Πώς ένας αποτυχημένος πολιτικός μπορεί να καθορίζει την οικονομική πολιτική της Ευρώπης;

pws-enas-apotyxhmenos-politikos-mporei-na-kaoorizei-thn-oikonomikh-politikh-ths-eyrwphs

Οι χθεσινές ολλανδικές εκλογές τις οποίες ανέμενε με αγωνία η Ευρώπη ανέδειξαν πρώτους τους φιλελεύθερους του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε

Στα αξιοσημείωτα πάντως ήταν η δραματική πτώση του Εργατικού Κόμματος του Γερούν Ντάισελμπλουμ, το οποίο από τη δεύτερη θέση στις προηγούμενες εκλογές κατρακύλησε στην έβδομη, με το ποσοστό του να υποχωρεί από το 24,8% στο 5,7%, που είναι το χαμηλότερο στην ιστορία της παράταξης.

Το κόμμα του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και επικεφαλής του Eurogroup εξασφάλισε ως εκ τούτου μόλις εννέα έδρες σε σύγκριση με τις 38 των εκλογών του 2012, γεγονός που καταδεικνύει την αποδοκιμασία των Ολλανδών προς το πρόσωπο του. Ο ολλανδός πολιτικός που εδώ και χρόνια ως επικεφαλής του Eurogroup καθορίζει τις τύχες της Ευρώπης και της Ελλάδας το πιθανότερο είναι πως θα αποχωριστεί την καρέκλα του υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας και ταυτόχρονα αυτή του επικεφαλής του Eurogroup αφού πλέον δεν έχει τη λαϊκή αποδοχή. Αυτό δεν σημαίνει ωστόσο πως δεν θα προΐσταται των επόμενων Eurogroup αφού η νέα κυβέρνηση στην Ολλανδία μπορεί να σχηματιστεί ακόμη και σε τρεις μήνες, ενώ θεωρητικά οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα μπορούσαν να παρατείνουν τη θητεία του μέχρι το 2018, πράγμα πάντως που μοιάζει απίθανο.

Η εκλογική κατάρρευση του Γερούν Ντάισελμπλουμ υπήρξε απόδειξη ότι οι πολιτικές που ακολούθησε αφ’ ενός δεν έπεισαν και αφ’ ετέρου αποδείχθηκαν αδιέξοδες. Άλλωστε ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας υπήρξε κύριος εκφραστής της λιτότητας στην ευρωζώνη κι ένας από εκείνους που σε μεγάλο βαθμό καθόριζε και συνεχίζει για όσο παραμένει στη θέση του να καθορίζει την οικονομική πολιτική της ευρωζώνης απέναντι σε χώρες της Ευρώπης και πρωτίστως απέναντι στην Ελλάδα. Μείζον ερώτημα ωστόσο που αποτυπώνει ανάγλυφα το προβλήματα στο κέντρο λήψης αποφάσεων της ευρωζώνης, είναι το πώς ένας πολιτικός που δεν τυγχάνει της παραμικρής αποδοχής ούτε των ίδιων των Ολλανδών μπορεί να εμφανίζεται ως διαμορφωτής πολιτικών που αφορούν μια ολόκληρη ένωση.

πηγή