Γιατί ο Ομπάμα δεν ξέχασε τους αγωγούς αερίου

Ο Αμερικανός πρόεδρος θέλησε, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, να διασφαλίσει τη συνεργασία της χώρας μας στα στρατηγικά σχέδια των ΗΠΑ που αφορούν τη μεταφορά αερίου, αλλά και να προωθήσει την έλευση Αμερικανικού αερίου στην Ευρώπη

Το θέμα του ελληνικού χρέους και της βοήθειας που μπορεί να προσφέρει ο Αμερικανικός παράγοντας για τη διευθέτησή του, ήταν βεβαίως το μεγάλο κεφάλαιο της επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα. Ωστόσο τα ενεργειακά και η γεωστρατηγική των αγωγών αποτέλεσαν επίσης μέρος της ατζέντας των συναντήσεών του.

Αυτό επιβεβαιώθηκε από τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα, οποίος δήλωσε ότι συζητήθηκαν θέματα όπως οι αγωγοί TAP και IGB, το τερματικό LNG της Αλεξανδρούπολης, τα κοιτάσματα και το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου.

"Συζητήσαμε για τα ενεργειακά έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη αλλά και για τις προοπτικές με τη διάνοιξη νέων δρόμων φυσικού αερίου στην ανατολική Μεσόγειο με διασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή" ανέφερε σχετικά ο κ. Τσίπρας.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τον Αμερικανό πρόεδρο συνόδευε η βοηθός υπουργός εξωτερικών αρμόδια για Ευρωπαϊκά και Ευρασιατικά θέματα Victoria Nuland, η διπλωμάτης που στη θητεία της είχε πολλαπλό ρόλο σε σχέση με την Ελλάδα. Έχοντας επισκεφθεί την Ελλάδα αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, είχε την ευκαιρία να συζητήσει ακόμη και με τον πρωθυπουργό για την ελληνική κρίση, το μεταναστευτικό και βεβαίως τα θέματα ενέργειας – αγωγών.

Το ενδιαφέρον της διοίκησης Ομπάμα για τις ενεργειακές ισορροπίες της περιοχής είναι έντονο και σε αυτές ο ρόλος της χώρα μας μπορεί να αποβεί καθοριστικός.

Τόσο ο Διαδριατικός αγωγός αερίου TAP όσο και ο Ελληνοβουλγαρικός αγωγός IGB σχετίζονται με τη στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ να αποδυναμώσουν το ρόλο που έχει το Ρωσικό αέριο στην ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης:

Ο TAP κατασκευάζεται για να μεταφέρει, μέσω Ελλάδας, Αζέρικο αέριο στις καταναλώτριες χώρες της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης δίνοντας εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας στη «διψασμένη» γηραιά ήπειρο.

Ο ΕλληνοΒουλγαρικός αγωγός IGB έχει σχεδιαστεί ως πρώτο βήμα ενός μεγάλου άξονα μεταφοράς αερίου, του λεγόμενου «κάθετου διαδρόμου», που θα ξεκινάει από τη Βόρεια Ελλάδα και θα συνδέει τα δίκτυα των χωρών της Βαλκανικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, φτάνοντας ακόμα και μέχρι την… Ουκρανία, αποδεσμεύοντας τις χώρες αυτές από το Ρωσικό μονοπώλιο και την εξάρτησή τους από τις θελήσεις της Μόσχας.

Το έργο αυτό μάλιστα συνδέεται απολύτως με το project δημιουργίας πλωτού τερματικού σταθμού υγροποιημένου αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη. Για την τροφοδοσία του σταθμού αυτού, έτσι ώστε στη συνέχεια να διοχετεύεται το αέριο στις χώρες του «κάθετου διαδρόμου», ενδιαφέρονται αμερικανικές εταιρείες οι οποίες αναζητούν πλέον αγοραστές στην Ευρώπη. Οι ΗΠΑ από εισαγωγείς αερίου είναι πλέον εξαγωγείς και το Αμερικανικό αέριο αρχίζει σιγά σιγά να είναι παρόν στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Ιδιαίτερο είναι, τέλος, το ενδιαφέρον των Αμερικανών για τα κοιτάσματα αερίου που έχουν ήδη ανακαλυφθεί ή ερευνώνται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και κυρίως στην Κύπρο και το Ισραήλ. Πρόκειται πλέον για μια νέα και υπολογίσιμη περιοχή στην παραγωγή υδρογονανθράκων, για την οποία δεν έχουν αποφασιστεί ακόμα οι δρόμοι μεταφοράς. Τα σενάρια δημιουργίας νέων αγωγών σχετίζονται άμεσα με τις γεωπολιτικές εξελίξεις και συμμαχίες, γεγονός που εξηγεί την άμεση και έμμεση εμπλοκή των ΗΠΑ σε μια περιοχή στην οποία διακυβεύεται πολλές φορές η παγκόσμια ειρήνη.

Θοδωρής Παναγούλης