Ο φασισμός ως θεμέλιο της δημοκρατίας στην Ευρώπη

Η ιστορία, γράφεται όταν ο χρόνος πακτώνει, όταν η καθηλωτική λύμη σφετερίζεται των συνειδήσεων, με το υλικό που αναβλύζει στις τεκτονικές ρωγμές κάθε πολιτισμού που κυρτώνει, άλλοτε πορφυρό, σαν των ηφαιστείων τις λάβες, άλλοτε απόκοσμο, ζοφερό

Του Μάνου Ναρασλή

Κατά αυτόν τον τρόπο παράγεται το άφθαρτο μελάνι του αιώνιου στίγματος, αποτυπώνοντας την πορεία της μετεωρικής καθίζησης, ενός πολιτισμού καταρρακωμένου τη στιγμή της απόλυτης ματαιότητας, της κενότητας που στάζει από τους ουρανούς, ως κρυσταλλική βροχή, παγωμένη, απαλλάσσοντας τους αφελείς, τους αμοραλιστές, από τη δυσβάσταχτη αρετή της ιστορικής συνείδησης, χαρίζοντας στο μέλλον μία εποχή καθάρια, από το σκότος κατεκτημένη, τόσο βάρβαρη, όσο και δίκαιη. Μόνο στο σκοτάδι διακρίνονται τα ψήγματα φωτός.

Η δημοκρατία, δεν παράγει ψευδαισθήσεις, αναγεννάται από τις στάχτες της όταν δεν συνθλίβεται από τον πολιτισμό που υπηρετεί.

Ο φόβος ακολουθεί το έγκλημα. Κάθε λαός έρμαιο του φόβου, δεν τελματώνει τον ιστορικό χρόνο, παρά την πολιτισμική του συνέχεια, θέτοντας ως κέντρο της φαντασιακής του ύπαρξης, την κοινωνική και πολιτική του φθορά, επιφέροντας μία ορθολογημένη κυριαρχία ανυπαρξίας. Η αναζήτηση διαρκείας, στις παρυφές της αθλιότητας, των ορίων της κοινωνικής ανοχής στη βαρβαρότητα, καθώς και η αφομοίωσή της, ως λογικός εξαναγκασμός για τη συνέχεια και ευημερία του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, αναγάγουν τη βία σε δομικό στοιχείο εθνικής ανάκαμψης. Η στρέβλωση των πολιτειακών και θεσμικών αντανακλαστικών, καθολικά στην Ευρώπη, συνιστά αποδομητική αρχή της κοινής λογικής, η οποία ορίζεται δεσμευτικά από την κυρίαρχη ιδεολογία. Τα αποτελέσματα της μεθοδευμένης πρόκλησης τρόμου και η διαχείρησή του, ως εργαλείο άσκησης εξουσίας στους ήδη φοβισμένους, συνέβαλλαν στον έσχατο βαθμό κοινωνικής αγριότητας.

Καμία δημοκρατία δεν εξασφάλισε την επιβίωσή της αντλώντας ναζιστικές πρακτικές. Η πηγή έμπνευσης στη δημοκρατία, είναι ο κομμουνισμός, διότι στον πυρήνα του ανθίζει η δημοκρατία.

Η Ευρώπη θεμελιώνοντας τη νομισματική της κυριαρχία, από τις μελανές σελίδες της ιστορίας, παρήγαγε αυταρχικές δημοκρατικές παρειδωλίες, εγκαθιδρύοντας μία προβληματική αντίληψη πολιτικής αυτογνωσίας. Ο εξευγενισμός του ναζισμού, η συγκαταβατική του παγίωση, υπό όρους κανονικότητας και η συνθετική του μέθεξη στους φιλελευθέρους μηχανισμούς, οδήγησαν στην κομματική του παλιγγενεσία. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση της δυστοπικής αποχαλίνωσης, έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα, στη διαβρωτική ιδιοσυγκρασία του φασισμού, ο οποίος ακμάζει στην ύστατη εξαθλίωση, ως κηδεμόνας του νηπιακού κοινωνικού τρόμου. Το φίδι εμφανίζεται ως θρυαλλίδα, στη βάση μιας δυσλειτουργικής κοινωνικής πυραμίδας, εκπυρσοκροτώντας το εκρηκτικό θυμικό της, μετουσιώνεται στον κύριο φορέα ανεξέλεγκτης οργής.

Η εκμετάλλευση της παραγόμενης οργής και η αξιακή της διάχυση στο σύνολο της κοινωνίας διαχωρίζεται ταξικά. Οι ρητορικοί αλαλαγμοί της φιλελεύθερης κεντρολαϊκής δεξιάς, καθηλώνουν, στην τοξική εθνικιστική ψευδαίσθηση, τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα των αστών και μικροαστών. Ενώ τροφοδοτούν την άκρως επιθετική ρητορική των σβαστιγκοφόρων εγκληματικών συμμοριών που απευθύνονται, ακόμη και από βήματος βουλής, στην εργατική τάξη. Ορθώνοντας ένα στρατό, ικανοποιητικού βεληνεκούς, επαρκώς εθισμένο στη βία, ώστε η τερατώδης δράση του να φαντάζει φυσιολογική αντίδραση του τελευταίου ταξικού παρονομαστή.

Ο επαναπροσδιορισμός της ιδεολογικής παμφλέτας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, θα λειτουργήσει λυτρωτικά επί του κλονισμένου πολιτικού, εκλογικού φρονήματος των λαών που βρέθηκαν εκτεθειμένοι στην εγκληματική περιδίνηση των ιστορικών παραχαράξεων και αξιακών αγκυλώσεων, μεταβολίζοντας νηπιακές κοινωνίες σε λαούς κυρίαρχους.

Ο φόβος, θα κατακλύσει κάθε ρανίδα αξιοπρέπειας, δαμάζοντας το θάρρος. Θα παραστήσει το έρεβος, σχηματικά τις βουλές, εκείνων που περήφανα σταθήκαν στο ικρίωμα της ιστορίας, πληγωμένοι από τον κοπετό της αξιοπρέπειας, σκορπίζοντας από πληγές ανοιχτές το αίμα τους, το με φόβο μπολιασμένο.Κοιτάζοντας τα βαθυκορήματα της φρίκης να αναδύονται από την άβυσσο, στιγματίζοντας το αδηφάγο σκότος με αξία.

Ακόμα κι αν αυτός ο πολιτισμός σβήσει, ας σβήσει μέσα στο φως, μαχόμενος με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, για αξιοπρέπεια και ελευθερία.

πηγή