Διαφωνία Λυκούδη με το «εμπάργκο» της ΔΗΜΑΡ στη Δημόσια Τηλεόραση

Τη διαφωνία του στο «εμπάργκο» που επέβαλε η ΔΗΜΑΡ στη Δημόσια Τηλεόραση εξέφρασε ο βουλευτής επικρατείας του κόμματος, και στενός συνεργάτης του Φώτη Κουβέλη, Σπύρος Λυκούδης...

«Η δική μας Αριστερά δεν είναι των αποκλεισμών και του εμπάργκο» ανέφερε χαρακτηριστικά με αφορμή την απόφαση της πλειοψηφίας της ΔΗΜΑΡ στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής να μην συμμετέχουν τα στελέχη του κόμματος σε εκπομπές την Δημόσιας Τηλεόρασης.

Ο κ. Λυκούδης πρόσθεσε ότι ο τόπος δεν χρειάζεται πρόωρες εκλογές.

Για το Δημόσιο τόνισε ότι πρέπει να αναταχθεί μέσω της διαθεσιμότητας και της κινητικότητας προσθέτοντας οτι ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντά τα εμπόδια που είχε βρει και ο Μανιτάκης.

Συμπλήρωσε ότι εύχεται να ξεπεραστούν λέγοντας ότι ο Αντώνης Μανιτάκης δεν είχε αρωγή και συμπαράσταση.

Αναφορικά με τις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών και άλλων φορέων, ο κ. Λυκούδης σχολίασε ότι η ΔΗΜΑΡ «δεν μπορεί να λειτουργεί σαν συμβουλάτορας στον συνδικαλισμό.»

Η επίμαχη απόφαση της ΕΕ για την ΕΡΤ αναφέρει:

“Η EE της ΔΗΜΑΡ, μετά από συζήτηση, θεώρησε, με μεγάλη πλειοψηφία, ότι πολιτικά δεν είναι ορθή η συμμετοχή των στελεχών του κόμματος σε ενημερωτικές εκπομπές της ΔΤ, για όσο διάστημα εκκρεμεί η συζήτηση στη βουλή της πρότασης νόμου, που υπέγραψαν όλοι οι βουλευτές της, για ακύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου και της ΚΥΑ, που κατάργησε την ΕΡΤ ΑΕ”.

Μετά όμως από τη συνεδρίαση της ΕΕ, τρία μέλη της ο Γιάννης Αντωνίου, ο Γεράσιμος Γεωργάτος και ο Σταύρος Λιβαδάς εξέδωσαν ανακοίνωση με την οποία ασκούν έντονη κριτική προς τη ηγεσία του κόμματος γιατί “Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ ευθυγραμμιζόμενη με τις ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και ΚΚΕ), επικύρωσε τη δήλωση του Προέδρου του κόμματος, για κήρυξη εμπάργκο στη Δημόσια Τηλεόραση (ΔΤ) , απαγορεύοντας την παρουσία στελεχών του κόμματος σε αυτήν”.

“Η απόφαση αυτή, υποστηρίζουν τα τρία μέλη, εγείρει μείζονα ζητήματα συνέπειας λόγων και έργων, καθώς και πολιτικής παρουσίας και προοπτικής του κόμματος” και συγκεκριμένα

α) Ζητήματα συνέπειας λόγων και έργων. Καταδικάσαμε το βίαιο και αντιδημοκρατικό τρόπο, με τον οποίο έκλεισε η ΕΡΤ, φτάνοντας ώς την αποχώρηση από την κυβέρνηση. Αιτιολογήσαμε τη στάση μας επικαλούμενοι τη νομιμότητα, που δεν τηρούνταν όσο δεν λειτουργούσε η νέα τηλεόραση, συμπλέοντας, εν προκειμένω, με την πανευρωπαϊκή ένωση ραδιοτηλεοπτικών μέσων-EBU.

Σήμερα η ΔΤ αποτελεί μια υπαρκτή και καθόλα νόμιμη πραγματικότητα και αναγνωρίζεται από την EBU ως η μόνη νόμιμη δημόσια τηλεόραση, έστω και στο μεταβατικό της στάδιο. Στο όνομα ποιάς νομιμότητας, πλέον, επιχειρείται να δικαιολογηθεί, η απαγόρευση; Πώς δικαιολογούν τη στάση τους τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που είναι συχνοί θαμώνες των εκπομπών του κατειλημμένου ραδιομεγάρου, οι παραγωγοί των οποίων έχουν δύο μήνες τώρα κουρελιάσει κάθε έννοια νομιμότητας

β) Ζητήματα πολιτικής παρουσίας και προοπτικής. Για άλλη μία φορά η ΔΗΜΑΡ σπεύδει να ταυτιστεί με τη δημαγωγία και την πολιτική ανευθυνότητα της αντιπολίτευσης, διευρύνοντας το χάσμα με την ιδέα και το πολιτικό προφίλ της αριστεράς της ευθύνης, που αποτέλεσε ένα από τα ιδρυτικά χαρακτηριστικά του κόμματος. Μετά την αποχώρηση από την τρικομματική κυβέρνηση, φοβόμαστε ότι η ΔΗΜΑΡ όλο και περισσότερο διολισθαίνει στο δρόμο της πεπατημένης του αριστερού αρνητισμού.