Λουτράκι 1995-2013 μύθοι και ανεπάρκειες οδηγούν στην παρακμή

1995-2010 η νέα περίοδος.. Στο Λουτράκι το 1995 δημιουργήθηκαν όλες οι προϋποθέσεις, με την επαναλειτουργία του καζίνο, ο δήμος να μπει σε μια άλλη τροχιά ανάπτυξης....

Ο δήμος χωρίς να διαθέσει ίδια κεφάλαια συμμετείχε σε μια επιχείρηση συσσώρευσης κεφαλαίων και πλούτου στα ταμεία του.

Ήταν η αρχή της χρυσής δεκαετίας. Ποτέ άλλοτε οι οικονομικές συνθήκες δεν ήταν τόσο ευνοϊκές για τους νέους ενοίκους του δημαρχιακού μεγάρου.

Το Λουτράκι και η ευρύτερη περιοχή του δήμου γύριζαν σελίδα. Η νέα δημοτική αρχή; Η νέα δημοτική αρχή κινήθηκε στη λογική «πάμε και βλέπουμε». Το δόγμα «πάμε και βλέπουμε» στη πολιτική σημαίνει απλά δεν έχουμε σχέδιο.

Τους είχα προτείνει κατά καιρούς τι έπρεπε να είχαν κάνει, όπως και άλλοι συμπολίτες μας. Αυτοί προτίμησαν τον εύκολο δρόμο της μικροπολιτικής, του ρουσφετιού και των μικρών έργων.

Οι μαραθώνιες συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων το μόνο που παρήγαγαν όλα αυτά τα χρόνια ήταν αποφάσεις, χιλιάδες αποφάσεις χωρίς περιεχόμενο, μέσα σε ένα μη δημοκρατικό κλίμα. Μακριά από τις απαιτήσεις των τοπικών κοινωνιών, του τόπου, της ανάπτυξης.

Το Άλφα και το Ωμέγα των αναπτυξιακών πρωτοβουλιών τους ήταν τα πεζοδρόμια, τα φωτιστικά και τα δεκάδες χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων αγροτικών δρόμων.

Ο μακροχρόνιος έρωτας των αυτοδιοικητικών με το τσιμέντο, τα δομικά υλικά, τα μικρά έργα, έχει δημιουργήσει μια μεγάλη σχολή εδώ στην Κορινθία.

Το αυτοδιοικητικό τους αλφάβητο, φτωχό όπως λέει και ένας αγαπητός φίλος από το Ξυλόκαστρο ο Γρηγόρης Κλαδούχος.

Περιορίσθηκαν σε τρία –τέσσερα γράμματα. Το Α(αγροτικοί δρόμοι), το Δ(διαπλοκή),το Π(πεζοδρόμια),το Τ(τσιμέντο).

Τι θα μπορούσε να κάνει το 1995 μια αυτοδιοικητική ομάδα ανοιχτών οριζόντων:

Πρώτο: Ένα προσκλητήριο στο κοινωνικό κεφάλαιο του δήμου, διασφαλίζοντας τη δυνατότητα της πολυφωνίας για το συνολικό σύστημα διακυβέρνησης, έτσι ώστε οι επιλογές και οι στόχοι της σε τοπικό επίπεδο να βασίζονται σε μία ισχυρή τοπική δημοκρατία. Η συμμετοχή της κοινωνίας και των πολιτών συμβάλει στην αλλαγή του τρόπου αυτοδιοίκησης, όταν πλαισιώνεται από μία έντονη αίσθηση ευθύνης σε τοπικό επίπεδο.

Δεύτερο: Ένα συνέδριο με την συμμετοχή των πολιτών, των φορέων και του Ελληνικού Πανεπιστημίου που θα αναδείκνυε, στο σύνολο του τον φυσικό, πολιτισμικό και αγροτικό πλούτο της περιοχής και θα ιεραρχούσε τα βήματα μας για τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Τρίτο: Την ανάκτηση της σχέσης μας με το χώρο, τον τόπο(Πίσια σχοίνος, Περαχώρα, λίμνη βουλιαγμένης, Ηραίο, Γεράνεια, υδροφόρος ορίζοντας, Ισθμός, Ίσθμια, παραλιακό μέτωπο).
Δυστυχώς, η ιδεολογία του πλούτου τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια και η κατασπατάληση των πόρων χωρίς σχέδιο, οδήγησαν το δήμο στα σημερινά αδιέξοδα (οικονομική κρίση, υποβάθμιση του περιβάλλοντος, οικιστική έκρηξη, ανεργία, εγκληματικότητα, παραβατικότητα).

Η ανάπτυξη δεν μπορεί να περιμένει.

Το Λουτράκι και η ευρύτερη περιοχή του δήμου αποτελεί ένα ολοκληρωμένο τοπικό παραγωγικό σύστημα. Τα ίχνη των προγόνων μας, στο ηραίο και τα ίσθμια, το αγροτικό και φυσικό κεφάλαιο, η θάλασσα, το ιαματικό και επιτραπέζιο νερό είναι τα κλειδιά μιας άλλης ανάπτυξης.

Είναι τα κλειδιά της συμφιλίωσης του κορεσμένου και πλαδαρού παραλιακού μετώπου με την ενδοχώρα, της συνύπαρξης του πρωτογενή τομέα με τις υπηρεσίες, τον τουρισμό, την βιοτεχνία, την βιομηχανία και την μεταποίηση στην περιοχή μας.

Το δόγμα “ήλιος-θάλασσα-οικοδομή –εμφιαλωμένο νερό και χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες στον ιαματικό θεραπευτικό τουρισμό” κρίνεται σήμερα ανεπαρκές για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες, σύγχρονες προκλήσεις που αφορούν στην ανάπτυξη, στην απασχόληση, στο περιβάλλον, στην ποιότητα ζωής, στην κοινωνική πολιτική, στην παιδεία, στην υγεία, στον πολιτισμό, στις μεταφορές, στη νέα γενιά, τον αθλητισμό, στις νέες τεχνολογίες.

Το Λουτράκι ως τουριστικός προορισμός και τόπος τζόγου με πελάτες από το λεκανοπέδιο της Αττικής δεν έχει μέλλον.

Η δεκαετία που διανύουμε είναι η πιο κρίσιμη για τον νέο δήμο Λουτρακίου. Η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση θα μείνει γράμμα κενό αν δεν κινητοποιήσουμε δυνάμεις και φορείς με αυτοδιοικητική παιδεία και παιδεία μεταρρυθμίσεων.

Το μέλλον προϋποθέτει μια νέα συμμαχία ανθρώπων με γνώσεις, πολιτιστική και πολιτισμική επάρκεια που θα καταγράψουν τη φυσιογνωμία, την ταυτότητα, τους πόρους, τον παραγωγικό ιστό του νέου δήμου για να οδηγηθούμε σε ένα συνέδριο αυτογνωσίας και ανάπτυξης για τις επόμενες δυο δεκαετίες.

Ο τόπος, το έδαφος, ο υπόγειος πλούτος είναι τα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα. Τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη ταυτίστηκε με την οικονομία του νερού(θαλάσσιος και ιαματικός τουρισμός),της αντιπαροχής και την οικονομία «καζίνο» αλλά χωρίς σχέδιο.

Είναι η ώρα να μιλήσουμε για την οικονομία της υπαίθρου και την οικονομία του βουνού.
Τα Γεράνεια, το σύνορο του Λουτρακίου της Περαχώρας και των Αγίων Θεοδώρων (εδώ πρέπει να αναφέρω την καταπληκτική δουλειά του ορειβατικού συλλόγου Λουτρακίου) μπορεί να γίνει ο δεύτερος πόλος ανάπτυξης.

Ένα εργαστήριο περιβαλλοντικής μελέτης σε συνδυασμό με τις εξορμήσεις αναψυχής και θρησκευτικού τουρισμού.

Η ύπαιθρος, τα αγροτικά διαμερίσματα πρέπει να αποκτήσουν μια νέα παραγωγική φυσιογνωμία, η οικονομία της υπαίθρου, η αγροτική οικονομία, η τοπική γαστρονομία, τα τοπικά, τυπικά προϊόντα, είναι το μέλλον ενός νέου αγροτοδιατροφικού μοντέλου ανάπτυξης, βιωσιμότητας και οικονομικής αυτοδυναμίας.

Να ανακτήσουμε την έννοια του αγρότη καλλιεργητή, που δεν περιορίζεται μόνο στις αγροτικές και γεωργικές δραστηριότητες, αλλά διαχειρίζεται ένα ολοκληρωμένο οικοσύστημα.
Κανένα αναπτυξιακό τουριστικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο χωρίς την ένταξη της τοπικής γαστρονομίας.

Η οικονομία της θάλασσας και των νερών τα τελευταία χρόνια προσέφερε ελάχιστα στο τοπικό ακαθάριστο εισόδημα. Οι ιαματικές πηγές, ο θεραπευτικός τουρισμός έμεινε στάσιμος.
Το νέο κτίριο, η αποθέωση της βαρβαρότητας και του κίτς, θα αναδειχθεί το νέο ελλειμματικό εργοστάσιο.

άλλες χώρες το ιαματικό νερό έγινε παγκοσμιοποιημένο δερμοκαλλυντικό Σε φαρμακευτικό προϊόν (l’oreal,vichy κ.α). Έχει γράψει ο Ηρόδοτος και ο Ιπποκράτης για τις ευεργετικές ιδιότητες των ιαματικών λουτρών, έχει γράψει ο Ξενοφών για τα δικά μας λουτρά τις θέρμες.

Τους είχα προτείνει δημοσίως, εδώ και χρόνια, αντί να σπαταλάνε άσκοπα σε ταξίδια και γαστρονομικές συναντήσεις τα χρήματα του δήμου, να έδιναν υποτροφίες στους φοιτητές του δήμου μας (αλλά και του Νομού Κορινθίας) των ιατρικών και φαρμακευτικών σχολών, για σπουδές και έρευνα στη υγεία της επιδερμίδας.

Αυτή θα ήταν η αρχή η οποία θα ολοκληρωνόταν σε συνεργασία με την Ελληνική και διεθνή ιατρική επιστημονική κοινότητα, για να γίνει το Λουτράκι κέντρο έρευνας σε αυτό το ζωτικό όργανο που λέγεται επιδερμίδα. Διεθνές κέντρο ενημέρωσης και τόπος παραγωγής δερμοκαλλυντικών προϊόντων.

Η νέα περίοδος στην τ. αυτοδιοίκηση θα αναδείξει τα αιτήματα της αισθητικής, της ποιότητας της ζωής, του περιβάλλοντος, του τοπίου, των προϊόντων.

Σε αυτή τη πρόκληση μόνο τα νέα κοινωνικά υποκείμενα με αυτογνωσία, υψηλό αίσθημα ευθύνης, πολιτική και μορφωτική επάρκεια μπορούν να ανοίξουν νέους ορίζοντες, να καταστήσουν τους νέους δήμους πιο ελκυστικούς πιο παραγωγικούς.

Είναι η αρχή ενός νέου ιστορικού κύκλου, ενός νέου ιστορικού στόχου για τις τοπικές κοινωνίες, την τοπική οικονομία.

Στο Λουτράκι στην έδρα του νέου δήμου άνοιξε η «αγορά» του λόγου και του διαλόγου, έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε.Eίμαι βέβαιος ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε.

Ντίνος Παπαντωνίου

Σχετικές ετικέτες:Ελλάδα