Ταύτιση απόψεων μεταξύ «Συνωμοσίας» και Μαζιώτη

Προβληματισμός στην Αντιτρομοκρατική

Προβληματισμό έχει προκαλέσει στην αντιτρομοκρατική η επανεμφάνιση του «Πυρήνα Φυλακισμένων» μελών της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς». Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές δεν είναι αυτή καθ’ αυτή η επανεμφάνιση και το κείμενο που προκαλούν τον προβληματισμό όσο ότι φαίνεται πως το τελευταίο χρονικό διάστημα υπήρξε μια «ζύμωση» η οποία οδήγησε στην «συμφιλίωση» με την πλευρά Μαζιώτη.

Αξίζει να σημειωθεί πως δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που τόσο τα μέλη της ΣΠΦ όσο και ο Μαζιώτης με δημόσια κείμενα τους αλληλοεκτόξευαν «βαριές» κουβέντες.

Φαίνεται, ωστόσο, πως οι φυλακές τύπου Γ’ και η πρόταση του Νίκου Μαζιώτη για δημιουργία μιας «Ανοιχτής Συνέλευσης» στήριξης του «αγώνα των πολιτικών κρατουμένων» ένωσε τις δύο πλευρές.

Σήμερα τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ με κείμενό τους που δημοσιεύεται σε ιστοσελίδα του αναρχικού χώρου, δηλώνουν πως στηρίζουν τη πρόταση Μαζιώτη ενώ κάνουν και μια μικρή αναφορά στον δραπέτη Χριστόδουλο Ξηρό.

«Διαβάσαμε την επιστολή – κάλεσμα του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και αποφασίσαμε να στηρίξουμε την πρόταση του.

H Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών – Αντιεξουσιαστών ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης ήταν μια από τις λίγες, ίσως και μοναδική δημόσια συλλογική διαδικασία , που σε πείσμα των καιρών στάθηκε ενάντια στην επέλαση των φυλακών υψίστης ασφαλείας . Η πρόταση για την επανεκκίνηση και μετεξέλιξη της σε συνέλευση αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους θεωρούμε ότι αναβαθμίζει τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά και ξεκαθαρίζει το τοπίο . Όποιος σύντροφος / ισσα είναι ενάντια στις ειδικές συνθήκες κράτησης , αυτομάτως είναι αλληλέγγυος στους πολιτικούς κρατούμενους και όποιος είναι αλληλέγγυος στους πολιτικούς κρατούμενους που διώκονται για το αντάρτικο πόλης δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζει (άσχετα αν συμμετέχει ή όχι , ή αν διαφωνεί σε επιμέρους ζητήματα ) ότι το αντάρτικο πόλης δεν είναι απλώς μέρος της πολυμορφίας του αγώνα ΑΛΛΑ αναπόσπαστο κομμάτι του. Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά για την πολυμορφία του αγώνα , για την άμεση δράση και το αντάρτικο πόλης . Όμως θεωρούμε πως βρισκόμαστε στην αφετηρία μιας συζήτησης που δεν εξαντλείται σε μια κουβέντα .

Για εμάς είναι σημαντικό η συνέλευση αλληλεγγύης , αν πραγματοποιηθεί , να αποτελέσει ένα γόνιμο έδαφος συζήτησης , τριβής και επικοινωνίας που να προωθεί τη δράση . Όποια συνέλευση αναπαράγει απλώς τον εαυτό της είναι καταδικασμένη να ξεπέσει σε μια βαρετή αγγαρεία . Όταν η συνέλευση μετατρέπεται σε νόμισμα δημοσίων σχέσεων γίνεται προσωποκεντρική και κυρίως ακίνδυνη . Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό του χώρου ούτε θα επικαλεστούμε μια ψευτοενότητα που είναι άχρηστη και υποκριτική .

Για εμάς μια συνέλευση αλληλεγγύης μπορεί να αποτελέσει μια νέα αφετηρία για τους νέους κυρίως συντρόφους να απαλλαγούν από τα ιδεολογικά εικονίσματα του παρελθόντος , τους «συνταξιούχους βετεράνους» , και την αδράνεια και να συναντηθούν για να πράξουν . Για αυτό στη πρόταση που έγινε προσθέτουμε , το όνομα της συνέλευσης να γίνει «συνέλευση αλληλεγγύης και δράσης για τους πολιτικούς κρατούμενους» . Για να είμαστε ειλικρινείς δεν μας αρέσει να χαρακτηρίζουμε κάποιον απλά ως «αλληλέγγυο» . Δημιουργεί υποσυνείδητα διαχωρισμούς που οδηγούν σε «προσωπικότητες» και «ακολουθητές»”. Ένας αναρχικός είναι αυτονόητο ότι είναι αλληλέγγυος , το στοίχημα είναι να γίνει και «συνένοχος». ( χωρίς φυσικά να απολέσει την κριτική του)».

Παράλληλα, στο κείμενο που δημοσίευσε η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς γίνεται αναφορά και στον δραπέτη Χριστόδουλο Ξηρό.

«Το αποκορύφωμα της πολιτικής προπαγάνδας ενάντια στο αντάρτικο πόλης στήθηκε αρχές του 2014 μετά την παραβίαση της άδειας του Χριστόδουλου Ξηρού που αντί να γυρίσει εθελοντικά πίσω στη φυλακή , επέλεξε το δρόμο της παρανομίας και της συνενοχής στο νέο αντάρτικο πόλης. Πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ με πιασάρικους τίτλους όπως «Τρομορεβεγιόν με τους Πυρήνες» , «γιάφκα τρομοκρατών οι φυλακές»” έγιναν η ναυαρχίδα του ψεύδους . Αυτό που ενόχλησε πιο πολύ την εξουσία με τη φυγή του συντρόφου Χριστόδουλου ήταν πως παρά τις συλλήψεις μας, ποτέ δεν γίναμε τρόπαια εν υπνώση στα χέρια των δεσμοφυλάκων μας. Η φυλακή για τους αμετανόητους αντάρτες πόλης δεν αποτελεί ανάκτορο του φόβου, αλλά ένα τόπο αιχμαλωσίας που πεισμώνει και ατσαλώνει πιο πολύ τη θέληση για εξέγερση και ελευθερία».

Το κείμενο υπογράφεται από τη «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, FAI-IRF / Πυρήνας φυλακής» και έχει τα ονόματα των, Αργυρού Παναγιώτη, Μαυρόπουλου Θεόφιλου, Μπολάνο Δαμιανού, Νικολόπουλου Γιώργου, Νικολόπουλου Μιχάλη, Οικονομίδου Όλγα, Πολύδωρου Γιώργου, Τσάκαλου Γεράσιμου, Τσάκαλου Χρήστου και Χατζημιχελάκη Χάρη.