Σε 3 έως 6 δισ. ευρώ εκτιμάται το ετήσιο κόστος για τους πάσχοντες από άνοια στην Ελλάδα

se-3-eos-6-dis-evro-ektimate-to-etisio-kostos-gia-tous-paschontes-apo-ania-stin-ellada

Περισσότερα από 200.000 άτομα οι ασθενείς - Μέχρι το 2050 ο αριθμός τους αναμένεται να φτάσει τις 365.000

Περισσότερα από 200.000 άτομα ζουν με άνοια στην Ελλάδα, ενώ μέχρι το 2050
ο αριθμός τους αναμένεται να φτάσει τις 365.000. Το κόστος της άνοιας στην Ελλάδα ανέρχεται σε 3 έως 6 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

H αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης έφερε στο προσκήνιο την άνοια, με πιο συχνή μορφή τη νόσο Alzheimer, ως ένα μείζον ιατρικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα.

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Νόσου Alzheimer (21 Σεπτεμβρίου), στην συνέντευξη Τύπου από την Εταιρεία Νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών, η Παρασκευή Σακκά, νευρολόγος - ψυχίατρος, τόνισε ότι η νόσος «εξελίσσεται σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του 21ουαιώνα, αποτελώντας ένα δυσβάστακτο πρόβλημα υγείας για τους ασθενείς, αλλά και το οικογενειακό περιβάλλον, καθώς υπάρχουν στην Ελλάδα 400.000 φροντιστές οι οποίοι παρέχουν καθημερινά φροντίδα στους ανθρώπους με άνοια, επωμιζόμενοι ένα τεράστιο πρακτικό, οικονομικό και ψυχικό φορτίο».

Όπως ανέφερε η κ. Σακκά, αντίστοιχα δραματική είναι η επιβάρυνση για τα ασφαλιστικά ταμεία και τον κρατικό προϋπολογισμό, σημειώνοντας ότι «στην Ευρωπαϊκή Ένωση η νόσος Alzheimer απορροφά αυτή τη στιγμή το 25% του συνόλου των δαπανών για την Υγεία. Στην Ελλάδα, το κόστος της άνοιας ανέρχεται σε 3 έως 6 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Τα μεγέθη αυτά, είπε, υπογραμμίζουν τη μεγάλη ανάγκη να αποτελέσει η άνοια προτεραιότητα στο σχεδιασμό της Υγείας και της κοινωνικής φροντίδας και αυτός είναι ο στόχος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας νόσου Alzheimer & Συναφών Διαταραχών, που ιδρύθηκε το 2007, αλλά και των 35 οργανώσεων Alzheimer που δραστηριοποιούνται για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού και την υποστήριξη των ατόμων με άνοια και των οικογένειών τους».

Από την πλευρά της, η Μάγδα Τσολάκη, νευρολόγος - ψυχίατρος, καθηγήτρια ΑΠΘ, ανέφερε ότι η παγκόσμια ερευνητική κοινότητα αγωνίζεται πολύ σκληρά έτσι ώστε σύντομα να είναι διαθέσιμο ένα φάρμακο που θα τροποποιεί ικανοποιητικά την εξέλιξη, σε κάθε στάδιο της νόσου, σημειώνοντας ότι «στη γενετική θεραπευτική, σκέφτονται να τροποποιήσουν την έκφραση των προδιαθεσικών γονιδίων, έτσι ώστε οι φυσιολογικοί ηλικιωμένοι να παραμείνουν φυσιολογικοί, να αλλάξουν την έκφραση των γονιδίων που καθορίζουν τη μετατροπή από Ήπια Νοητική Διαταραχή σε Νόσο Alzheimer και να αναστείλουν τη δράση των αντίστοιχων γονιδίων που καθορίζουν τη γρήγορη εξέλιξη από την εμφάνιση της νόσου».

Η κ. Τσολάκη τόνισε ότι «η αντιμετώπιση πρέπει να γίνεται όσο πιο πρώιμα μπορεί να γίνει, δηλαδή σε προκλινικά στάδια της νόσου και η αντιμετώπιση των εγκεφαλικών βλαβών να γίνεται πριν από την εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων», συμπληρώνοντας ότι «πολλές μελέτες φάσης με μονοκλωνικά αντισώματα δεν έχουν επιτύχει τον στόχο τους, αλλά οι προσπάθειες συνεχίζονται». Καταλήγοντας τόνισε, ότι στο μέλλον αναμένεται οι νέες θεραπείες να χορηγούνται συμπληρωματικά στις συμπτωματικές θεραπείες που χρησιμοποιούμε σήμερα, ενώ το σύνθημα των ερευνητών στη θεραπευτική της άνοιας είναι: Να συμμετέχουν ασθενείς στο σωστό στάδιο, για τη σωστή διάρκεια, με τις κατάλληλες μετρήσεις!

Η αναγνώριση και η ανακούφιση του φορτίου των φροντιστών αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της αποτελεσματικής αντιμετώπισης της νόσου. Στην Ελλάδα οι ελλείψεις σε υπηρεσίες και δομές, τόσο για τα άτομα με άνοια, όσο και για τις οικογένειές τους είναι εξαιρετικά σημαντικές. Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τάκης, φροντιστής ατόμου με νόσο Alzheimer, βιώνοντας το πρόβλημα τόνισε: «Πρέπει όλοι να αγωνιστούμε για τη δημιουργία δομών, υπηρεσιών και συνθηκών που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ατόμων με άνοια και των φροντιστών τους, την υποστήριξη της έρευνας σχετικά με τη νόσο, την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού, την προάσπιση των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων των ατόμων με άνοια, καθώς και την καταπολέμηση του στίγματος και των διακρίσεων που βιώνουν».