ΔΝΤ: Ο άσπονδος φίλος… ξαναχτύπησε

Την καλύτερη υπηρεσία στις χώρες ( με πρώτη την Γερμανία ) που ήθελαν να αποφύγουν τώρα μια συνολική ρύθμιση του ελληνικού χρέους προσέφερε το κείμενο του επικεφαλής οικονομολόγου του Ταμείου κ. Μωρίς Ομπσφελντ και του γνωστού από το 2010 επικεφαλής του Ευρωπαϊκού τμήματος κ. Πολ Τόμσεν μπλοκάροντας στην ουσία την δεύτερη αξιολόγηση

Με την προχθεσινή τους ανάρτηση στο επίσημο blog του Οργανισμού τα δύο κορυφαία στελέχη του Ταμείου κατάφεραν να αλλάξουν την ατζέντα της διαπραγμάτευσης. Με το γνωστό πια αίτημα της αναθεώρησης των δημοσιονομικών στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα ζητούν την άμεση νομοθέτηση μέτρων 2% του ΑΕΠ (3,6 δις ευρώ) που θα καλύψουν την διαφορά της δικής τους πρόβλεψης για πρωτογενή πλεονάσματα στοπ 1,5% του ΑΕΠ και της πρόβλεψης του Eurogroup που επέβαλε στην Ελλάδα μεσοπρόθεσμο στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ.

Ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών κ. Γιώργος Χουλιαράκης μιλώντας στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου ομολόγησε ότι κάτι τέτοιο θα απαιτούσε νέα μέτρα 2,5% του ΑΕΠ ( 4,55 δις ευρώ ) για να έχουμε καθαρή δημοσιονομική απόδοση 2% του ΑΕΠ αφού θα πρέπει να συνυπολογιστούν και οι απώλειες που θα υπάρξουν από μειωμένους φόρους και εισφορές.

Στο κείμενο των δύο στελεχών του ΔΝΤ που αναρτήθηκε - όχι τυχαία - μια ημέρα πριν την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα ανοίγουν το δικό τους μνημόνιο κατηγορώντας την Ελλάδα ότι δέχθηκε (λες και είχε εναλλακτική λύση) τους στόχους για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και μάλιστα είχε δεχθεί και την θέσπιση πρόσκαιρων περικοπών δαπανών μέσω του δημοσιονομικού κόφτη για να τα επιτύχει...

Με ένα τεχνικό κείμενο του κ. Τόμσεν δεν ζητούσαν απλώς νέα μέτρα αλλά τα υποδείκνυαν την μορφή τους ( περικοπές συντάξεων , μείωση του αφορολόγητου ) και μάλιστα για λόγους αξιοπιστίας του προγράμματος ζητούσαν να ψηφιστούν άμεσα.

Υπόνοιες για σκοπιμότητα

Στην όλη μεθόδευση όμως υπάρχουν τρία σημεία που δείχνουν ότι η κίνηση των δύο στελεχών υποκρύπτουν σκοπιμότητα που έρχεται σε αντίθεση ακόμη και με τις σταθερές θέσεις που έχει εκφράσει ακόμη και Γενική Διευθύντρια του Ταμείου κ. Κριστίν Λαγκάρντ για την ένταξη του ταμείου.

Παρότι η επικεφαλής του ταμείου ζητούσε επίμονα διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις εφικτούς δημοσιονομικούς στόχους και γενναία ελάφρυνση του χρέους το κείμενο επικεντρώνοντας μόνο σε μέτρα λιτότητας με διαρθρωτικό χαρακτήρα. Στις 3000 λέξεις του κειμένου των δύο στελεχών του Ταμείου δεν υπήρχε ούτε μια που να αναφέρεται στην ολοκληρωμένη λύση για την ελάφρυνση του χρέους που δεν θέλει να ακούσει η Γερμανία. Τούτο παρότι μέχρι τώρα το ΔΝΤ ζητούσε την λύση για το χρέος επιτακτικά.

Επίσης δεν είχαν τίποτα να πουν για τους υπουργούς οικονομικών της Ευρωζώνης οι οποίοι επιμένουν μεν στην ένταξη του ταμείου στο πρόγραμμα αλλά αγνόησαν επιδεικτικά πριν λίγες μέρες την απαίτηση για χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Μάλιστα χρησιμοποίησαν το αφελές επιχείρημα ότι η Ελλάδα τα δέχθηκε ενώ το ΔΝΤ ήταν όπως πάντα «παρατηρητής» στις συνεδριάσεις των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης όπου συζητούνταν το θέμα.

Η συμμετοχή του ΔΝΤ θα συζητούνταν μαζί με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος μετά το τέλος της δεύτερης αξιολόγησης. Το σκηνικό άλλαξε όταν με την πίεση της Γερμανίας επιβλήθηκε ο όρος η τεχνική συμφωνία να έχει την υπογραφή του ΔΝΤ . Ο όρος αυτός έφερε στο προσκήνιο και τις απαιτήσεις του Ταμείου αλλάζοντας την σειρά και φέροντας πρώτα τα μέτρα που μπορούν να μπλοκάρουν την αξιολόγηση επ αόριστο αφού είναι δεδομένο ότι η Ελληνική Κυβέρνηση δεν πρόκειται να τα αποδεχθεί.

Το ΔΝΤ με τις απαιτήσεις του έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την Κομισιόν και το ΕΜΣ και την ΕΚΤ που θέλουν να κλείσουν το συντομότερο δυνατό την δεύτερη αξιολόγηση και την συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους ζητώντας τα μέτρα να νομοθετηθούν από τώρα.

Μένουν ή φεύγουν

Πολλοί ερμηνεύουν το τελευταίο επεισόδιο με το ΔΝΤ ως μια προσπάθεια του ταμείου να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα . Κρίνοντας μόνο από το κείμενο που είδε το φως της δημοσιότητας της Δευτέρα δεν προκύπτει κάτι τέτοιο

Τούτο διότι η πίεση για συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα δεν προέρχεται από την Ελλάδα αλλά κυρίως από την χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά ( Γερμανία Ολλανδία Φιλανδία ) . Η πίεση όμως προς τους απρόθυμους υπουργούς οικονομικών της Ευρωζώνης είναι μηδενική . Ο κ. Τόμσεν ήταν παρόν και επικύρωσε την συμφωνία της 25ης Μαΐου. Στο Eurogroup της προπερασμένης Δευτέρας όπου ο κ. Τόμσεν φέρεται ότι είπε « Ωραία αφού επιμένετε σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα να βρούμε και τα μέτρα που θα τα υποστηρίζουν» ξεχνώντας την βασική διαφωνία του Ταμείου σχετικά με το ύψος των «βιώσιμων» δημοσιονομικών στόχων

Τούτο παρά το γεγονός ότι πληροφορίες θέλουν τον κ. Τόμσεν να είναι μέσα σε αυτούς που εισηγούνται την αποχώρηση του Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα αφού ο ίδιος θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι «χαμένη υπόθεση» . Την πεποίθησή του αυτήν έχει εκφράσει πολλές φορές στο ΔΣ του Ταμείου.

Βρίσκει όμως αντίθετους τους «πολιτικούς» του ταμείου στους οποίους περιλαμβάνεται και η ίδια η κ. Λαγκάρντ η οποία δεν θέλει να δει το ταμείο να αποχωρεί από το ελληνικό πρόγραμμα έχοντας αποτύχει στο να επαναφέρει την ελληνική οικονομία σε ορθή πορεία . Σύμφωνα με την επικεφαλής του Ταμείου η αποχώρηση από το ελληνικό πρόγραμμα θα είναι ένα ακόμη «Βατερλώ» του Οργανισμού χειρότερο από αυτά που είχε στην Ρωσία και το «Χρυσό τρίγωνο» της Νοτιοανατολικής Ασίας και μάλιστα σε μια ανεπτυγμένη χώρα με ισχυρό κοινό νόμισμα.

Ήδη ο προκάτοχος της κ. Λαγκάρντ , κ . Ντομινίκ Στρος Καν είχε παραδεχθεί για την Ελλάδα ότι ήταν τεράστιο λάθος ότι το ταμείο δεν πίεσε από την αρχή για την κε των προτέρων αναθεώρηση του χρέους ενώ ο προκάτοχος του κ. Ομπσφελντ κ. Ολιβιέ Μπλανσάρ είχε παραδεχθεί το λάθος με πολλαπλασιαστές ανάπτυξης το 2012.

Τάσος Δασόπουλος