Δημήτρης Ψαρράς: Η Χρυσή Αυγή είναι μισελληνική οργάνωση

Πώς από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ περάσαμε στη ναζιστική Χρυσή Αυγή; Πώς την ψηφίζουν άνθρωποι που μέχρι πρότινος ψήφιζαν κόμματα της αριστεράς; Είναι Έλληνες εθνικιστές ή κάτι διαφορετικό; Πόσες Χρυσές Αυγές υπάρχουν; Απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα μας δίνει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», Δημήτρης Ψαρράς...

Διαβαστε την συνέντευξη που εδωσε στο tvxs.gr

Να ξεκινήσουμε με τα περσινά εκλογικά αποτελέσματα, τα οποία ουσιαστικά εξαφάνισαν το ΛΑΟΣ και εκτίναξαν το ποσοστό της Χρυσής Αυγής. Ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα;

Το ΛΑΟΣ ασφαλώς εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο με την αυτοκτονική πολιτική σύμπραξης με τα δύο μεγάλα κόμματα στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Εκεί είχε να επιλέξει ο Γιώργος Καρατζαφέρης ανάμεσα στην αναγνώριση της πολιτικής του ως υπεύθυνου ηγέτη και της επιβίωσής του ως κόμμα. Διάλεξε το πρώτο, έπαθε το δεύτερο. Αν δει κανένας τις δημοσκοπήσεις πριν από τις περσινές εκλογές, θα δει ότι όσο συρρικνώνεται στην πρόθεση των πολιτών το ΛΑΟΣ τόσο ανεβαίνει η Χρυσή Αυγή. Άρα, η κερκόπορτα του πολιτικού συστήματος για τη Χρυσή Αυγή ήταν το ΛΑΟΣ. Κάποια μερίδα του κόσμου είχε ήδη κάνει το βήμα της ψήφου της ακροδεξιάς ψηφίζοντας το ΛΑΟΣ και τώρα σε συνθήκες κρίσης έκανε το δεύτερο βήμα, προς της Χρυσή Αυγή, προς μια πιο ακραία εκδοχή.

Ποιά είναι στην πραγματικότητα η Χρυσή Αυγή;

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ΛΑΟΣ. Είναι μια καθαρά ναζιστική οργάνωση. Η Χρυσή Αυγή ήταν, είναι και θα είναι, αν δεν υπάρξει κάποια εσωτερική μεγάλη αλλαγή, ένα καθαρά ναζιστικό κόμμα. Δεν είναι ούτε ακροδεξιό, ούτε καν φασιστικό. Η ιδεολογία της και η δράση της είναι από το Α έως το Ω βασισμένη στις διδαχές του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και ως κόμμα μιμείται μέχρι κεραίας τη δράση του γερμανικού χιτλερικού κόμματος του NSDAP. Βεβαίως, λέει τώρα ο Μιχαλολιάκος ή και τα άλλα μέλη της, ότι εμείς είμαστε Έλληνες εθνικιστές, δεν είμαστε ναζιστές, δεν είμαστε φασιστές. Πρόκειται περί κοροϊδίας στα μούτρα μας γιατί τα ίδια τα ιδεολογικά κείμενα που είναι αναρτημένα σήμερα, λένε ότι στόχος της Χρυσής Αυγής είναι η δημιουργία της λαϊκής και της εθνοφυλετικής κοινότητας. Λένε σήμερα, ότι δεν έχουν σαν σήμα τη σβάστικα αλλά τον αρχαιοελληνικό μαίανδρο. Στο περιοδικό το θεωρητικό, που τώρα κυκλοφορεί, τα «Μαιανδρικά» της Χρυσής Αυγής, υπάρχει άρθρο για το μαίανδρο που λέει μέσα ότι ο τέλειος μαίανδρος είναι ο διπλός, δηλαδή η σβάστικα..

Ποια σημασία έχει αυτό; Έχει σημασία να το λέμε όχι για λόγους ακαδημαϊκούς αλλά επειδή ως γνήσιοι ναζιστές, οι χρυσαυγίτες τους εχθρούς τους -τους μετανάστες, τους Εβραίους, τους αριστερούς, τους αναρχικούς, όσους θεωρούν τέλος πάντων αντιπάλους- τους θεωρούν υπανθρώπους. Και επειδή είναι στην κατηγορία των υπανθρώπων μπορούν να υποστούν όσα υπέστησαν όσοι θεωρούνταν από το καθεστώς του Χίτλερ υπάνθρωποι. Δηλαδή την απόλυτη βία, την εκμηδένιση. Δηλαδή η βία δεν είναι ένα συμπλήρωμα στη δράση της Χρυσής Αυγής, είναι το ίδιο το μήνυμα αυτής της οργάνωσης. Και για αυτό είναι τόσο επικίνδυνη η παρουσία της και η δράση της.

Ο εθνικισμός παίζει κάποιο ρόλο στη Χρυσή Αυγή;

Αυτοί λένε ότι είναι Έλληνες εθνικιστές. Δεν είναι αυτή η περίπτωσή τους. Αναφέρονται στην αρχαία Ελλάδα, στην τέχνη της, στον πολιτισμό της. Όμως, όλα τα αγάλματα, τα υποτίθεται αρχαιοελληνικά, τα οποία κοσμούν το site και τα περιοδικά της, είναι έργα είτε του Arnο Breker ή του Josef Thorak των δύο δηλαδή αγαπημένων γλυπτών του Γ’ Ράιχ και προσωπικών γλυπτών του Χίτλερ. Την αρχαία Ελλάδα και την Ελλάδα γενικά, η Χρυσή Αυγή τη βλέπει με τα ματογυάλια των χιτλερικών. Ακόμα και σε αυτό δηλαδή, αντιγράφει τον Χίμλερ που επιχειρούσε να βρει τις γερμανικές ρίζες στην αρχαία Ελλάδα. Εγώ θα πήγαινα ένα βήμα παρακάτω, είναι μια έρευνα την οποία θα δημοσιεύσω σε λίγο καιρό, και θα έλεγα ότι η Χρυσή Αυγή είναι μισελληνική οργάνωση.

Θα μπορούσατε να μου αναπτύξετε αυτή την άποψη;

Δηλαδή θεωρώ ότι μισεί στην πραγματικότητα, με την πράξη της αλλά και με την ιδεολογία της, την αρχαία Ελλάδα και διαστρέφει κάθε έννοια αρχαιοελληνική που έχει παραδοθεί σε εμάς ως μια θεωρητική και πρακτική εφαρμογή της φιλοξενίας, της προστασίας του ικέτη, του σεβασμού του αντιπάλου. Όλα αυτά είναι αντεστραμμένα στη λογική της Χρυσής Αυγής γιατί ακριβώς διαβάζει την Ελλάδα με τα χιτλερικά μάτια. Το λέω έτσι, ακραία, για να γίνει κατανοητό. Άρα όχι. Δεν είναι οι πιο βαθιά Έλληνες. Είναι μισέλληνες.

Τα ΜΜΕ, πάντως, έχουν την τάση να βάζουν τον τίτλο του πατριώτη σε κάθε ακραίο εκφραστή αυτής της ιδεολογίας.

Έχουμε μια παράδοση στην Ελλάδα, η οποία τώρα ξαναβγήκε από τα υπόγεια στη φόρα, να θεωρούνται υπερπατριώτες οι συνεργάτες των Γερμανών, οι δοσίλογοι, οι Χίτες, τα Τάγματα Ασφαλείας κτλ. Αυτό έγινε για ιστορικούς λόγους, επειδή μετά τον πόλεμο αυτοί όλοι, πήγαν πίσω από τους νικητές του εμφυλίου πολέμου, έκαναν πάλι τη βρώμικη δουλειά στο πλευρό των Αμερικάνων, των κυβερνώντων κτλ. Είναι χαρακτηριστικό ότι βρέθηκαν δοσίλογοι μεταξύ εκείνων που οργάνωσαν και εκτέλεσαν τη δολοφονία του Λαμπράκη το 1963, οι ίδιοι την περίοδο της δικτατορίας ξαναβγήκαν στον αφρό, δικαιώθηκαν, πήραν συντάξεις και τους ξαναβλέπουμε τώρα με τη μορφή των Μιχαλολιάκων και των Κασιδιάριδων να μας κουνάνε το εθνικό τους δάχτυλο, το οποίο όμως, δεν είναι τίποτα άλλο παρά πατριωτισμός υπέρ ενός άλλου έθνους, του γερμανικού και μάλιστα της πιο αιματοβαμμένης και ακραίας εκδοχής. Του γερμανικού εθνικισμού.

Ο κόσμος που ψήφισε τη Χρυσή Αυγή σημαίνει ότι ασπάζεται αυτές τις μισελληνικές πρακτικές;

Ο κόσμος που την ψήφισε δε σημαίνει ότι συμμερίζεται αυτή την ιδεολογία ή την πρακτική της βίας. Την ψήφισε περισσότερο ως ένα όπλο κατά του πολιτικού συστήματος γιατί βασικό αίσθημα των περισσότερων που στράφηκαν στη Χρυσή Αυγή είναι το αίσθημα της εκδίκησης προς το πολιτικό σύστημα. Για αυτό, ακόμα και όταν εμφανίστηκε το βίαιο πρόσωπο της οργάνωσης, ακόμα και στο μεσοδιάστημα των εκλογών με το ξύλο του Κασιδιάρη, όχι μόνο δεν έχασε η Χρυσή Αυγή αλλά μάλλον, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ανέκαμψαν τα ποσοστά της, που είχαν πέσει τις πρώτες μετεκλογικές μέρες.

Σήμερα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι φεύγουν ψηφοφόροι από όλα τα κόμματα και κατευθύνονται στη Χρυσή Αυγή. Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε αυτό το φαινόμενο;

Τώρα πια, η Χρυσή Αυγή, ασφαλώς έχει μεγάλη διείσδυση καταρχήν στη ΝΔ αλλά υπάρχουν και ευθείες αλλαγές και μετατοπίσεις ψηφοφόρων ακόμα και απ’ την αριστερά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί η μεγαλύτερη, από κοινωνική άποψη, δεξαμενή ψήφων της Χρυσής Αυγής είναι ο κόσμος που έχει πλήρως απογοητευτεί. Στην πραγματικότητα, έχει απελπιστεί. Και για αυτό του μένει μόνο το όπλο της εκδίκησης. Και ποιός είναι αυτός ο κόσμος; Είναι αυτοί που είναι άνεργοι και μάλιστα που δεν έχουν καμιά ελπίδα να βρουν δουλειά ή αυτοί που έχουν πολύ ακραίες συνθήκες εργασίας. Σε αυτούς το ποσοστό της Χρυσής Αυγής φτάνει πάνω από 20%. Αυτός ο χώρος, παραδοσιακά, ήταν δεξαμενή ψηφοφόρων της αριστεράς. Και πράγματι, μεγάλη μερίδα από αυτούς στρέφεται προς την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα. Χονδρικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο κόσμος της εργασίας που ελπίζει σε κάτι, στρέφεται στο ΣΥΡΙΖΑ, ο κόσμος όμως, που είναι απόλυτα απογοητευμένος φτάνει και στα σημείο να ψηφίσει αυτό το ακραίο μόρφωμα, εν γνώσει τους ότι έχει σχέση με το ναζισμό.

Από τη στιγμή που η Χρυσή Αυγή εκπροσωπήθηκε στην ελληνική Βουλή, τι έχει αλλάξει στη δράση και τον τρόπο λειτουργίας της;

Ασφαλώς άλλαξαν πολλά αλλά δεν άλλαξε ο πυρήνας της λογικής και της δράσης της. Καταρχήν με τα νέα οικονομικά δεδομένα που έχει, άνοιξε δεκάδες γραφεία σε όλη την Ελλάδα, προσέλκυσε πάρα πολύ κόσμο, κάνει μια σειρά θεαματικές ενέργειες κοινωνικού χαρακτήρα οι οποίες είναι μεν προσχηματικές και υποκριτικές αλλά προξενούν δυστυχώς και το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και προβάλλονται και δημιουργούν νέα στοιχεία για τη δημοφιλία της. Όμως, υπάρχουν δύο Χρυσές Αυγές. Η πρωινή, που είναι αυτή με τα κουστούμια και τις προσφορές, τις ρατσιστικές προσφορές μόνο σε Έλληνες αλλά που έχει κάποιο κοινωνικό χαρακτήρα.

Ακόμα και η βία που ασκείται σε αυτές είναι ήπιου χαρακτήρα με πιο ακραία την περίπτωση των επιθέσεων σε μικροπωλητές-μετανάστες στις λαϊκές αγορές. Υπάρχει όμως και η βραδινή βία, η οποία δεν εμφανίζεται στα κανάλια. Τη βλέπουμε μόνο όταν ελάχιστα θύματα φτάνουν στα νοσοκομεία και εκεί βλέπουμε μια εικόνα φρίκης. Η σχέση τώρα της οργάνωσης με αυτή την εικόνα φρίκης τεκμηριώνεται από πολλά στοιχεία ακόμα και από δικαστικές αποφάσεις. Το οποίο όμως, κάποιο δικαστήριο ή κάποιος κοινοβουλευτικός φορέας πρέπει να τα συγκεντρώσει για να αντιμετωπίσει αυτή την οργάνωση ως αυτό που είναι. Και κόμμα αλλά και οργάνωση άσκησης παράνομης βίας.

Άρα πώς πρέπει το πολιτικό σύστημα να χειριστεί τη Χρυσή Αυγή;

Το πρόβλημα είναι ότι η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος που ζούμε, είναι το βασικό στοιχείο που θέριεψε τη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι η οικονομική κρίση. Και άλλες χώρες έχουν οικονομική κρίση. Πορτογαλία, Ισπανία κτλ. Αλλά δεν είδαμε ξαφνικά ο κόσμος να γίνεται ναζί. Εδώ ουσιαστικά, αυτό που την ενίσχυσε ήταν η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Δηλαδή το ότι πλέον έχει απόλυτη κρίση εκπροσώπησης. Επομένως, το πολιτικό σύστημα αυτή τη στιγμή δεν είναι σε θέση να την αντιμετωπίσει και φοβάμαι ότι κάνει ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει για να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο. Όλοι επιχειρούν να κερδίσουν περισσότερο από την ύπαρξη της Χρυσής Αυγής παρά να καταστείλουν την ύπαρξη της.

Πρώτα η ΝΔ η οποία ταυτίζοντας τη Χρυσή Αυγή με το ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα της δίνει το απόλυτο συγχωροχάρτι. Διότι όλοι ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κανονικό κοινοβουλευτικό κόμμα. Ακόμα και τα άλλα κόμματα, δηλαδή ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ που έχουν μια παράδοση διαφορετική απέναντι στην ακροδεξιά, λόγω του ότι τους χωρίζει το μνημόνιο δεν μπορούν να συνεννοηθούν για μια άλλη λογική απέναντι στη Χρυσή Αυγή και έτσι η απόπειρα του κύριου Βενιζέλου να πάρει μια πρωτοβουλία έπεσε στο απόλυτο κενό.

Η πρωτοβουλία της απαγόρευσης της Χρυσής Αυγής εννοείτε;

Δεν ήταν ακριβώς απαγόρευση. Ήταν ουσιαστικά μια πρωτοβουλία θεσμικών δράσεων απέναντι στη Χρυσή Αυγή η οποία κατέρρευσε πρώτα επειδή δεν είχε την υποστήριξη ούτε της Νέας Δημοκρατίας ούτε της ΔΗΜΑΡ που ήταν μέσα στην κυβέρνηση και φυσικά και ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός κυβέρνησης το είδε ως υποκριτικό και δεν τόλμησε να πιαστεί από αυτή την πρωτοβουλία και να δημιουργήσει και πρόβλημα εσωτερικό μέσα στη κυβέρνηση.

Έχει νόημα να συζητάμε για απαγόρευση της Χρυσής Αυγής;

Σε αυτό συμφωνούνε όλοι οι συνταγματολόγοι ότι δεν υπάρχει στο ελληνικό Σύνταγμα, δυνατότητα απαγόρευσης ενός κόμματος. Όμως, υπάρχουν αποφάσεις δικαστικές που λένε ότι υπάρχουν εγκληματικές ενέργειες από μέλη αυτής της οργάνωσης που έχουν γίνει ως δράση αυτής της οργάνωσης. Άρα, θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν κληθεί οι ηγέτες αυτής της οργάνωσης και να έχουν απολογηθεί για αυτό το ζήτημα και ενδεχομένως να έχει ασκηθεί εναντίον τους δίωξη για την ηθική αυτουργία σε αυτά τα εγκλήματα. Αυτά υπάρχουν ήδη, δε χρειάζεται ο αντιρατσιστικός νόμος. Ο ρατσιστικός λόγος, ο προτρεπτικός, πρέπει να διώκεται. Δεν μπορείς να λες σκοτώστε τους μετανάστες. Και επίσης ο αντιρατσιστικός νόμος θα έπρεπε να φροντίζει να έχει αντίμετρα, δηλαδή προστασία απόλυτη των θυμάτων. Αυτό θα λειτουργούσε και υπέρ των θυμάτων αλλά και ως αντικίνητρο για όσους ασκούν ή πάνε να ασκήσουν αυτού του είδους τη βία.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το ποσοστό της Χρυσής Αυγής ανεβαίνει σταθερά. Τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτό;

Αυτό δείχνει ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει ανακάμψει. Δείχνει ότι δεν έχουνε πάρει το μάθημά τους ούτε τα πολιτικά κόμματα ούτε εμείς οι δημοσιογράφοι αλλά βέβαια ούτε και οι ψηφοφόροι. Η προοπτική της ανθρωποφαγίας που υπόσχεται η Χρυσή Αυγή θα βρει κοινωνικό έδαφος όσο χειροτερεύουν οι συνθήκες ζωής των Ελλήνων. Όταν φτάσουμε σε μια κατάσταση που θα ζητάνε οι Έλληνες δουλειές τύπου Μανωλάδας, εκεί η ανθρωποφαγία θα είναι απόλυτη. Και εκεί κυρίαρχη θα είναι η Χρυσή Αυγή. Η ιδεολογία της Χρυσής Αυγής. Αν δηλαδή δεν αλλάξει αυτό, αν δεν εφαρμοστούν πολιτικές μιας άλλης αντιμετώπισης της κρίσης και ανακούφισης των κοινωνικών στρωμάτων η Χρυσή Αυγή θα είναι στον αφρό. Ευχαριστώ πολύ.

Συνέντευξη: Δωροθέα Αποστολοπούλου

Πηγή: tvxs.gr

Σχετικές ετικέτες:Πολιτική