Νέα» πως το 1984 και ενώ ήταν πρωθυπουργός ανακάλυψε ότι στην Ελλάδα δρούσε ένας μυστικός στρατός του ΝΑΤΟ, παρόμοιος με τον ιταλικό της «Gladio», για τον οποίο είχε δώσει εντολή να διαλυθεί. Ο ελληνικός μυστικός στρατός υπήρξε μάλιστα επιχειρησιακός καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

Ο πρώην υπουργός Άμυνας, Νίκος Κουρής, επιβεβαίωσε πως ο ελληνικός μυστικός στρατός υπήρξε επιχειρησιακός καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: «Η δική μας υπόγεια παραστρατιωτική οργάνωση ξεκίνησε το 1955, με τις επαφές μεταξύ του επικεφαλής των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών και της CIA. Όταν έμαθα για την ύπαρξη αυτής της απαράδεκτης συμφωνίας … πληροφόρησα τον Ανδρέα Παπανδρέου … και δόθηκε η διαταγή να τερματιστεί η Επιχείρηση Κόκκινη Προβιά».

Το 1990 η αντιπολίτευση κάλεσε επανειλημμένα σε διενέργεια κοινοβουλευτικού ελέγχου για την «Προβιά», οι εκκλήσεις πέρασαν ωστόσο στα ψιλά από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ο υπουργός Άμυνας, Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, επιβεβαίωσε πάντως από το βήμα της Βουλής πως οι πληροφορίες του Παπανδρέου ήταν αληθείς και πως η CIA είχε πράγματι στήσει απόρρητο δίκτυο με την ονομασία «Κόκκινη Προβιά», που λεγόταν ότι «διαλύθηκε το 1988». Έτσι αόριστα «λεγόταν»…

Η Νέα Δημοκρατία αρνήθηκε πάντως να εξετάσει τις αγαστές σχέσεις ελλήνων παρακρατικών, αμερικανών πρακτόρων και τρομοκρατών, καθώς ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Γιάννης Βασιλειάδης, δήλωνε πως η ελληνική αστυνομία δεν επρόκειτο να ερευνήσει «φαντασιώσεις».

«Η Κόκκινη Προβιά ήταν ένα από τα 50 σχέδια του ΝΑΤΟ που προέβλεπαν αντίσταση σε περίπτωση που μία χώρα θα κατείχετο από τον εχθρό. Προέβλεπε κρυψώνες όπλων και αξιωματικούς που θα σχημάτιζαν τον πυρήνα του ανταρτοπολέμου. Με άλλα λόγια, υπήρξε εθνικά δικαιολογημένη ενέργεια», έσπευσε να δικαιολογήσει.

Η ύπαρξη του μυστικού στρατού είχε αποκαλυφθεί στις ΗΠΑ το 1987 από τον πρώην πράκτορα της CIA, Φίλιπ Άτζι, ο οποίος στο βιβλίο του «Η CIA στη Δυτική Ευρώπη» έκανε σαφές ότι «παραστρατιωτικές ομάδες, υπό τη διεύθυνση αξιωματικών της CIA, δραστηριοποιούνταν κατά τη δεκαετία του 1960 σε όλη την Ευρώπη». Τόνισε μάλιστα πως «καμία άλλη δραστηριότητα της CIA δεν θα μπορούσε να συνδέεται σαφέστερα με τη δυνατότητα εσωτερικής αποσταθεροποίησης».

Ο πράκτορας τα είπε χαρτί και καλαμάρι: «Ο ελληνο-αμερικανός αξιωματικός της CIA [εννοεί τον Τομ Καραμεσίνη] επιστράτευσε συγκεκριμένες ομάδες ελλήνων πολιτών, γι’ αυτό που η CIA αποκαλούσε ‘‘πυρήνα συγκέντρωσης στρατού πολιτών κατά της απειλής αριστερού πραξικοπήματος’’. Κάθε ομάδα ήταν εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη να δρα ως αυτόνομη μονάδα ανταρτοπόλεμου, ικανή να κινητοποιείται και να φέρει σε πέρας επιχειρήσεις δολιοφθοράς με ελάχιστη ή καθόλου εξωτερική καθοδήγηση».

«Τα μέλη κάθε μιας τέτοιας ομάδας εκπαιδεύονταν στρατιωτικά από τη CIA. Στο βαθμό που μπορεί να προσδιοριστεί, οι περισσότερες παραστρατιωτικές ομάδες εκπαιδεύονταν σε δύο στρατόπεδα: ένα κοντά στον Βόλο και το δεύτερο στο βουνό Όλυμπος. Μετά την βασικό στάδιο εκπαίδευσης, οι μονάδες ασκούνταν σε απομονωμένες περιοχές στην Πίνδο και στα βουνά κοντά στη Φλώρινα», συνεχίζει.

«Αυτές οι παραστρατιωτικές ομάδες ήταν εφοδιασμένες με αυτόματα όπλα και μικρούς, ορεινούς όλμους. Τα όπλα αποθηκεύονταν σε διάφορες τοποθεσίες. Τα περισσότερα εφόδια ήταν κρυμμένα στο έδαφος και σε σπηλιές. Κάθε μέλος των παραστρατιωτικών αυτών ομάδων γνώριζε πού ήταν κρυμμένος ανάλογος οπλισμός, έτσι ώστε να είναι ικανό να κινητοποιείται σε ενδεδειγμένο σημείο, χωρίς διαταγές».

Αυτό που έσπειρε όμως ανατριχίλα ήταν η αναφορά του για το παρόν της «Προβιάς»: «Απ’ όσο μπορεί να εκτιμηθεί, το παραστρατιωτικό δίκτυο δεν διαλύθηκε ποτέ. Στα μάτια των υψηλά ιστάμενων της CIA, οι ομάδες υπό τη διοίκηση παραστρατιωτικών παραγόντων αποτελούν μακροπρόθεσμη ασφαλιστική δικλείδα για τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα, για χρήση προς ενίσχυση ή καθοδήγηση ή ανατροπή μιας, ενδεχομένως, ‘‘ανεπιθύμητης’’ ελληνικής κυβέρνησης». «‘‘Ανεπιθύμητης’’, φυσικά, στις αμερικανικές μεθοδεύσεις», σπεύδει να σημειώσει.

Η CIA είχε επενδύσει λοιπόν εκατομμύρια δολάρια στον μυστικό ελληνικό στρατό της και είχε κατασκευάσει ολόκληρο δίκτυο καταφυγίων και κέντρων εκπαίδευσης, όπου τα μέλη των ΛΟΚ εκπαιδεύονταν από άνδρες της CIA. Κάπου 800 μυστικές αποθήκες οπλισμού στήθηκαν στην ελληνική επικράτεια, την ίδια ώρα που ο μυστικός στρατός αριθμούσε όχι λιγότερους από 1.500 αξιωματικούς, οι οποίοι σε περίπτωση ανάγκης έπρεπε να κινητοποιήσουν άλλους 2.000, ώστε τα ΛΟΚ να διαθέτουν έναν πυρήνα δύναμης 3.500 επίλεκτων μαχητών.

Ξέρουμε πια, από διαβαθμισμένα έγγραφα που ήρθαν δεκαετίες αργότερα στο φως, πως ήταν ο ελληνο-αμερικανός αξιωματικός της CIA, Τομ Καραμεσίνης, αυτός που ως στρατιωτικός ακόλουθος της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αθήνα οργάνωσε περαιτέρω τα ΛΟΚ. Ο Καραμεσίνης έστησε το στρατηγείο της CIA στον πέμπτο όροφο του κτιρίου του Μετοχικού Ταμείου, κοντά στην Πλατεία Συντάγματος, και μέσα σε λίγα χρόνια το ελληνικό κλιμάκιο της CIA αριθμούσε όχι λιγότερους από 100 πράκτορες πλήρους απασχόλησης, κάνοντας την Αθήνα το επίκεντρο της δραστηριότητας της CIA στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή.

Και, μαντέψτε, ο Καραμεσίνης μετατέθηκε το 1958 στη Ρώμη, όπου ως επικεφαλής κλιμακίου της CIA έλεγχε τώρα την ιταλική «Gladio» και τον υπόγειο πόλεμο κατά των ιταλών κομμουνιστών. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ το 1962, έγινε υποδιευθυντής σχεδιασμού και ανέλαβε την πλήρη καθοδήγηση των παράνομων δραστηριοτήτων της CIA σε παγκόσμια κλίμακα.

Η CIA του Καραμεσίνη χρηματοδότησε και έφτασε να ελέγχει πλήρως την ελληνική Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών, η οποία φακέλωνε πια τους έλληνες πολίτες για λογαριασμό των Αμερικανών. Ελέγχοντας πλήρως τις μυστικές υπηρεσίες, ο μόνος «κομμουνιστικός κίνδυνος» που απέμενε για τους Αμερικανούς ήταν οι ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές.

Το Πεντάγωνο και η CIA ανησύχησαν ιδιαιτέρως για τη διαφαινόμενη εκλογική νίκη της Αριστεράς το 1961, όταν και έβαλε σε εφαρμογή ένα εκτεταμένο σύστημα εκλογικής νοθείας με αποτέλεσμα, κόντρα στα αναμενόμενα, η κεντρο-αριστερή Ένωση Κέντρου να πάρει μόλις το 1/3 των ψήφων και 100 έδρες στη Βουλή. Ο ίδιος ο Γεώργιος Παπανδρέου, ηγέτης της Ένωσης Κέντρου, κατήγγειλε την εκτεταμένη εκλογική νοθεία, κάτι που πιστοποιήθηκε άλλωστε αργότερα από ανεξάρτητη ερευνητική επιτροπή.

Ποτέ δεν μάθαμε τι πραγματικά έκανε η «Κόκκινη Προβιά» στις τόσες δεκαετίες που περίμενε να εισβάλουν οι Σοβιετικοί. Μάθαμε βέβαια για μια σειρά τρομοκρατικών χτυπημάτων και για άμεσες παρεμβάσεις στο πολιτικό και εκλογικό μας σύστημα, αν και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι η δράση της δεν περιορίστηκε εκεί.

Έγγραφο που ήρθε στο φως το 1990 και αφορούσε στην ΕΔΚ επιβεβαίωσε πέραν αμφιβολίας την ύπαρξή της: με ημερομηνία 25 Μαρτίου 1955 και τις υπογραφές του αμερικανού στρατηγού Τράσκοτ (της CIA), του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, Κωνσταντίνου Δόβα, και του πρωθυπουργού Παπάγου, επαναβεβαιωνόταν η συμφωνία για τον μυστικό στρατό.

Η σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας πρέπει να ξαναγραφεί λοιπόν υπό το πρίσμα της «Προβιάς». Το παραδοσιακό πολιτικό μας σύστημα δεν θα ήταν όπως ήταν χωρίς την ανεξέλεγκτη δράση των πρακτόρων και των παρακρατικών, κάτι που πρέπει να έχουμε προφανώς υπόψη μας στις ιστορικές κρίσεις για τα τεκταινόμενα του ύποπτου ελληνικού παρελθόντος.

H Ελλάδα υπήρξε η πρώτη χώρα στην οποία εκδηλώθηκε με τέτοια ευκολία και σε τέτοια έκταση η αμερικανική εμπλοκή, αλλάζοντας τις ισορροπίες και την ίδια την καθημερινότητα κοντολογίς. Η αμερικανο-νατοϊκή τρομοκρατική επιχείρηση «Stay Behind» αιματοκύλησε τη Δυτική Ευρώπη τον τελευταίο μισό αιώνα, καθώς δεν ήταν τίποτα άλλο από μια μακρά κεκαλυμμένη επιχείρηση μαζικής τρομοκρατίας και εξαπάτησης των πληθυσμών των δυτικών χωρών που καθοδηγήθηκε μαεστρικά από τις μυστικές υπηρεσίες της Δύσης.

Εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν ή ακρωτηριάστηκαν σε βομβιστικές και άλλες τρομοκρατικές επιθέσεις σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, τρένα, σουπερμάρκετ, πάρκα, καφετέριες και γραφεία της Ευρώπης όχι από τον «άλλο» τρομοκράτη, αλλά από τον δυτικό «δημοκρατικό» δάκτυλο.

Δεν ήταν οι ακροαριστεροί (ή τουλάχιστον μόνο αυτοί) που έσπερναν τρόμο και όλεθρο στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά οι πράκτορες των αμερικανικών και νατοϊκών μυστικών υπηρεσιών και των φίλα προσκείμενων δεξιών παραρτημάτων τους στις χώρες της Ευρώπης.

Η νατοϊκή τρομοκρατία του «Stay Behind» εκδηλώθηκε εξάλλου στην Ιταλία («Gladio»), τη Γερμανία («Επιχείρηση Ξίφος»), την Τουρκία και παντού λίγο πολύ στη Γηραιά Ήπειρο και φάνηκε πως από κάποια στιγμή και μετά δεν ήταν η σοβιετική εισβολή ο στόχος, αλλά η αποτροπή της ανόδου της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία των χωρών της Ευρώπης.

Η «Προβιά» έπαιξε έναν σκιώδη πρωταγωνιστικό ρόλο και επιβίωσε μάλιστα τόσων και τόσων κυβερνήσεων, από του Παπάγου, του Καραμανλή και του Γεωργίου Παπανδρέου μέχρι και τις μεταπολιτευτικές του Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Εμείς οι Έλληνες μάθαμε απλώς πως εξαρθρώθηκε και η λειτουργία της έπαυσε το 1988, αν και δεν μάθαμε ποτέ τα πώς και τα γιατί.

Και, κυρίως, το τι απέγιναν αυτοί οι 1.500 αντιδημοκράτες και «πατριώτες» αξιωματικοί που ήταν έτοιμοι να πιάσουν τα όπλα κατά των συμπατριωτών τους. Υπάρχουν ακόμα τέτοιοι ακραίοι θύλακες στον ελληνικό στρατό; Τι σχέδια απεργάζονται;

Και επειδή έχει τη σημασία του, όταν ο ιταλός πρωθυπουργός Τζούλιο Αντρεότι υποχρεώθηκε να ομολογήσει τον Νοέμβριο του 1990 στο βήμα της ιταλικής Βουλής τα πεπραγμένα της «Gladio», έκλεισε τον λόγο του ως εξής: «Το δίκτυο παραμένει».

Κλείνοντας κι εμείς, αξίζει ίσως να αναφερθεί ότι η «Κόκκινη Προβιά» ήρθε και πάλι στο προσκήνιο πολύ πρόσφατα, όταν ο δημόσιος διάλογος στράφηκε γύρω από τα όπλα της Χρυσής Αυγής. Πού τα βρίσκει; Έχει πρόσβαση στα καταχωνιασμένα κρησφύγετα του μυστικού στρατού της CIA;

Μήπως η «Κόκκινη Προβιά» δεν πέθανε ποτέ και άλλαξε απλώς χρώμα, φιγουράροντας πια ως «Μαύρη Προβιά»;

Πηγή: newsbeast

Σχετικές ετικέτες:

Σχετικά άρθρα

Σχόλια αναγνωστών