Αχαΐα: 6 χιλιόμετρα με τα πόδια -βρέξει, χιονίσει- καθημερινά για μαθητή Λυκείου

axaia-6-xiliometra-me-ta-podia-breksei-xionisei-ka8hmerina-gia-ma8hth-lykeiou

Η οδύσσειά του μέχρι να φτάσει στο σχολείο

Την καθημερινή Οδύσσεια ενός μαθητή Λυκείου για να πάει στο σχολείο του, περιγράφει σε κείμενο ο πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Αχαϊας, Σπύρος Ψαράς.

Ο μαθητής πρέπει να περπατήσει πάνω από 2 χλμ. για να φτάσει στη στάση του ΚΤΕΛ και κατόπιν να ξαναπερπατήσει 1 χλμ. μέχρι το σχολείο. Και βέβαια, με την αντίθετη φορά, να ξανακάνει το ίδιο δρομολόγιο μέχρι να φτάσεις -κάποια στιγμή- στο σπίτι του.

Ο κ. Ψαράς, εκφράζει την αγανάκτησή του για το σύστημα μεταφοράς των παιδιών στα σχολεία, που επικρατεί.

Αναλυτικά αναφέρει:

«Συμβαίνει κάθε μέρα!

Μαθητής Λυκείου από χωριό της επαρχίας Αχαΐας για να πάει στο σχολείο του πρέπει να περπατήσει από της 6 το πρωί πάνω από 2 χιλιόμετρα μέσα στη νύχτα, άσχετα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν και με όλους τους κινδύνους για τη σωματική του ακεραιότητα, (τροχαία ατυχήματα, επιθέσεις από αδέσποτα ζώα, εγκληματικές ενέργειες),για να φτάσει στη στάση του ΚΤΕΛ.. Εκεί θα περιμένει το λεωφορείο της γραμμής που θα τον αφήσει στη στάση και θα περπατήσει ξανά 1 χιλιόμετρο, με τους ίδιους κινδύνους που ανέφερα παραπάνω, μέχρι να φτάσει κάνα μισάωρο πριν το πρωινό κουδούνι στο σχολείο.

Το μεσημέρι θα πρέπει να υποστεί το ίδιο μαρτύριο από την ανάποδη!. Και ως γνωστόν τα δρομολόγια των λεωφορείων δεν ακολουθούν τα ωρολόγια προγράμματα των σχολείων που σημαίνει τρέχα γύρευε τι ώρα θα επιστρέψει σπίτι!.

Αυτός ο μαθητής πρέπει να είναι και ευτυχής διότι απολαμβάνει την μέριμνα της πολιτείας η οποία του έχει εξασφαλίσει μαθητικό δελτίο και θα έχει μαθητικό εισιτήριο!.

Είναι ένας από τους χιλιάδες μαθητές που έχουν την ατυχία να απέχει το σπίτι τους από το σχολείο απόσταση μικρότερη των 4 χιλιομέτρων!.

Είναι και από τους τυχερούς γιατί αν η απόσταση του σπιτιού του από το σχολείο ήταν 4 χιλιόμετρα και ένα μέτρο και έως τα 5 χιλιόμετρα δεν θα δικαιούταν ούτε την έκπτωση μέσω του μαθητικού δελτίου παρά μόνο, αν είναι δυνατόν, το τεράστιο χρηματικό επίδομα των 35 λεπτών το χιλιόμετρο που θα παίρνει ο γονέας του για να αναλάβει να τον πηγαίνει αυτός στο σχολείο!. Αν βέβαια ο γονέας έχει μέσο μετακίνησης και αν του το επιτρέπει η εργασία του! Αλλιώς με τα πόδια η οτοστόπ!

Εδώ δεν θα πρέπει να ξεχάσω να αναφέρω πως το επίδομα αυτό πληρώνει τον γονιό μόνο για τα χιλιόμετρα που θα διανύσει για να πάει τον μαθητή στο σχολείο. Δηλαδή στην συγκεκριμένη περίπτωση το εξωφρενικό ποσό των 1,30 ευρώ….. όταν τα πάρει.

Η επιστροφή δεν μας νοιάζει και γι αυτό δεν την πληρώνουμε! Σημασία έχει για την πολιτεία μόνο να πάνε τα παιδιά στο σχολείο. Η επιστροφή στο σπίτι είναι υπόθεση των γονιών, θα τους πληρώνουμε κιόλας;

Μόνο αν η απόσταση από το σπίτι του μαθητή στο σχολείο είναι 5 χιλιόμετρα και πάνω τότε η πολιτεία έχει την υποχρέωση να μισθώσει μέσο μεταφοράς. Αν βέβαια δεήσει και ευδοκιμήσει ο διαγωνισμός, μετά από κάνα εξάρι μήνες!.

Και μετά μας μιλάνε για απουσίες, μαθητική διαρροή, χαμηλές σχολικές επιδόσεις, σχολεία της επαρχίας που δεν έχουν μαθητές και πρέπει να τα κλείσουν και για εκπαιδευτικούς που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Εδώ δεν μπορούνε να εξασφαλίσουνε τα προφανή οι μεταρρυθμίσεις και τα μεγαλεπήβολα σχέδια για Νέο Λύκειο μας λείπανε.

Ειλικρινά ντρέπομαι, και θυμώνω!

Ψαρράς Σπύρος

Εκπαιδευτικός

Πρόεδρος Ά ΕΛΜΕ Αχαΐας»