«Η ανάγκη δημιουργίας μεταμνημονιακού πολιτικού χάρτη»

Προϊόντος του πολιτικού χρόνου και των εσωτερικών εξελίξεων η διαιρετική τομή μνημόνιο-αντιμνημόνιο μοιάζει αρκετά ξεπερασμένη και ανεπαρκής να περιγράψει μια πολύ πιο σύνθετη πολιτική πραγματικότητα.

Δεν είναι λίγες, ωστόσο, οι φορές που η διάκριση αυτή αναπαράγεται ή τεχνητά συντηρείται στο προσκήνιο από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, με σκοπό αφενός τη συγκράτηση του πολιτικού τους ακροατηρίου, αφετέρου αποτελώντας ασπίδα στην έλλειψη σαφών θέσεων και προτάσεων ή κοστολογημένων προγραμμάτων.

Μια σοβαρότατη επίπτωση της εμμονής σε αυτή τη ρητορική είναι η διατήρηση διχαστικών λογικών για την κοινωνία όταν οι περιστάσεις απαιτούν δημιουργικές και ενωτικές προτάσεις με πρωταρχικό στόχο την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των λαθών που έπληξαν μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Είναι άλλο ζήτημα η δημιουργική αναζήτηση λύσεων και άλλο η υπαρξιακή εξάρτηση πολιτικών χώρων από το μνημόνιο.

Σε αντιδιαστολή, λοιπόν, με αυτές τις παρωχημένες προσεγγίσεις αναγκαία κρίνεται η βάσει σχεδίου αντιμετώπιση των πολλαπλών ζητημάτων της χώρας μας.

Αναγκαία κρίνεται μια δέσμη μέτρων μεγαλύτερου ή μικρότερου βάθους που θα έχουν απτό αντίκρισμα στους πολίτες, ιδιαίτερα στους ασθενέστερους.

Στους ασθενέστερους, αλλά και τους συνεπείς, τους «νοικοκυραίους». Αυτούς, δηλαδή, που κράτησαν ζωντανή την ελληνική οικονομία με τη φοροδοτική τους συνέπεια, η οποία πλέον εξαντλήθηκε.

Όσο σκληρό και αν ακούγεται, αυτοί πρέπει να αποτελέσουν την πρώτη προτεραιότητα και όχι αυτοί, οι λίγοι, που εκμεταλλεύτηκαν μια τραγική για την χώρα συγκυρία για να αισχροκερδήσουν, για να εξαπατήσουν ακόμα περισσότερα το κράτος εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας και τώρα συχνά-πυκνά της «κουνάνε και το δάκτυλο».

Οι διαδικασίες οικονομικής επανόδου μετά από τις οριακές καταστάσεις που ζήσαμε δεν θα έρθουν ούτε δια μαγείας ούτε σε μικρό χρόνο. Σημαντικά βήματα πρέπει να γίνουν στο πεδίο της φορολογίας, με αναγκαίες τις μειώσεις φόρων στους ελεύθερους επαγγελματίες και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν βασικό τμήμα της ελληνικής οικονομίας και επλήγησαν βάρβαρα, πολλές φορές και ύστερα από οικονομικούς δογματισμούς. Τα «κύτταρα» της εθνικής οικονομίας πρέπει να μείνουν ζωντανά.

Η φημολογούμενη κατάργηση του ΦΠΑ για όσους έχουν περιορισμένο τζίρο αποτελεί μια σημαντικότατη εξέλιξη σε ουσιαστικό και συμβολικό επίπεδο. Αλλά και η φορολογική συνείδηση πρέπει να καλλιεργηθεί περισσότερο για να μην οδηγηθούμε εκ νέου στο άτοπο και άδικο οι συνεπείς να πληρώνουν τους ασυνεπείς (οι οποίοι συνήθως είναι και προκλητικότεροι).

Πέραν των ως άνω, όμως, θα πρέπει να δημιουργηθεί στη χώρα και ένας οδικός χάρτης πληρέστερης πολιτικής πρότασης από όλους. Η οικονομία ήταν και θα είναι πάντα η σημαντικότερη πτυχή της άσκησης πολιτικής γιατί είναι σε άμεση εξάρτηση με την επιβίωση και την καθημερινότητα.

Όμως, μια χώρα χρειάζεται συγκροτημένες, πλήρεις και διαυγείς προτάσεις σε πλήθος ζητημάτων. Και αυτές δεν θα έρθουν όσο άμεσα ή έμμεσα κλείνουμε τα μάτια μας σε απόψεις συγγενείς με την τρομοκρατία, τον ναζισμό και τον μοδάτο ιστορικό ανθελληνισμό.

Ο Ελληνικός λαός επέδειξε φιλότιμο και αξιοπρέπεια σε μια ακραίας δυσκολίας περίοδο και δεν ανέχεται άλλο τεχνητούς διπολισμούς, διλήμματα του παρελθόντος και οπαδική αντιμετώπιση των κοινών. Είναι απαιτητικός από όλους και για όλα. Ας συμφωνήσουμε στα βασικά και στα στοιχειώδη και ας χτίσουμε ως κοινωνία πάνω σε αυτά.

*Ο Γιώργος Κώτσηρας είναι δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών, Υποψήφιος Ευρωβουλευτής

Άρθρο του Γιώργου Κώτσηρα

Πηγή: real.gr

Σχετικές ετικέτες:Πολιτική