Το ρωσικό «ξεβάλτωμα» του Ομπάμα

Ηπολιτική του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα δεν είχε βρεθεί ποτέ ώς σήμερα σε τέτοια δεινή θέση, όπως τούτο συνέβη κατά το τέλος της περασμένης εβδομάδας...

Ενώ είχε εξαγγελθεί ήδη το «συγκρατημένο» χτύπημα κατά της Συρίας και το οποίο πολλοί ανέμεναν να παρακολουθήσουν όπως ένα «ματς» ποδοσφαίρου από τον καναπέ τους, τούτο αναβλήθηκε αίφνης, σκορπώντας απογοήτευση σε αυτούς αλλά ικανοποίηση σε εκείνους που αντιμετωπίζουν με φρίκη τον τηλεοπτικό και πραγματικό πόλεμο.

Η κατάσταση για τον πρόεδρο των ΗΠΑ είχε καταστεί εφιαλτική, τόσο λόγω των ανυπόφορων πιέσεων όσο και των δικών του άστοχων χειρισμών, αντιστοιχώντας έτσι ακριβώς στο ελληνικό απόφθεγμα: «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Αισθανόμενος την έντονη αντίθεση της διεθνούς και αμερικανικής κοινής γνώμης, ακόμη και μέσα στην ίδια του την οικογένεια (!), ως ομολόγησε στο διάγγελμά του, είχε καταλήξει να διατάξει μια περιορισμένη από αέρος επιχείρηση, ίσα ίσα δηλαδή για να έχουν το απαιτούμενο ρεπορταζιακό υλικό τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα.

Αυτά ίσχυαν βεβαίως μέχρις ότου ο Ομπάμα βρέθηκε ανάμεσα στους ηγέτες τως ομάδας του «G20» στην Αγία Πετρούπολη, όπου ένιωσε σχεδόν απομονωμένος και να βρίσκεται εκεί με την πλάτη στον τοίχο. Την ώρα μάλιστα που καταθέτονταν ήδη οι παραγγελίες για μεταφορά σε βάσεις συστοιχιών βλημάτων και άρχιζε η διαδικασία ανανέωσης αποθεμάτων των πολεμικών βιομηχανιών, τότε άλλαζε άρδην η φορά των πραγμάτων.

Η πολιτική των πυραύλων μετατράπηκε σε διπλωματική διαπραγμάτευση, η οποία άρχισε να κινείται πράγματι με πυραυλική ταχύτητα, ενώ τα «γεράκια» του Πενταγώνου και οι έμποροι όπλων αναδιπλώθηκαν εμβρόντητοι στα γραφεία τους.

Τα όσα συνέβησαν στο παρασκήνιο δεν έχουν γίνει ακόμη πλήρως γνωστά, η θεαματική μεταστροφή του Αμερικανού προέδρου όμως υπήρξε απόρροια κλίματος και επαφών που είχε στο πλαίσιο της συνόδου του «G20» στην Αγία Πετρούπολη.

Καθοριστική πρέπει να ήταν αναμφίβολα η συνομιλία του με το Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, μολονότι δεν φαίνεται σαν η μοναδική κίνηση αποτροπής του Ομπάμα από την επιλογή του ολέθρου στη Μέση Ανατολή.

Οσοι κάνουν τώρα λόγο για «ήττα του Ομπάμα» ή ναυάγιο της αμερικανικής πολιτικής, αφ' ενός δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα δεδομένα και όλες τις παραμέτρους ενός νέου πολεμικού εγχειρήματος στον κρίσιμο μεσανατολικό χώρο και αφ' ετέρου αγνοούν τον ίδιον τον Αμερικανό ηγέτη και την πολιτική του.

Οι ίδιοι θα έπρεπε να αναλογίζονται τις φοβερές συνέπειες των αεροπορικών βομβαρδισμών σε μια διχασμένη πολιτικά και κοινωνικά Αμερική, αλλά και τα πραγματικά επακόλουθα αυτών σε Συρία και Μέση Ανατολή. Οπου θα ακολουθούσαν κατ' ανάγκην οι χερσαίες επιχειρήσεις, παρά τα όσα περί του αντιθέτου διαμηνύονταν.

Ο Αμερικανός πρόεδρος θα συρόταν σε μια πολεμική περιπέτεια, ξένη προς την κοσμοθεωρία και το χαρακτήρα του και αντίθετη προς την πολιτική του. Εχοντας αναγγείλει την απόσυρση αμερικανικών δυνάμεων από Ιράκ και Αφγανιστάν, θα εμφανιζόταν πλήρως ανακόλουθος και ασυνεπής, επαναλαμβάνοντας το ίδιο εγκληματικό πείραμα στη Συρία.

Το ρωσικό σχέδιο για συγκέντρωση και απομάκρυνση των χημικών όπλων από το συριακό έδαφος, τα οποία βεβαίως κατασκευάστηκαν εν μέρει και σε βιομηχανίες χωρών της Ε.Ε., «ξεβάλτωσε» στην κυριολεξία και στο παρά πέντε τον Μπαράκ Ομπάμα. Εστω και αν η υπαναχώρησή του αυτή συνεπάγεται μια σχετική μείωση στο προσωπικό του γόητρο, το μήνυμα που μετέδωσε παγκοσμίως με την αναβολή (;) της πολεμικής επιλογής θα ενισχύσει σημαντικά το πολιτικό του κύρος.

Οι ίδιοι άλλωστε Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι κουνούσαν θριαμβευτικά τα σημαιάκια στον ανεκδιήγητο Μπους, δηλώνουν σήμερα «κουρασμένοι» από τους πολέμους των ΗΠΑ. Αρκεί ο Ομπάμα να διδαχθεί από τη συριακή υπόθεση, να μη λυγίσει και να συνεχίσει με συνέπεια την πολιτική των διαπραγματεύσεων, όσο κι αν αυτές είναι συχνά εξαντλητικές.

Καιρός είναι άλλωστε για μια ιστορική μεταστροφή της αμερικανικής κοινής γνώμης, όπως τούτο είχε αρχίσει επί προεδρίας Τζον Φ. Κένεντι και με τραγικό τρόπο διακόπηκε ακριβώς πριν από μισόν αιώνα: με τη δολοφονία του στις 22 Νοεμβρίου 1963.

Πηγή: enet.gr