Μαξίμου: Διεκδικώντας (και) τη μεταρρυθμιστική ατζέντα

Να "σπάσει" τον διαχωρισμό «μεταρρυθμιστών-αντιμεταρρυθμιστών» έτσι όπως αυτός έχει αποτυπωθεί στον δημόσιο διάλογο επιχειρεί ήδη ο Αλέξης Τσίπρας, με το βλέμμα στραμμένο στην νέα κυβερνητική πολιτική, στην τρίτη αξιολόγηση αλλά και σε ευρύτερα πολιτικά ακροατήρια

Να μην αφήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την ΝΔ να ιδιοποιηθούν τον αξιολογικό προσδιορισμό του «μεταρρυθμιστή» και να αλώσουν τον λεγόμενο «μεταρρυθμιστικό» χώρο έχει αποφασίσει ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς η κυβέρνηση ξεδιπλώνει ήδη ένα «μεταρρυθμιστικό» αφήγημα, με μία ειδοποιό διαφορά: ότι φροντίζει να διευκρινίσει ότι ο τρόπος που η Αριστερά αντιλαμβάνεται τις μεταρρυθμίσεις είναι εντελώς διαφορετικό από το πώς «βαφτίστηκαν» μεταρρυθμίσεις συγκεκριμένες πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, ο πρωθυπουργός φρόντισε χθες να αφιερώσει μεγάλο μέρος της ομιλίας του, στην εκδήλωση για την παρουσίαση της Εθνικής Στρατηγικής για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση, στο πώς «κακοποιήθηκε» η έννοια της μεταρρύθμισης τα προηγούμενα χρόνια. Στόχος, δηλαδή, του Αλέξη Τσίπρα ήταν να καταστήσει σαφές πως όταν η Αριστερά μιλάει για μεταρρυθμίσεις, δεν πρόκειται για ενέργειες και πρωτοβουλίες όπως οι «μεταρρυθμίσεις» των προηγούμενων χρόνων –όπως είχαν βαφτιστεί τα επώδυνα και δυσάρεστα μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Άλλωστε, όσο περνούν οι μέρες, το Μαξίμου υπερτονίζει διαρκώς την διαφορά μεταξύ της παρούσης κυβέρνησης και της ΝΔ, ώστε να αντιστοιχηθεί με τις –ανεκπλήρωτες, για την ώρα- προσδοκίες όλων όσοι εξέλεξαν τον ΣΥΡΙΖΑ όχι ως «διαχειριστή», αλλά ως κάτι διαφορετικό. Προχθές, λοιπόν, από τον «Παπαστράτο», ο πρωθυπουργός κατέστησε σαφές ότι η παρούσα κυβέρνηση αλλιώς εννοεί την έννοια της «δημιουργίας θέσεων εργασίας», αλλά και αυτή των «επενδύσεων», ενώ χθες ο κ. Τσίπρας έκανε το ίδιο αναφερόμενος στο Δημόσιο, στο «νέο ελληνικό κράτος» -όπως το ονόμασε χαρακτηριστικά- αλλά και στο κύμα μεταρρυθμίσεων που εξήγγειλε.

Το καλεντάρι των μεταρρυθμίσεων

Κι αν κάτι κατέστη σαφές από την τοποθέτηση του πρωθυπουργού είναι πως το Μαξίμου δεν σκοπεύει να «χαρίσει» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή σε όσους αυτοπροσδιορίζονται ως «φορείς του μεταρρυθμιστικού Κέντρου» την έννοια των μεταρρυθμίσεων. Μάλιστα, με ορίζοντα το 2012 και την «μεταμνημονιακή Ελλάδα», ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για ένα «συνολικό σχέδιο αλλαγών και μετασχηματισμών με στόχο την Ελλάδα της επόμενης δεκαετίας». Ο πρωθυπουργός, επιπροσθέτως, αναφέρθηκε σε «εμβληματικού χαρακτήρα μεταρρυθμιστικές τομές» και ως τέτοιες όρισε τη διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης, την «εκπόνηση του εθνικού σχεδίου για τη παραγωγική ανασυγκρότηση».

Επίσης, σε αυτές ο Αλέξης Τσίπρας ενέταξε «τις μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές που προωθούμε στην Παιδεία, με το νέο Λύκειο και το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» αλλά και «στην Υγεία, με τη μεταρρύθμιση για τη πρωτοβάθμια φροντίδα» όπως επίσης και «στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με τον εκσυγχρονισμό του Καλλικράτη». «Απώτερος στόχος αυτού του συνολικού μεταρρυθμιστικού σχεδιασμού, είναι μια Ελλάδα με πλήρως ανακτημένη την εθνική της κυριαρχία», συνέχισε ο πρωθυπουργός, διαβεβαιώνοντας πως η κυβέρνηση σχεδιάζει το «νέο ελληνικό κράτος όλων των πολιτών, ολόκληρης της κοινωνίας».

Τριπλή στόχευση

Τις επόμενες ημέρες, λοιπόν, αλλά και εφεξής γενικώς, θα ακούμε την κυβέρνηση να αναφέρεται στην έννοια των «μεταρρυθμίσεων» -κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνήθιζε. Βεβαίως, το Μαξίμου θα υπενθυμίζει διαρκώς τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, αλλά και πως υπάρχουν… μεταρρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, η πολιτική στόχευση του Αλέξη Τσίπρα με την διεκδίκηση της «μεταρρυθμιστικής ατζέντας» είναι τριπλή: πρώτον, το Μαξίμου επιχειρεί να ανοίξει μία γέφυρα επικοινωνίας με εκλογικά ακροατήρια του ευρύτερου Κέντρου, που θέλουν μεταρρυθμίσεις, διστάζουν να ψηφίσουν την συντηρητική παράταξη και ταυτοχρόνως θεωρούν «αντιμεταρρυθμιστική δύναμη» τον ΣΥΡΙΖΑ. Σημειωτέον ότι ο στρατηγικός στόχος του Αλέξη Τσίπρα είναι να καταστεί η Κουμουνδούρου ο ένας εκ των δύο μεγάλων πόλων του πολιτικού σκηνικού –αυτός που θα εκφράζει το σύνολο του πολιτικού Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Συνεπώς, ο Αλέξης Τσίπρας έχει ανάγκη να ξεκινήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να συνομιλεί με τους πολίτες της προαναφερθείσης κατηγορίας.

Δεύτερον, όσο οι συζητήσεις για την τρίτη αξιολόγηση θα πλησιάζουν, τόσο η κυβέρνηση θα ανοίγει μία μεγάλη δημόσια συζήτηση στην ελληνική κοινωνία σχετικά με το ποιες αλλαγές χρειάζονται για τον εκσυγχρονισμό της χώρας και του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι κάποιες παρεμβάσεις θα ζητηθούν –ή θα συζητηθούν- με τους δανειστές στο πλαίσιο της αξιολόγησης, ένας ΣΥΡΙΖΑ και μία κυβέρνηση που σιγά σιγά θα φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη δομικών αλλαγών στην παραγωγή και την οικονομία «κουμπώνει» με μία επί της ουσίας ατζέντα για τις μεταρρυθμίσεις που θα διαπραγματευθεί η κυβέρνηση με τους εκπροσώπους των δανειστών.

Τρίτον, το να προσδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ και «μεταρρυθμιστικά» χαρακτηριστικά, «αποδραματοποιώντας» την έννοια της μεταρρύθμισης στην κοινωνία αποτελεί για το Μαξίμου στρατηγικό στόχο και για έναν ακόμη λόγο: επειδή η κυβέρνηση θέλει να αντικρούσει το προφίλ του «οπισθοδρομικού ΣΥΡΙΖΑ» που διαρκώς της προσάπτουν οι πολιτικοί της αντίπαλοι και πολλά ΜΜΕ, ώστε να φέρει στην επιφάνεια τον μόνο, κατά τον Αλέξη Τσίπρα, υπαρκτό και αποδεκτό διαχωρισμό: τις μεταρρυθμίσεις με συντηρητικό-νεοφιλελεύθερο πρόσημο ή τις μεταρρυθμίσεις που έχουν προοδευτικό χαρακτήρα και υλοποιούνται στο όνομα και προς όφελος της κοινωνίας.

Γιώργος Μελιγγώνης