Πρόστιμο 40 εκατ. για το σύστημα C4I

Το ελληνικό Δημόσιο καλείται να καταβάλει 40 εκατ. ευρώ στην αμερικανική εταιρεία SAIC για το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, γνωστό ως C4I...

Οπως αποκαλύπτει σήμερα η «Κ», το υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχασε τη δικαστική διαμάχη με την αμερικανική εταιρεία και πλέον καλείται να της δώσει το ποσό των 40 εκατομμυρίων ευρώ, που αντιστοιχεί σε υπόλοιπο οφειλής «συν» τις εγγυητικές επιστολές που είχε παράνομα (σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση) εισπράξει το ελληνικό Δημόσιο.

Αυτό προβλέπει απόφαση του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (International Chamber of Commerce - ICC) στο οποίο είχε προσφύγει η αμερικανική εταιρεία τον Ιούνιο του 2009. Το κείμενο της απόφασης, 490 σελίδων, κοινοποιήθηκε στη SAIC και στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης αντίστοιχα, στις αρχές της εβδομάδας.

Το συνολικό ποσό που επιδικάστηκε στο ελληνικό Δημόσιο είναι μικρότερο από αυτό που αρχικά διεκδικούσε η SAIC καθώς ο διαιτητικός οργανισμός έκανε δεκτό ισχυρισμό του Δημοσίου για μείωση κατά 20 εκατ. ευρώ του τιμήματος της αρχικής συμφωνίας λόγω αποκλίσεων και παραλείψεων στο σύστημα ασφαλείας.

Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης έχει δικαίωμα να καταθέσει αίτηση ακύρωσης της απόφασης, ωστόσο νομικοί κύκλοι διευκρινίζουν ότι «οι αιτήσεις ακυρότητας για αποφάσεις διεθνών διαιτητικών οργάνων γίνονται δεκτές σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις και μόνο για ακραίες παραβάσεις σχετικά με τη διαδικασία».

Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «Κ», το ICC απέρριψε τη θέση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης σύμφωνα με την οποία το σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων δεν είχε οριστικά παραληφθεί από το ελληνικό Δημόσιο λόγω τεχνολογικού χαρακτήρα αποκλίσεων των υποσυστημάτων που παραδόθηκαν από τη SAIC στις 28 Οκτωβρίου 2008.

Το 2009, ο τότε αναπληρωτής υπουργός Χρ. Μαρκογιαννάκη είχε διευκρινίσει ότι η οριστική παραλαβή του C4I απαιτούσε τη δική του υπογραφή και ότι η τελική οφειλή προς τη SAIC θα προέκυπτε εάν από το διεκδικούμενο ποσό αφαιρείτο ποσό 21 εκατομμυρίων ευρώ, όσο δηλαδή το κόστος των αποκλίσεων του συστήματος από την αρχική σύμβαση.

Μάλιστα, έναν χρόνο αργότερα, ο πρώην υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Σπύρος Βούγιας είχε ανακοινώσει ότι το υπουργείο δεν ενέκρινε τη σύμβαση οριστικής παραλαβής και τελικής αποδοχής του C4I, που είχε συμφωνηθεί στις 14.11.2008, και είχε δώσει διορία 15 ημερών στην εταιρεία προκειμένου να παραδώσει το σύστημα σε πλήρη λειτουργία απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση θα προχωρούσε σε καταγγελία της σύμβασης.

Στα παραπάνω η SAIC αντέτεινε ότι το ελληνικό Δημόσιο παρέλαβε και αποδέχθηκε το σύστημα ως κατάλληλο από τον Νοέμβριο του 2008, οπότε ολοκλήρωσε τις εργασίες της στο μέγαρο της Κατεχάκη η επιτροπή αξιολόγησης του C4I. Ο ισχυρισμός της έγινε δεκτός από το ICC, το οποίο υποχρεώνει πλέον το ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει στην εταιρεία 40 εκατ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε υπόλοιπο οφειλής «συν» τις εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης που είχε εισπράξει το ελληνικό Δημόσιο θεωρώντας ότι το έργο δεν έχει παραδοθεί.

Αντίθετα, το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο δέχθηκε την απομείωση του τιμήματος της αρχικής συμφωνίας κατά 21,4 εκατ. ευρώ, αποδεχόμενο ότι πράγματι υπήρχαν τεχνολογικές αποκλίσεις και παραλείψεις στο έργο.

Πάντως, αρκετοί υποστήριζαν ότι η επίκληση τεχνολογικών αποκλίσεων από την επιτροπή είχε μάλλον προσχηματικό χαρακτήρα και ότι η υπόθεση δεν είναι ανεξάρτητη από τις εξελίξεις στην υπόθεση Siemens.

Εξάλλου, η Siemens ήταν υπεργολάβος της SAIC στην υπόθεση του C4I, ενώ η αίτηση επιδιαιτησίας είχε συμπέσει χρονικά με την κλήση σε απολογία και την προφυλάκιση του πρώην γενικού διευθυντή της Siemens Διονύση Δενδρινού.

Επίσης, βασικός μάρτυρας του 4ου ειδικού ανακριτή Νίκου Ζαγοριανού στο σκέλος της υπόθεσης που αφορά το C4I δεν είναι άλλος από τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Χρ. Μαρκογιαννάκη, που όχι τυχαία αρνούνταν να υπογράψει το πρωτόκολλο οριστικής παραλαβής του C4I.

Του Γιάννη Σουλιώτη

Σχετικές ετικέτες:Ελλάδα