«Σημαντική η τρωτότητα της Θεσσαλονίκης ειδικά σε ισχυρό σεισμό»

Προσομοίωση σεναρίων σεισμών και των βλαβών στα κτίρια της πόλης σε εκδήλωση στο ΑΠΘ

Η Θεσσαλονίκη παρουσιάζει σημαντική τρωτότητα, ειδικά για κάποια σενάρια ισχυρών σεισμών, ωστόσο σημαντικό ζήτημα είναι από ποιο ρήγμα θα έλθει το σεισμικό κύμα στην πόλη, ενώ σε κάθε
περίπτωση η κατανομή και η ένταση των αναμενόμενων βλαβών μπορεί να εκτιμηθεί και έτσι να ληφθεί υπόψη στο επίπεδο της πρόληψης και σχεδιασμού και στις υποδομές και στους χώρους καταφυγής.

Καταλήγοντας στο συμπέρασμα αυτό, ο διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών (ΙΤΣΑΚ - ΟΑΣΠ) Βασίλης Λεκίδης παρουσίασε τα αποτελέσματα προσομοιώσεων διαφόρων σεναρίων σεισμών, προερχόμενων από τα κύρια τρία ρήγματα πέριξ της Θεσσαλονίκης, δηλαδή το ρήγμα της Βόλβης, που έδωσε και τον μεγάλο σεισμό του 1978, το ρήγμα της Γερακαρούς και το ρήγμα του Ανθεμούντα.

«Εκείνη τη νύχτα το κράτος είχε γονατίσει. Βασική αιτία του μεγάλου πανικού υπήρξε η μοναδική κατάρρευση της οκταώροφης οικοδομής στην Ιπποδρομίου. Όμως, με την κατάρρευση αυτή συγχρόνως γκρεμίστηκε και η ψευδαίσθηση των πολιτών ότι οι σύγχρονες ελληνικές πόλεις με αντισεισμικά κτίρια από μπετόν ήταν άτρωτες στον σεισμό». Πριν την παρουσίαση του κ. Λεκίδη, με τα λόγια αυτά ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών, Γιώργος Πενέλης άνοιξε την εκδήλωση που διοργάνωσε η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ για την επέτειο συμπλήρωσης 40 ετών από τον μεγάλο σεισμό στη Θεσσαλονίκη.

Η ανασκόπηση των γεγονότων της νύχτας της 20ής Ιουνίου 1978 και όσων ακολούθησαν τους επόμενους μήνες και μέχρι την αποκατάσταση της κανονικότητας στην πόλη ήταν το πλαίσιο μέσα στο οποίο παρουσιάστηκε η πρόοδος που έχει συντελεστεί για τη θωράκιση της χώρας, τόσο σε ό,τι αφορά τον αντισεισμικό σχεδιασμό των κατασκευών, όσο και στη διαχείριση του σεισμικού κινδύνου.

«Τα σενάρια για τα κτίρια»

Μια πρώτη προσέγγιση μελετώντας τα σενάρια διακινδύνευσης δείχνει πως σε έναν ισχυρό σεισμό στη Θεσσαλονίκη θα έχουμε αρκετά μεγαλύτερο αριθμό κτιρίων που θα χαρακτηριστούν «κίτρινα» ή «κόκκινα», ανέφερε ο κ.Λεκίδης διευκρινίζοντας ότι στο πλαίσιο διαφόρων ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων, μελετήθηκε το κτιριακό απόθεμα του πολεοδομικού ιστού της πόλης, αποτελούμενο κυρίως από κτίρια που δομήθηκαν με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1959. Αντίστοιχα, στην περίπτωση ενός ισχυρού σεισμού από το ρήγμα του Ανθεμούντα που βρίσκεται κοντά στο αεροδρόμιο η προσομοίωση έδειξε πως εκτεταμένες βλάβες θα υπάρξουν στην Καλαμαριά και την Ανατολική Θεσσαλονίκη.

«Ο σεισμός που συγκλόνισε την Θεσσαλονίκη παράλληλα λειτούργησε ως καταλύτης στην πρόοδο της σεισμικής μηχανικής και σεισμολογίας στην Ελλάδα», παρατήρησε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σεισμικής Μηχανικής και μέλος της επιτροπής αναθεώρησης του ευρωκώδικα, των ευρωπαϊκών προτύπων για τον αντισεισμικό σχεδιασμό, καθηγητής του ΑΠΘ, Κυριαζής Πιτιλάκης. Παρουσιάζοντας μία σειρά από αλλαγές που προωθούνται, στην κατεύθυνση ενός ενιαίου ευρωπαϊκού αντισεισμικού μηχανισμού, επισήμανε πως σχεδιάζοντας πάνω στα στοιχεία της σεισμικής επικινδυνότητας «έχει μεγάλη σημασία να έχουμε και κατά νου ότι αυτά τα πράγματα θα χρησιμοποιηθούν με το κτιριακό απόθεμα που έχει η Ελλάδα και η Ευρώπη και αυτό βγαίνει από τα απογραφικά δελτία». «Στην Ελλάδα», σημείωσε, «συνολικά έχουμε να επικρατεί το οπλισμένο σκυρόδεμα σε ποσοστό 58%, αλλά η λιθοδομή έχει και αυτή ένα σημαντικό ποσοστό 17,6%, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι μνημειακές κατασκευές». «Πρέπει να ξέρουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε και ο αντισεισμικός κανονισμός να απευθύνεται σε όλους του τύπους των κτιρίων», υπογράμμισε.

Παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα πρόσφατης διπλωματικής εργασίας για την τρωτότητα των κατοικιών της Ελλάδα σύμφωνα με τον EC8, ανέφερε πως για τον σεισμό των 475 χρόνων ( ο στατιστικός αριθμός της μέσης περιόδου επαναφοράς μίας σεισμικής καταστροφής είναι τα 475 χρόνια), το 38,92% των κτιρίων δεν θα έχει ζημιές, το 45,58% θα έχει ελαφρές ζημιές, ποσοστό 10,3% θα έχει μέτριες ζημιές, και το υπόλοιπο εκτεταμένες ζημιές έως ολοσχερή καταστροφή, με τα ποσοστά να διαφοροποιούνται ανάλογα με την κάθε περιοχή και το κτιριακό της απόθεμα.

πηγή