Κακόβουλη η ταινία, κατά τον Αντρεότι

Πάει και ο Αντρεότι. Και κάτι μας λέει πως αυτές τις μέρες θα γίνει ανάρπαστη η ταινία του Πάολο Σορεντίνο «Il divo: η συναρπαστική ζωή του Τζούλιο Αντρεότι».

Ο Ιταλός χριστιανοδημοκράτης με τα παρατσούκλια «Θείος Τζούλιο», «Καμπούρης», «Αλεπού», «Ανθρωπος της Αβύσσου», «Βελζεβούλ» -για να αναφέρουμε μόνο μερικά-, που κατάφερε να διχάσει το πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας, «πρωταγωνιστεί» με τη μορφή του Τόνι Σερβίλο στην εν μέρει βιογραφική, εν μέρει πολιτική αυτή ταινία του 2008 - που σίγουρα δεν αποτελεί αγιογραφία. Ευτυχώς.

Ο Αντρεότι άλλωστε, επτά φορές πρωθυπουργός, «αποκαθηλώθηκε» βάναυσα λόγω των αποκαλύψεων για τις σχέσεις του με τη Μαφία. Δικάστηκε μάλιστα γι' αυτό. Και κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, και για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Μίνο Πεκορέλι το 1979.

Στην ταινία του, που απέσπασε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κανών 2008, ο Σορεντίνο παρουσιάζει με οπερατικό στιλ, ειρωνεία, αλλά και χιούμορ έναν λιγομίλητο και μελαγχολικό ήρωα - που θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε πολιτικός με εξουσία που δυσκολεύεται να διαχωρίσει το προσωπικό από το συλλογικό.

Ο Αντρεότι αποτελεί το πρόσχημα για ένα σχόλιο πάνω στον παραλογισμό της εξουσίας, της διασημότητας, της ματαιοδοξίας, σε μια κοινωνία βαθιάς σήψης και διαφθοράς.

Ο αμφιλεγόμενος πολιτικός στην ταινία ταυτίζεται απόλυτα με το σύστημα. Είναι ένας αινιγματικός, σχεδόν μακιαβελικός χαρακτήρας, απαθής απέναντι σε όλα (ο Σερβίλο εμφανίζεται σχεδόν ανέκφραστος, σαν σφίγγα, με μια χαμηλή, σχεδόν εκνευριστική φωνή), ώσπου η πιο ισχυρή αντι-εξουσία της χώρας, η Μαφία, αποφασίζει να του κηρύξει τον πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Το φιλμ, που αποκαλύπτει και τις σχέσεις του Αντρεότι με το παντοδύναμο τότε Βατικανό, ήρθε να ταράξει τα κινηματογραφικά νερά της Ιταλίας, σχεδόν ταυτόχρονα με το «Gomorra» του Ματέο Γκαρόνε, που είχε θέμα την εγκληματική δραστηριότητα της ναπολιτάνικης Μαφίας, Καμόρα.

Κάποιες στιγμές γκροτέσκα, κάποιες άλλες με φελινικό άρωμα ή χαρακτήρα κωμικής όπερας, η ταινία αναπλάθει με επιτυχία την όλη ατμόσφαιρα της Ιταλίας της εποχής, με το μυστήριο, τις ίντριγκες και τα παρασκήνιά της - όλα ψήγματα μιας πολιτικής που συνεχίστηκε αργότερα από πολιτικούς όπως ο Μπερλουσκόνι.

Και ναι, ο ίδιος ο Αντρεότι είχε δει την ταινία. Και τη χαρακτήρισε «προκατειλημμένη». Μετά την απονομή στις Κάνες, πριν από πέντε χρόνια, παραπονέθηκε σε δημοσιογράφο της «Ρεπούμπλικα» πως «το έργο αυτό δείχνει αχρειότητα, μοχθηρία, είναι ταινία κακόβουλη...».

Πηγή: enet.gr

Σχετικές ετικέτες:Κόσμος