ΣτΕ: «Όχι» σε δέσμευση περιουσιακών στοιχείων για μη απόδοση παρακρατούμενων φόρων

Η απόφαση αφορά στα φυσικά πρόσωπα που βρέθηκαν στη διοίκηση ΝΠΔΔ

Δεν επιτρέπεται η λήψη οικονομικών μέτρων, όπως δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών και θυρίδων κλπ σε βάρος φυσικών προσώπων που υπηρετούν στη διοίκηση και διαχείριση Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου λόγω
μη απόδοσης παρακρατούμενων φόρων όταν είναι ανεκτή από το κράτος η μη απόδοση των φόρων και με νομοθετικά μέτρα αναστέλλεται η είσπραξη των οφειλών, σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το Β΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας , με απόφαση του (1769/2018), αποφάσισε ότι δεν πρέπει να πληρώσουν το ποσό των 3.282.273 ευρώ ο πρώην αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου Γεώργιος Χλαμπουτάκης και ο Ανδρέας Μαρτίνης, το οποίο τους είχε επιβληθεί μετά από έλεγχο που είχε διενεργηθεί στο Ερρίκος Ντυνάν, όπου διετέλεσαν στη διοίκηση, για τις χρήσεις της τριετίας 2010-2013 κατά τον οποίο διαπιστώθηκαν φορολογικές παραβάσεις.

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκανε δεκτή την προσφυγή του τέως αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, ο οποίος το 2013 διετέλεσε 113 ημέρες άμισθος πρόεδρος του Ερρίκος Ντυνάν κρίνοντας ότι δεν ήταν νόμιμα τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε βάρος του μεταξύ των οποίων δέσμευση των τραπεζικών του λογαριασμών αλλά και «μπλόκο» στις μεταβιβάσεις ακινήτων του.

Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι σύμβουλοι Επικρατείας: «Κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 46 του ΚΦΔ, στενώς ερμηνευτέων ενόψει της σοβαρής επέμβασης που ενέχει η ενεργοποίηση των επίδικων μέτρων σε βάρος της οικονομικής και επαγγελματικής ελευθερίας των καθ΄ών τα μέτρα αυτά προσώπων, δεν επιτρέπεται η λήψη των ως άνω μέτρων σε βάρος φυσικών προσώπων εντεταλμένων στη διοίκηση, διαχείριση ή εκπροσώπηση νομικών οντοτήτων για μη απόδοση παρακρατούμενων φόρων, όταν για αυτούς τους παρακρατούμενους φόρους και αποδοτέους κατά την διάρκεια της θητείας τους φόρους, ήταν ανεκτή από το νομοθέτη η μη εκπλήρωση της υποχρέωσης απόδοσης αυτών, πράγμα που συνέβη και εν προκειμένω, όπως συνάγεται από το γεγονός ότι δυνάμει των ειδικών νομοθετικών ρυθμίσεων, είχε ανασταλεί η συμφωνία με διάταξη λήψης ασφαλιστικών μέτρων, όπως είναι και τα επίδικα (σ.σ.: ασφαλιστικά μέτρα) προς εξασφάλιση της ικανοποίησης των αξιώσεων κάθε πιστωτή και από οποιαδήποτε αιτία, μεταξύ των οποίων και των αξιώσεων του Δημοσίου από μη καταβολή των επίμαχων φόρων».

πηγή