Ολόκληρο το διάγγελμα Ομπάμα

«Σύντροφοί μου Αμερικανοί, θέλω απόψε να σας μιλήσω για τη Συρία, για το τί συμβαίνει και πού πηγαίνουμε από δω. Δύο χρόνια -και πλέον- πριν, αυτό που ξεκίνησε ως ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στο τυραννικό καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ μετατράπηκε σε εμφύλιο πόλεμο...

Πάνω από εκατό χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν. Εκατομμύρια εγκατέλειψαν τη χώρα. Αυτή τη στιγμή, η Αμερική εργάζεται με συμμάχους της για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, για να βοηθήσει τη μετριοπαθή αντιπολίτευση και να σχηματιστεί ένας πολιτικός διακανονισμός.

Αλλά, έχω αντισταθεί στις εκκλήσεις για στρατιωτική δράση γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον εμφύλιο κάποιου άλλου με τη βία, ειδικότερα μετά από μία δεκαετία από τον πόλεμο στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Η κατάσταση εμφανώς άλλαξε, εν τούτοις στις 21 Αυγούστου, όταν η κυβέρνηση Άσαντ "ψέκασε" το θάνατο πάνω από χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων χιλιάδων παιδιών. Οι εικόνες από αυτό το μακελειό είναι αποκρουστικές. Ανδρες, γυναίκες παιδιά κείτονται σε σειρές σκοτωμένοι από δηλητηριώδη αέρια, άλλοι βγάζουν αφρούς από το στόμα, προσπαθούν να πάρουν ανάσα, ένας πατέρας κρατά τα κεφάλια των νεκρών παιδιών του, ζητώντας τους να ξυπνήσουν και να περπατήσουν. Εκείνη την φρικτή νύχτα, ο κόσμος είδε με τρομακτικές λεπτομέρειες την απαίσια φύση των χημικών όπλων και γιατί η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας τα έχει κηρύξει εκτός ορίων, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και μία παραβίαση των νόμων περί πολέμου.

Αυτό δεν ήταν η μόνη περίπτωση. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Αμερικανοί GI ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες που σκοτώθηκαν από τα χημικά στα χαρακώματα της Ευρώπης. Στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ναζί χρησιμοποίησαν δηλητηριώδη αέρια προκαλώντας τη φρίκη του Ολοκαυτώματος. Επειδή αυτά τα όπλα μπορούν να σκοτώσουν σε μαζική κλίμακα, χωρίς διακρίσεις μεταξύ στρατιωτών ή παιδιών, ο πολιτισμένος κόσμος έχει ξοδέψει έναν αιώνα δουλεύοντας ώστε να τα απαγορεύσει. Και το 1997, η αμερικανική Γερουσία επικύρωσε πανηγυρικά μία διεθνή συμφωνία απαγόρευσης της χρήσης χημικών όπλων, την οποία έχουν υιοθετήσει 189 κυβερνήσεις που αντιπροσωπεύουν το 98% της ανθρωπότητας.

Στις 21 Αυγούστου, αυτοί οι κανόνες παραβιάστηκαν, μαζί και με την αίσθησή μας για την κοινή ανθρωπιά. Ουδείς αμφισβητεί ότι χρησιμοποιήθηκαν χημικά όπλα στη Συρία. Ο κόσμος είδε χιλιάδες βίντεο, εικόνες από κινητά τηλέφωνα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την επίθεση. Και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έκαναν λόγο για στοιβαγμένους ανθρώπους στα νοσοκομεία με συμπτώματα από δηλητηριώδη αέρια.

Ακόμη περισσότερο, γνωρίζουμε ότι το καθεστώς Άσαντ ήταν υπεύθυνο. Στις ημέρες που οδήγησαν στην 21η Αυγούστου, γνωρίζουμε ότι το προσωπικό των χημικών όπλων του Άσαντ ετοιμάζονταν για μία επίθεση κοντά σε περιοχή που αναμειγνύουν αέριο σαρίν. Είχαν προμηθεύσει μάσκες τα στρατεύματά τους. Τότε εξαπέλυσαν πυραύλους από περιοχή που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του καθεστώτος σε 11 γειτονιές όπου το καθεστώς προσπαθεί να εξαλείψει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.

Αμέσως μετά την πτώση των πυραύλων, το αέριο εξαπλώθηκε και νοσοκομεία γέμισαν με τους νεκρούς και τους τραυματίες. Γνωρίζουμε ότι ανώτατα στελέχη της στρατιωτικής μηχανής του Ασαντ αξιολόγησαν τα αποτελέσματα της επίθεσης. Και το καθεστώς αύξησε το βομβαρδισμό των ίδιων περιοχών τις ημέρες που ακολούθησαν. Μελετήσαμε, επίσης δείγματα αίματος και μαλλιών από ανθρώπους στα σημεία των βομβαρδισμών και βρέθηκαν θετικοί στην ύπαρξη σαρίν.

Οταν οι δικτάτορες προβαίνουν σε τέτοιες θηριωδίες, εξαρτώνται από το πόσο ο κόσμος θα κοιτάξει στην άλλη πλευρά μέχρι αυτές οι τρομακτικές εικόνες να σβήσουν από τη μνήμη τους. Αλλά αυτά τα συνέβησαν. Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς τα γεγονότα.

Το ερώτημα τώρα είναι τι ετοιμάζονται να κάνουν για αυτό οι ΗΠΑ και η διεθνής κοινότητα, καθώς ό,τι συμβαίνει σε αυτούς τους ανθρώπους, αυτά τα παιδιά, δεν είναι μόνο μία παραβίαση διεθνών κανόνων, είναι και ένας κίνδυνος για την ασφάλειά μας.

Να σας εξηγήσω γιατί. Αν δεν δράσουμε, το καθεστώς Άσαντ θα δει ότι δεν υπάρχει λόγος να σταματήσει τη χρήση χημικών όπλων. Καθώς η απαγόρευση αυτών των όπλων φαλκιδεύεται, άλλοι δικτάτορες («τύραννοι») δεν θα έχουν λόγο να σκεφτούν δύο φορές για το δηλητηριώδες αέριο και θα τα χρησιμοποιήσουν. Με την πάροδο του χρόνου στρατεύματά μας θα αντιμετωπίσουν ξανά την προοπτική ενός χημικού πολέμου και θα είναι ευκολότερο για τις τρομοκρατικές οργανώσεις να αποκτήσουν τέτοια όπλα και να τα χρησιμοποιήσουν σε επιθέσεις εναντίον πολιτών.

Εάν ο πόλεμος περάσει τα σύνορα της Συρίας, αυτά τα όπλα θα απειλήσουν χώρες - σύμμαχοι όπως η Τουρκία, η Ιορδανία και το Ισραήλ. Και μία αποτυχία να σταθούμε απέναντι στη χρήση χημικών όπλων θα αποδυναμώσει τις απαγορεύσεις ενάντια σε άλλα όπλα μαζικής καταστροφής και στο σύμμαχο του Άσαντ, το Ιράν, το οποίο πρέπει να αποφασίσει αν θα αγνοήσει το διεθνή κανόνα δημιουργώντας πυρηνικό όπλο ή θα ακολουθήσει ένα ειρηνικό μονοπάτι.

Αυτός δεν είναι ένας κόσμος που θα πρέπει να αποδεχθούμε. Αυτό είναι ό,τι διακυβεύεται. Και για αυτό, έπειτα από προσεκτικές διαβουλεύσεις, υπολογίζω ότι είναι προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ να απαντήσει στη χρήση χημικών από το καθεστώς Άσαντ, μέσω μίας στοχευμένης στρατιωτικής επέμβασης. Στόχος αυτής της επίθεσης θα είναι να αποτρέψει τον Άσαντ από τη χρήση χημικών όπλων, να υποβαθμίσει την ικανότητα του καθεστώτος να τα χρησιμοποιήσει και να ξεκαθαρίσει ότι ο κόσμος δεν θα ανεχθεί τη χρήση τους. Αυτή είναι η απόφασή μου ως αρχιστράτηγος.

Ομως είμαι επίσης και ο πρόεδρος της παλαιότερης συνταγματικής δημοκρατίας στον κόσμο. Συνεπώς, ακόμη και αν μου δοθεί η έγκριση να δώσω εντολή για στρατιωτικά χτυπήματα, πίστευα ότι ήταν σωστό, ελλείψη άμεσης ή έμμεσης απειλής για την ασφάλειά μας, να θέσω το ζήτημα στο Κογκρέσο. Πιστεύω ότιη δημοκρατία μας είναι ισχυρότερη όταν ένας πρόεδρος ενεργεί με τη στήριξη του Κογκρέσου και πιστεύω ότι η Αμερική ενεργεί πιο αποτελεσματικά στο εξωτερικό όταν είμαστε ενωμένοι.

Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο μετά από μία δεκαετία πολεμικών πρωτοβουλιών από τον πρόεδρο και όλο και περισσότερα βάρη για τους στρατιώτες μας, την ώρα που οι αιρετοί αντιπρόσωποι του λαού τίθεντο στο περιθώριο αναφορικά με τις κρίσιμες αποφάσεις για την άσκηση βίας.

Τώρα, γνωρίζω ότι μετά από έναν βαρύ απολογισμό στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η ιδέα μίας στρατιωτικής δράσης ανεξαιρέτως πόσο περιορισμένη θα είναι, δεν πρόκειται να είναι δημοφιλής. Επειτα, έχω περάσει τέσσεράμισι χρόνια δουλεύοντας για να τελειώσω πολέμους, όχι να τους ξεκινήσω. Τα στρατεύματά μας είναι εκτός Ιράκ, τα στρατεύματά μας επιστρέφουν από το Αφγανιστάν και ξέρω ότι οι Αμερικανοί μας θέλουν όλους στην Ουάσινγκτον, κυρίως εμένα, για να επικεντρωθώ στον τομέα της οικοδόμησης του έθνους μας εδώ, φέρνοντας τον κόσμο πίσω στις δουλειές, να μορφώσω τα παιδιά μας, να αυξήσω τη μεσαία τάξη. Δεν αναρωτιέμαι, τότε, που κάνετε δύσκολες ερωτήσεις. Αφήστε με να σας απαντήσω κάποια από τα σημαντικότερα ερωτήματα που άκουσα από μέλη του Κογκρέσου και διάβασα σε επιστολές που μου στείλατε.

Πρώτον, πολλοί από εσάς ρώτησαν: Αυτό θα μας ολισθήσει σε έναν άλλο πόλεμο; Ενας άνδρας μου έγραψε ότι ήδη αναρρώνουμε από την εμπλοκή μας στον πόλεμο του Ιράκ. Ενας βετεράνος το έθεσε πιο βλοσυρά: Αυτό το έθνος είναι απηυδυσμένο από τον πόλεμο.

Η απάντηση είναι απλή. Δεν θα στείλω κανέναν αμερικανό στρατιώτη στο έδαφος της Συρίας. Δεν θα αναλάβω μία ανοιχτή δράση όπως έγινε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αυτή θα είναι μία στοχευμένη επίθεση με ένα ξεκάθαρο αντικείμενο: να εξαλείψει τη χρήση χημικών και να υποβαθμίσει τις ικανότητε του Άσαντ.

Αλλοι ρώτησαν αν έχει αξία μία δράση, εάν δεν βγει από τη μέση ο Άσαντ. Οπως έχουν πει και κάποια μέλη του Κογκρέου, δεν έχει αξία, απλώς, ένα πολύ μικρό χτύπημα στη Συρία. Να διευκρινήσω: Ο αμερικανικός στρατός δεν κάνει ασήμαντα πλήγματα. Ακόμη και ένα μικρό χτύπημα θα στείλει μήνυμα στον Άσαντ, όπως δεν θα έστελνε κανένα άλλο έθνος. Δεν θεωρώ ότι οφείλουμε να αποπέμψουμε έναν ακόμη δικτάτορα με τη χρήση βίας. Εχουμε μάθει από το Ιράκ ότι ενεργώντας έτσι μας καθιστά υπεύθυνους για όσα επακολουθούν. Αλλά ένα στοχευμένο πλήγμα μπορεί να κάνει τον Άσαν ή και οποιονδήποτε δικτάτορα να ξανασκεφτεί μία χρήση χημικών όπλων.

Αλλες ερωτήσεις αφορούσαν τους κινδύνους αντιποίνων. Δεν απορρίπτουμε οποιαδήποτε απειλή, αλλά το καθεστώς Άσαντ δεν έχει την ικανότητα να απειλήσει σοβαρά το στρατό μας. Όποια άλλα αντίποινα που μπορεί να αναζητήσουν είναι στη γραμμή των απειλών που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Ούτε ο Άσαντ, ούτε οι σύμμαχοί του επιθυμεί μία κλιμάκωση που μπορεί να οδηγήσει στην κατάρρευσή του.

Και ο σύμμαχός μας, το Ισραήλ, μπορεί να υπερασπιστεί την ακεραιότητά του με συντριπτικές δυνάμεις, καθώς και με την ακλόνητη υποστήριξη των ΗΠΑ.

Πολλοί από εσάς κάνατε μία ευρύτερη ερώτηση: Γιατί θα πρέπει να εμπλακούμε σε ένα μέρος που είναι τόσο περίπλοκο, όπως κάποιος μου έγραψε, και που αυτοί που θα έρθουν μετά τον Άσαντ μπορεί να είναι εχθροί των ανθρωπίνων δικαιωμάτω; Είναι αλήθεια ότι μερικοί αντίπαλοι του Άσαντ είναι εξτρεμιστές. Αλλά η Αλ Κάιντα μπορεί μόνο να αντλήσει δύναμη σε μία περισσότερο χαοτική Συρία, εάν ο λαός εκεί βλέπει τον κόσμο να μην κάνει τίποτα για να αποτρέψει μία θανατηφόρα χημική επίθεση εις βάρος αθώων πολιτών. Η πλειονότητα του συριακού λαού και της συριακής αντιπολίτευσης που συνεργαζόμαστε θέλουν απλά να ζήσουν ειρηνικά, με αξιοπρέπεια και ελευθερία. Και την επομένη μίας στρατιωτικής δράσης θα επαναδιπλασιάσουμε τις προσπάθειές μας για μία πολιτική λύση που θα ενισχύει αυτούς που εναντιώνονται στις τυραννικές και εξτρεμιστικές δυνάμεις.

Εν τέλει, πολλοί απο εσάς ρωτήσατε, γιατί δεν το αφήνουμε αυτό στα χέρια άλλων χωρών ή να αναζητήσουμε λύσεις χωρίς χρήση βίας. Και ορισμένοι μου γράψατε, ότι δεν θα πρέπει να είμαστε ο χωροφύλακας του πλανήτη. Συμφωνώ. Και εγώ προτιμώ πολύ περισσότερο τις ειρηνικές λύσεις. Τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια, η κυβέρνησή μου έχει προσπαθήσει (για λύση) διπλωματία και κυρώσεις, προειδοποιήσεις και διαπραγματεύσεις. Αλλά τα χημικά όπλα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από το καθεστώς Άσαντ. Παρόλα αυτά, τις τελευταίες λίγες ημέρες έχουμε δει κάποια ενθαρρυντικά σημάδια λόγω της αξιόπιστης απειλής μίας αμερικανικής στρατιωτικής επέμβασης, καθώς και των εποικοδομητικών συνομιλιών μου με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.

Η ρωσική κυβέρνηση έχει δείξει διάθεση να ακολουθήσει την διεθνή κοινότητα στην άσκηση πίεσης στον Άσαντ να παραδώσει το χημικό του οπλοστάσιο. Το καθεστώς έχει, τώρα, παραδεχθεί ότι έχει αυτά τα όπλα και ότι θα ενταχθούν στη συνθήκη για τα χημικά όπλα, που προβλέπει απαγόρευσή τους.

Είναι πολύ νωρίς να πούμε αν αυτή η πρόταση θα είναι επιτυχημένη και οποιαδήποτε συμφωνία πρέπει να διασφαλίζει ότι το καθεστώς Άσαντ τηρεί τις δεσμεύσεις του. Αλλά αυτή η πρωτοβουλία μπορεί να άρει την απειλή των χημικών όπλων χωρίς τη χρήση βίας, ειδικότερα γιατί η Ρωσία είναι ένας από τους πιο ισχυρούς συμμάχους του Άσαντ.

Έχω επίσης ζητήσει από το Κογκρέσο να αναβάλει την ψηφοφορία για την έγκριση της στρατιωτικής επέμβασης, ενώ ακολουθούμε αυτή τη διπλωματική οδό. Στέλνω τον υπουργό Εξωτερικών, Τζον Κέρι, να συναντήσει την Πέμπτη τον ρώσο ομόλογό του και θα συνεχίσω τις συνομιλίες μου με τον πρόεδρο Πούτιν. Εχω μιλήσει στους ηγέτες δύο από των πιο στενών συμμάχων μας, της Γαλλίας και της Βρετανίας. Και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε σε συνεννόηση και με τη Ρωσία και την Κίνα, ώστε να προωθήσουμε ένα σχέδιο ψηφίσματος στο Συμβούλιο Ασφαλίας του ΟΗΕ, ζητώντας από τον Άσαντ να παραδώσει το χημικό του οπλοστάσιο υπό διεθνή εποπτεία και να καταστραφεί.

Θα δώσουμε επίσης στους επιθεωρητές του ΟΗΕ την ευκαιρία να δημοσιεύσουν τα ευρήματά τους για το τι συνέβη την 21η Αυγούστου. Και θα εξακολουθήσουμε να ζητούμε την στήριξη των συμμάχων, από την Ευρώπη ως την Αμερική, από την Ασία ως τη Μέση Ανατολή, που συμφωνούν με την ανάγκη δράσης.

Ταυτοχρόνως, έχω δώσει εντολή στο στρατό μας να διατηρήσει τη στάση του, ασκώντας πίσεση στον Άσαντ και να είναι σε ετοιμότητα, εάν επιτύχουν οι διπλωματικές συνομιλίες. Και απόψε θα ευχαριστήσω ξανά το στρατό μας και τις οικογένειές τους για την αμέριστη στήριξη και τις θυσίες.

Φίλοι μου Αμερικανοί, για σχεδόν επτά δεκαετίες οι ΗΠΑ έχουν γίνει η άγκυρα της παγκόσμιας ασφάλειας. Αυτό σημαίνει ότι κάνει περισσότερα από όσα προβλέπουν οι διεθνείς συμφωνίες. Αυτό σημαίνει ότι τις ενισχύει. Το βάρος της ηγεσίας είναι συχνά μεγάλο, αλλά ο κόσμος είναι το καλύτερο μέρος γιατί εχουμε σηκώσει αυτά τα βάρη. Και στους φίλους μου στα δεξιά, σας ζητώ να συμβαδίσετε με τη δέσμευσή σας ότι ο αμερικανικός στρατός θα μπορούσε να αποτύχει να δράσει, σε μία τόσο απλή περίπτωση.

Στους φίλους μου στα αριστερά, σας ζητώ να συμβαδίσετε με την πεποίθησή σας για ελευθερία και αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων με τις εικόνες των παιδιών που σφαδάζουν από τον πόνο και είναι ακόμη σε ένα κρύο πάτωμα νοσοκομείου, για κάποιες συμφωνίες που απλά δεν είναι αρκετές.

Πράγματι, ζήτησα από κάθε μέλος του Κογκρέσου και, από κάποιους από εσάς που βλέπετε από το σπίτι απόψε, να δείτε αυτά τα βίντεο της επίθεσης και στη συνέχεια ρώτησα: Σε τι κόσμο θα ζούμε αν οι ΗΠΑ βλέπουν έναν δικτάτορα να παραβιάζει κατάφωρα τη διεθνή συνθήκη με χρήση χημικών και να επιλέγουμε να κοιτάξουμε από την άλλη πλευρά;

Κάποτε ο Φράνκλιν Ρούσβελτ είχε πει ότι η έθνική μας αποφασιστικότητα να είμαστε ελεύθεροι από ξένους πολέμους και εμπλοκές δεν μπορούν να μας αποτρέψουν από το να νιώθουμε βαθιά ανησυχία όταν τα ιδανικά και οι αρχές μας απειλούνται.

Τα ιδανικά μας και οι αρχές μας, όπως και η εθνική μας ασφάλεια, βρίσκονται σε κίνδυνο στη Συρία, καθώς και η ηγεσία μας σε έναν κόσμο, όπου ψάχνουμε να διασφαλίσουμε ότι τα χείριστα όπλα δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ ξανά. Η Αμερική δεν είναι ο χωροφύλακας του κόσμου. Αποτρόπαια πράγματα συμβαίνουν σε όλη την υφήλιο και είναι πέραν από τις δυνάμεις μας να κάνουμε σωστό το κάθε λάθος. Αλλά όταν, με κάθε προσπάθεια και κίνδυνο, μπορούμε να σταματήσουμε το να πέφτουν χημικά σε παιδιά και να διασφαλίσουμε τα δικά μας παιδιά, πιστεύω ότι οφείλουμε να δράσουμε. Αυτό είναι που κάνεί την Αμερική διαφορετική, Αυτό είναι που μας κάνει ξεχωριστούς.

Με ταπεινοφροσύνη, αλλά και αποφασιστικότητα μην μας αφήσετε να ξεχάσουμε την ουσιαστική αλήθεια.

Σας ευχαριστώ. Ο Θεός να έχει καλά εσάς και τις ΗΠΑ.»

Πηγή: e-go.gr