19:53 | 1/4/14
Λίγα ζώα είναι τόσο μυστηριώδη όσο η λεοπάρδαλη των χιονιών. Ελάχιστοι έχουν δει αυτό το ζώο στο φυσικό του περιβάλλον, και πολύ λίγα πράγματα είναι γνωστά για τον τρόπο ζωής του.
Μολονότι ζει τουλάχιστον σε δώδεκα χώρες, από το Μπουτάν μέχρι τη Ρωσία, η λεοπάρδαλη των χιονιών συνδέεται συνήθως με τα Ιμαλάια. Η ομορφιά αυτών των βουνών είναι μαγευτική. Εκεί, όμως, δεν μπορούν να ζήσουν άνθρωποι. Πράγματι, τα βουνά της Κεντρικής Ασίας είναι από τα πιο παγωμένα και απόκρημνα μέρη του κόσμου.
Η λεοπάρδαλη των χιονιών, όμως, ζει άνετα σε υψόμετρο 3.000 έως 4.500 μέτρων. Έχει παχιά γούνα η οποία την προφυλάσσει επαρκώς από το κρύο, ενώ η μεγάλη ρινική κοιλότητα που διαθέτει της επιτρέπει να παίρνει το απαραίτητο οξυγόνο από τον αραιό αέρα των βουνών. Με τα πλατιά, γούνινα πέλματά της κινείται με σβελτάδα στο βαθύ χιόνι. Χρησιμοποιώντας τη μακριά γούνινη ουρά της ως πηδάλιο, μπορεί να πηδήσει περίπου 15 μέτρα από τον έναν βράχο στον άλλον, ξεπερνώντας ακόμη και το άλμα του γκρίζου καγκουρό.
Συνήθως αυτή η λεοπάρδαλη ζυγίζει από 27 ως 45 κιλά και έχει ύψος περίπου 60 εκατοστά και μήκος δύο μέτρα από τη μύτη ως την ουρά. Αλλά το πραγματικά μοναδικό χαρακτηριστικό της είναι η ιδιοσυγκρασία της.
«Είναι πολύ πράο ζώο», σχολιάζει ο Λέιβ Μπλόμκβιστ, έφορος του Ζωολογικού Κήπου του Ελσίνκι. «Η λεοπάρδαλη των χιονιών δημιουργεί εύκολα σχέσεις με τους ανθρώπους, και το πρωί στο ζωολογικό κήπο έρχεται να χαιρετήσει τη γυναίκα που τη φροντίζει». Ο Μπλόμκβιστ προσθέτει ότι ακόμη και τα μικρά τους έχουν αυτόν τον πράο χαρακτήρα. «Δεν αντιδρούν έντονα όταν οι εργαζόμενοι στο ζωολογικό κήπο τα ζυγίζουν και τα εμβολιάζουν», λέει. Τι γίνεται, όμως, με οποιαδήποτε άλλη συνομήλικη λεοπάρδαλη διαφορετικού είδους; «Είναι σχεδόν αδύνατον να κάνουμε τη δουλειά μας», λέει ο Μπλόμκβιστ. «Χρειαζόμαστε προστατευτικά ρούχα και γάντια επειδή αντιστέκονται βίαια».
Το να προσπαθεί κανείς να δει μια λεοπάρδαλη των χιονιών μπορεί να αποδειχτεί πολύ απογοητευτικό, επειδή αυτό το γκριζόλευκο αιλουροειδές φαίνεται να προσαρμόζεται σαν χαμαιλέοντας στο ορεινό τοπίο. Το αποτελεσματικό καμουφλάζ της είναι ένας λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι την έχουν δει τόσο λίγες φορές στο φυσικό της περιβάλλον. Μάλιστα, ορισμένοι ερευνητές που έχουν τολμήσει να πάνε στα απόκρημνα βουνά για να μελετήσουν αυτό το μυστηριώδες αιλουροειδές επέστρεψαν χωρίς να το δουν ούτε μία φορά!
Επειδή οι λεοπάρδάλεις των χιονιών ζουν μοναχική ζωή είναι ακόμη πιο δύσκολο να τις δει κανείς. Επίσης, οι περιοχές όπου ζουν είναι αρκετά μεγάλες εφόσον τα θηράματα τους, συνήθως αγριοπρόβατα και αγριοκάτσικα, ζουν διάσπαρτα στα βουνά. Δυστυχώς, οι λαθροκυνηγοί—που αναζητούν με απληστία τη γούνα αυτού του ζώου—έχουν συμβάλει στη μείωση του πληθυσμού του μέχρι του σημείου να βρίσκεται τώρα στον κατάλογο με τα είδη υπό εξαφάνιση.
Όμως ο 41χρονος φωτογράφος της άγριας φύσης Ντείβιντ Τζένκινς, αψηφώντας τους κινδύνους αυτού του επιχειρήματος, μετέβη στους ορεινούς όγκους των Ιμαλαίων όπου ζουν περίπου 3000 λεοπαρδάλεις αυτού τους είδους και μας χάρισε κάποιες μοναδικές φωτογραφίες. Χαρακτηριστικό είναι πως είναι τέτοιο το καμουφλάζ του χρώματος στο δέρμα τους που συχνά δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν ήταν το ζώο ή ο κάποιος βράχος ή το χιόνι.
Σχετικές ετικέτες:Περιβάλλον
Σχετικά άρθρα
Ενημερωθείτε για τις απεργίες που θα γίνουν μέσα στο μήνα
Δείτε όλα τα εφημερεύοντα φαρμακεία στην Αττική
