Ο Φεβρουάριος, ο Μάιος, ο Οκτώβριος, οι κάλπες και ο Αλέξης Τσίπρας

Γιατί ο πρωθυπουργός επιμένει να μιλά για εξάντληση της τετραετίας και γιατί-όπως αναφέρει σε συνομιλητές του-θα λάβει τις αποφάσεις του για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών τον Απρίλιο, μελετώντας και τις δημοσκοπήσεις. Γιατί η αντιπολίτευση ανησυχεί μήπως οι κάλπες στηθούν τον Φεβρουάριο, αλλά κατ’ ουσίαν θέλει …Μάιο

Ο χρόνος διεξαγωγής των εκλογών, δέκα μήνες πριν την λήξη της θητείας της κυβέρνησης, εξακολουθεί να αποτελεί ένα άγνωστο ζητούμενο για τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας-σε συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο- διατηρεί την πρωτοβουλία του αιφνιδιασμού στο συγκεκριμένο θέμα, ενώ η αντιπολίτευση δεν μπορεί να κάνει ομαλά τον προγραμματισμό της.

Στη ΝΔ, μάλιστα, αλλά και στο ΚΙΝΑΛ, επικρατεί έντονος εκνευρισμός το τελευταίο διάστημα, καθώς ανησυχούν μήπως ο Αλέξης Τσίπρας εκμεταλλευόμενος τη μη περικοπή των συντάξεων, την ενίσχυση σημαντικών στρωμάτων από το κοινωνικό πλεόνασμα, αλλά και από μέτρα όπως η επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων, προχωρήσει σε εκλογικό αιφνιδιασμό εντός του Φεβρουαρίου, οπότε και ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού θα ενισχυθεί με «ζεστό χρήμα». Λειτουργώντας, μάλιστα, καχύποπτα θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός επιλέγοντας κάλπες τον Φεβρουάριο, θα μεταφέρει την «καυτή πατάτα» της κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών στο επόμενο Κοινοβούλιο, με το Μοσχάτο να ανησυχεί ιδιαιτέρως για μια τέτοια εξέλιξη, καθώς έχει δεσμευτεί -«εκ του ασφαλούς» υποστηρίζουν ορισμένοι-να μην την υπερψηφίσουν ούτε στην παρούσα, αλλά ούτε στην επόμενη Βουλή.

Η αλήθεια είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να εξαντλήσει την τετραετία του, να εξαντλήσει μάλιστα και το συνταγματικό όριο που του δίνει το Σύνταγμα και να πραγματοποιήσει τις εκλογές στις 13 Οκτωβρίου του 2019. Ο καταλληλότερος χρόνος, άλλωστε, κατά κοινή ομολογία για να στηθούν οι κάλπες είναι οι αρχές προς τα μέσα φθινοπώρου, ιδίως εάν ο τουρισμός έχει πάει καλά και δεν έχει αρχίσει ακόμα να …ξεδιπλώνεται η αφαίμαξη των εισοδημάτων, με τις δόσεις στην εφορία, τον ΕΝΦΙΑ, τις εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών κοκ. Επιπλέον η οικονομία (εφόσον δεν την επηρεάσει τυχόν κρίση με την Ιταλία ή άλλοι διεθνείς παράγοντες και η κυβέρνηση αρχίζει να …αποδίδει), θα πάει καλύτερα, ο δε Αλ. Τσίπρας θα έχει χρόνο να πείσει πως με την έξοδο από το Μνημόνιο αρχίζει να εφαρμόζει κοινωνικά δικαιότερες πολιτικές, που δεν μπορούσε να το πράξει όταν η χώρα βρισκόταν σε πρόγραμμα.

Προϋπόθεση, ωστόσο, για να φτάσει η κυβέρνηση το φθινόπωρο-εφόσον τηρήσει τη συμφωνία του με τον πρωθυπουργό και δεν την ανατρέψει ο Πάνος Καμμένος- είναι να μπορέσει να περάσει τον σκόπελο των ευρωεκλογών. Η όποια κάλπη, βλέπετε, και δη η κάλπη των ευρωεκλογών, δεν είναι …δημοσκόπηση, ώστε να ξεπεράσεις ευκολότερα ή δυσκολότερα το αποτέλεσμά της, αλλά παράγει αποτελέσματα. Αποτελέσματα που δημιουργούν πολλαπλασιαστική δυναμική, όπως φάνηκε και από την ήττα της ΝΔ επί ηγεσίας Αντώνη Σαμαρά στις τελευταίες ευρωεκλογές, γεγονός που γνωρίζει άριστα ο Αλ. Τσίπρας.

Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, συνηθίζει να τονίζει σε συνομιλητές του πως τις τελικές του αποφάσεις για το χρόνο των εκλογών θα τις λάβει τον Απρίλιο, αφού μελετήσει και τις δημοσκοπήσεις που θα λάβει τότε το Μέγαρο Μαξίμου. Αν η διαφορά με τη ΝΔ είναι κάτω από 4 μονάδες ο Αλ. Τσίπρας θα επιλέξει κατά πάσα πιθανότητα ως χρόνο εκλογών τον Οκτώβριο, εάν η διαφορά είναι μεγαλύτερη, θα επιλέξει τις τριπλές εκλογές τον Μάιο.

Η αξιωματική αντιπολίτευση, ανεξαρτήτως τι δημοσίως υποστηρίζει, είναι σαφές πως επιθυμεί εκλογές τον Μάιο, αφού η κυβέρνηση βρει την πλειοψηφία που απαιτείται και υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, ώστε η «καυτή πατάτα» του μακεδονικού να μην περάσει στα δικά της χέρια.

Η ΝΔ, ωστόσο, έχει ακόμα τρεις τουλάχιστον λόγους, ώστε να επιδιώκει οι εθνικές εκλογές να μην πραγματοποιηθούν μετά τις ευρωεκλογές.

Πρώτον, γιατί αν οι ευρωεκλογές προηγηθούν των εθνικών εκλογών, με την χαλαρότητα της ψήφου που-όσο και αν πολωθούν- επικρατεί παραδοσιακά σε αυτές, η αξιωματική αντιπολίτευση είναι πολύ πιθανόν να δει το ποσοστό της να κινείται κάτω από το 30%, να γράφει δηλαδή μπροστά τον αριθμό «2», γεγονός που θα οδηγούσε σε αμφισβήτηση της δυναμικής που τώρα εμφανίζεται να έχει.

Δεύτερον, είναι πολύ πιθανόν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών για μικρότερα κόμματα να είναι τέτοια, που αφενός κόμματα στα δεξιά της ΝΔ, όπως το σχήμα Κυριάκου Βελόπουλου-Φαΐλου Κρανιδιώτη να ανέπτυσσαν δυναμική κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, ενώ και το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη να ελάμβανε ένα τέτοιο ποσοστό που θα καθιστούσε μονόδρομο την αυτόνομη κάθοδό του στις εθνικές εκλογές.

Και τρίτον, υποψήφιοι της ΝΔ σε Δήμους ή Περιφέρειες, π.χ. στην Αττική ή στη Θεσσαλονίκη, να μην εμφάνιζαν τη δυναμική που προσδοκούν στο Μοσχάτο.

Όλα τα παραπάνω, πάντως, παράλληλα με τη στάση του Πάνου Καμμένου που-παρά τη συμφωνία του με τον πρωθυπουργό-παραμένει ένας απρόβλεπτος παίκτης, καθιστούν ακόμα και τώρα τον χρόνο διεξαγωγής των προσεχών εκλογών έναν «άγνωστο Χ». Με τη σχετική πρωτοβουλία, ωστόσο, να παραμένει πάντα στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα…

Βασίλης Σκουρής