«Ο αδελφός μου εκτελέστηκε με τρεις σφαίρες, ενώ ήταν δεμένος»

Ο αδελφός του ΕΛΔΥΚκάριου, Ιωάννη Παπαδόπουλου, αποκαλύπτει

Τα μάτια του Νίκου Παπαδόπουλου ήταν βουρκωμένα από συγκίνηση και περηφάνια, καθώς την Παρασκευή,
26 Μαΐου 2017, παραλάμβανε, με καθυστέρηση 34 χρόνων, από τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκο Αναστασιάδη μετάλλιο και τιμητική περγαμηνή για τον αδελφό του Ιωάννη Παπαδόπουλο του Χαριλάου από την Λάνθη Ηλείας, ο οποίος το 1974 θυσιάστηκε στην επική μάχη του στρατοπέδου της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), στην περιοχή Γερόλακκος, στην Λευκωσία και η τύχη του αγνοείτο από τις 16 Αυγούστου 1974.

Ο Ιωάννης Παπαδόπουλος ήταν στον κατάλογο των αγνοουμένων, που κατατέθηκε στην αρμόδια Ερευνητική Επιτροπή, η οποία αποτελείται από εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών και από ένα εκπρόσωπο της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η Επιτροπή διαθέτει εξειδικευμένο προσωπικό και από το 2005 διενεργεί εκταφές σε πιθανούς χώρους ταφής για ανεύρεση λειψάνων αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής του 1974. Τα λείψανα, που βρίσκονται, ταυτοποιούνται με την μέθοδο του DNA και στη συνέχεια παραδίδονται για ταφή στους οικείους ή άλλους στενούς συγγενείς.

Προχθές, όταν τελείωσε το τρισάγιο στον ναό της Του Θεού Σοφίας και λίγο πριν αναχωρήσουν για την Ελλάδα τα λείψανα 16 πεσόντων ή αγνοουμένων του 1974 και ενός από τις δικοινοτικές ταραχές του 1964, το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ζήτησε από τον κ. Νίκο Παπαδόπουλο για να μιλήσει για τον αδελφό του. Στο πρόσωπο και, κυρίως στα λόγια του, εκτός από συγκίνηση και περηφάνια, υπήρχε έντονη πικρία, θυμός και αγανάκτηση, γιατί, όπως είπε, για μήνες, παρόλο που τον ενημέρωσαν για την ταυτοποίηση των λειψάνων του αδελφού του, δεν του είπαν την αλήθεια.

Ο Νίκος Παπαδόπουλος δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι η αλήθεια του αποκαλύφθηκε την περασμένη Πέμπτη, όταν πήγε στο Ανθρωπολογικό Εργαστήριο της Επιτροπής για Αγνοούμενα Πρόσωπα. Αφού του έκαναν μια εκτενή ενημέρωση, τον πέρασαν στον χώρο , όπου ήταν τα λείψανα του αδελφού του. « Η θέα των λειψάνων, μου προκάλεσε σοκ και φρίκη».

«Τα χέρια του ήταν δεμένα με τα κορδόνια από τα άρβυλα. Τον εκτέλεσαν με τρεις σφαίρες, μία στο κρανίο, μια στη σπονδυλική στήλη και μια στον θώρακα», δήλωσε ο κ. Ν. Παπαδόπουλος κάτι που αποδεικνύει ότι αυτά τα παλληκάρια συνελήφθησαν αιχμάλωτοι και εκτελέστηκαν εν ψυχρώ. Άρα, επισημαίνει ο ίδιος, πρόκειται, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, για «αποτρόπαιο έγκλημα πολέμου». Η Τουρκία, προσθέτει, «πρέπει να πληρώσει για τις βαρβαρότητες αυτές». Ο κ. Παπαδόπουλος έθεσε το θέμα στους υπουργούς 'Αμυνας Ελλάδας και Κύπρου, κυρίους Καμμένο και Φωκαίδη. Επίσης, είπε ότι ζήτησε από το Ανθρωπολογικό Εργαστήριο τα κορδόνια, αλλά του απάντησαν ότι δεν μπορεί να τα πάρει, γιατί «ακόμη αποτελούν τεκμήρια».

Μια άλλη τραγική μορφή, που συνάντησε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ήταν ο κ. Μίμης Παναγόπουλος, αδελφός του Βασίλειου Παναγόπουλου, ο οποίος ήταν κυβερνήτης στο μοιραίο Noratlas «Νίκη-4», το οποίο καταρρίφθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες, στις 21 Ιουλίου 1974, από την κυπριακή αεράμυνα, μετά από ασυγχώρητο και ολέθριο λάθος της τότε στρατιωτικής ηγεσίας της Ελλάδος και της Εθνικής Φρουράς. Το αεροσκάφος συνετρίβη στην περιοχή Μακεδονίτισσα, λίγο πριν το αεροδρόμιο Λευκωσίας. Βρήκαν φρικτό θάνατο ο κυβερνήτης Βασίλειος Παναγόπουλος (Επισμηναγός), ο συγκυβερνήτης Στέργιος Συμεωνίδης (Επισμηναγός), ο ιπτάμενος μηχανικός Γεώργιος Δάβαρης (Ανθυποσμηναγός) και ο ναυτίλος-αρχισμηνίας Ηλίας Άνθιμος και 32 έφεδροι καταδρομείς από την Ελλάδα. Μόνος επιζήσας ο Θανάσης Ζαφειρίου, που έμεινε ανάπηρος, και έφυγε από την ζωή πέρσι.

Ο κ. Μίμης Παναγόπουλος είπε ότι την επόμενη ή την μεθεπόμενη μέρα της τραγωδίας η Αεροπορία έστειλε σήμα στην Αστυνομία και ένας μοίραρχος πήγε στο σπίτι τους στο Αγρίνιο. Εκείνη την ημέρα, θυμάται ο κ. Μίμης, ήταν με τον πατέρα του στην αυλή και πίναμε καφέ, οπότε τους επισκέφτηκε ο μοίραρχός, ο οποίος ρώτησε: «Ο κ. Παναγόπουλος; Ναι του απάντησε ο πατέρας μου. Σας συλλυπούμαι ο γιος σκοτώθηκε στην Κύπρο». Στο σημείο αυτό της συνομιλίας η φωνή του Μίμη Παπαδόπουλου σπάει: «Είμαι περήφανος που σκοτώθηκε το παιδί μου για την Ελλάδα», απάντησε επί λέξει ο πατέρας μου. Τα λόγια του αυτά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ, πρόσθεσε.

Σύμφωνα με την μαρτυρία του Μίμη Παναγόπουλου ο αδελφός του Βασίλης ήταν πίσω από το «Νίκη- 3» με κυβερνήτη τον επισμηναγό Σωτήρη Στέφα. Πάνω από την Ρόδο ο Βασίλης Παναγόπουλος τον πέρασε, γιατί το Noratlas του Στέφα έπαθε βλάβη στον ένα κινητήρα. Τον Βασίλη τον ρίξανε. Όπως μου είπε ο Στέφας, συνεχίζει ο Μίμης Παναγόπουλος, το βλήμα βρήκε τον αδελφό του μέσα στα πόδια του και τον πέταξε έξω από το αεροπλάνο. Ο συγκυβερνήτης του, ο Συμεωνίδης, είπε στον πύργο ελέγχου της Λευκωσίας: «Έχασα τον Παναγόπουλο, κάνω προσπάθεια να προσγειώσω το αεροπλάνο». Τι να προσγειώσει, προσθέτει, είχε φύγει όλος ο θάλαμος διακυβέρνησης του αεροπλάνου. Τα πρώτα λείψανα του Βασίλη Παναγόπουλου πήγαν στο Αγρίνιο το 2005 , ενώ προχθές παρέλαβε ορισμένα ακόμη. Οι γονείς τους πέθαναν το 1977 με τον καημό ότι δεν είδαν την επιστροφή του γιου τους. Ήξεραν μόνο για μια προτομή του αδελφού σε μνημείο, που έγινε στο Αγρίνιο, αλλά και αυτήν δεν πρόλαβαν να την δουν.

Ο Μίμης Παπαδόπουλος μας είπε ότι κατά γενική ομολογία ο αδελφός του ήταν άριστος ιπτάμενος και ότι πριν από το 1974, επειδή ενεπλάκη σε αερομαχία με αμερικανικό αεροσκάφος, κινδύνευσε να περάσει από αεροδικείο.

πηγή