Ο άστεγος που ζει στον κήπο του Ζαππείου για 25 χρόνια!

Η ιστορία ενός συμπολίτη μας

Όσο δύσκολο και να είναι να πιστέψει κάποιος ότι ο κήπος του Ζαππείου φιλοξενεί παράγκες με άστεγους, η αλήθεια είναι πως λίγα μέτρα μετά από την είσοδο, από την πλευρά του Καλλιμάρμαρου, συναντά κανείς δύο παραπήγματα.

Εκεί γνωρίσαμε τον κύριο Διονύση 65 ετών. Και αντίθετα στην άποψη που θέλει τους άστεγους να είναι μια πραγματικότητα που προέκυψε από την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, ο κύριος Διονύσης βρίσκεται σε αυτό το σημείο επί περίπου 25 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα μόλις προστέθηκε δίπλα του ένας ακόμα άστεγος ηλικίας περίπου 70 ετών.

Στο ερώτημα πως ένας άνθρωπος καταλήγει να μένει στις παρυφές του κήπου του Ζαππείου, η απάντηση που δίνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια δίνει μία εξήγηση πολύ πιο απλή και πιο καθημερινή από ότι πολλοί φαντάζονται: Άτυχες επιλογές στη ζωή.

Ο κ. Διονύσης, τουλάχιστον όπως ο ίδιος λέει, ήταν θύμα τέτοιων επιλογών. Ένας άτυχος γάμος - από τον οποίο προέκυψαν τρεις κόρες και πέντε εγγόνια - και βρέθηκε από τη μία μέρα στην άλλη να ψάχνει μέρος να μείνει. Η κανονική του δουλειά (ήταν μπογιατζής), όμως τώρα πλέον φροντίζει την καθαριότητα τμήματος του κήπου καθώς και το πότισμα. Τα χρόνια που πέρασαν, κατάφερε να οργανώσει τη ζωή του μαζεύοντας διάφορα κομμάτια που τον βοήθησαν να στήσει την παράγκα του.

Χωρίς κάποια σύνταξη να τον στηρίζει οικονομικά, η καθημερινότητά του περιλαμβάνει τη συλλογή μεταλλικών κατασκευών από διάφορους κάδους ή όπου αλλού μπορεί να τις βρει και η πώλησή τους για λίγα ευρώ. Για συντροφιά του έχει ένα παλιό ραδιόφωνο που δουλεύει με μπαταρίες. Καφέ καταφέρνει να προμηθεύεται από γειτονικό μαγαζί και για φαγητό όταν δεν έχει να αγοράσει, θα ψάξει να βρει από οπουδήποτε.

Έχοντας μείνει, από επιλογή, μακριά από κάθε είδους ενημέρωση γύρω από την καθημερινότητα του υπόλοιπου κόσμου, λίγο τον αφορά ποιος κυβερνά ή αν η Ελλάδα θα μείνει στο ευρώ ή θα γυρίσει στην δραχμή. Όπως μας είπε, άλλωστε, γι’ αυτόν δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα ότι κι αν γίνει.

Τις φορές που αρρώστησε, μας είπε πως έχει πάει στα νοσοκομεία όπου ευτυχώς όταν τους λέει πως είναι άστεγος δεν του ζητάνε τίποτα περισσότερο.

Τα χρόνια που πέρασαν ουσιαστικά αποκόπηκε από την οικογένειά του, παρά το γεγονός ότι η μικρή του κόρη κατάφερε κάποια στιγμή να τον βρει και προσπάθησε να τον πείσει και να τον βοηθήσει να αφήσει αυτή τη ζωή, αλλά τελικά δεν βγήκε αποτέλεσμα.

Ο κ. Διονύσης θεωρεί πλέον σπίτι του τον κήπο του Ζαππείου. Και το μόνο που τον απασχολεί είναι πως τα χρόνια περνούν και οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν. Παρόλα αυτά δεν δείχνει ούτε στιγμή να μετανιώνει για τις αποφάσεις και τις επιλογές του με μία στάση που δεν επιτρέπει αμφισβήτηση.