Κατεδάφισαν την πρόχειρη κατασκευή που έκανε προπόνηση η Κορακάκη

katedafisan-to-ntamari-pou-ekane-proponisi-i-korakaki

Συγκίνηση και περηφάνια στο πατρικό της χρυσής Ολυμπιονίκη για τη νίκη

«Πιστεύαμε πάρα πολύ στην 'Αννα, ότι το έχει, ότι μπορεί να το κάνει…». Η μητέρα και αδελφός της χρυσής και χάλκινης Ολυμπιονίκη, της 'Αννας Κορακάκη δεν μπορούν να κρύψουν, καθώς λένε τα παραπάνω με μια φωνή, την περηφάνια και το θαυμασμό τους για τον "χρυσό" θρίαμβο της Άννας.

Η ώρα είναι αρκετά προχωρημένη, κοντεύει δύο το πρωί, οι δρόμοι της Δράμας είναι σχεδόν έρημοι, αλλά κάποιοι νεαροί, σε μικρές παρέες βρίσκονται ακόμη συγκεντρωμένοι στα καφέ του κέντρου, σε όσα παραμένουν ανοιχτά, με τις τηλεοπτικές οθόνες να προβάλλουν σταθερά την Ολυμπιάδα. Ένα παραπάνω, που η πόλη σήμερα πανηγύρισε, για δεύτερη φορά, τη νίκη της νεαρής δημότισσας της, της 'Αννας Κορακάκη, η οποία μετά το χάλκινο μετάλλιο που κέρδισε στη σκοποβολή με αεροβόλο πιστόλι στα 10 μέτρα, τρεις μέρες πριν, χθες ανέβηκε και στο πρώτο σκαλί του Ολυμπιακού βάθρου, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο ίδιο αγώνισμα στα 25 μέτρα.

Από τη «χρυσή» νίκη της 'Αννας Κορακάκη στο Ρίο Ντε Τζανέιρο έχουν ήδη περάσει τεσσεράμισι ώρες. Το διαμέρισμα της οικογένειας στην οδό Αθήνας στη Δράμα είναι κατάφωτο και μέσα συγγενείς και φίλοι ακόμη είναι εκεί. Η μητέρα της 'Αννας, Φωτεινή Χριστοδούλου, δίπλα της ο αδελφός της και η οικογένεια του,που ήρθαν από την Νιγρίτα Σερρών για να είναι όλοι κοντά στις στιγμές της χαράς, οι νονοί της 'Αννας, ο αδελφός της, ο δεκαοκτάχρονος Διονύσης Κορακάκης μαζί με την παρέα του, η στενή φίλη της που πέρασε να τους συγχαρεί. Σχολιάζουν, συζητούν, απέναντι από την οθόνη της τηλεόρασης, που από το μεσημέρι είναι «κολλημένη», χωρίς ούτε μια στιγμή να διανοηθεί κανείς να αλλάξει συχνότητα, στη δημόσια τηλεόραση, στη μετάδοση των Ολυμπιακών αθλημάτων.

«Ελάτε να δείτε… είναι τώρα στο Ολυμπιακό Χωριό… έχει σύνδεση ». Η φωνή από το σαλόνι απευθύνεται σε όσους βρίσκονται στη βεράντα. Αυτό δε χάνεται, το περιμένουν ώρα. Να δουν την 'Αννα Κορακάκη και τον πατέρα και προπονητή της Τάσο Κορακάκη σε σύνδεση στη δημόσια τηλεόραση. Στο μπαλκόνι, μια μεγάλη ελληνική σημαία κυματίζει, κόσμος περνάει κάτω από το σπίτι, κορνάρει, συγχαίρει. Οι πιο νεαροί κάθονται έξω, οι μεγαλύτεροι μέσα. Απαντούν και υποδέχονται τους πάντες, όσους περνούν το κατώφλι του διαμερίσματος για τα συγχαρίκια, τους γείτονες, τους φίλους, τους καλωσορίζουν και τους κερνούν.

Ο ενθουσιασμός, το πρώτο ξέσπασμα της χαράς, τη στιγμής της νίκης της 'Αννας, όλη η ένταση που διαδέχθηκε την πολύωρη αναμονή, τα επιφωνήματα θαυμασμού, έχουν κοπάσει και πλέον η συγκίνηση, τα γέλια, τα δάκρυα χαράς, έχουν δώσει τη θέση τους σε μια γλυκιά κόπωση, αλλά και σε ένα αίσθημα προσμονής. Λες και υπάρχει ακόμη κάτι να δουν, να ακούσουν για την 'Αννα. Από την 'Αννα, τον πατέρα της τον Τάσο, τους συναθλητές της, τους συνοδούς τους. Περιμένουν με αγωνία τις πρώτες δηλώσεις της από το Ρίο. Έχει περάσει πια αρκετή ώρα που δεν συνομίλησαν μαζί της.

Η μητέρα της η Φωτεινή και ο αδελφός της ο Διονύσης είχαν επικοινωνήσει με την 'Αννα από το πρωί, πριν τους αγώνες, για να της ευχηθούν καλή τύχη και είχαν συνομιλήσει μαζί της για λίγα μόνο λεπτά. Επικοινώνησαν και πάλι το βράδυ, περίπου δύο ώρες μετά την έκβαση του τελικού. Σύντομοι στο πρώτο τηλεφώνημα τους το πρωί για να μην την απασχολήσουν με άλλες έγνοιες και την αγχώσουν, σύντομοι στη δεύτερη επικοινωνία τους, μετά τη νίκη, γιατί πλέον τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι συνοδοί, οι φίλοι, όσοι ήθελαν να της δώσουν συγχαρητήρια, δεν της άφηναν να πάρει ανάσα.

Η Φωτεινή και ο Διονύσης ξαναζούν αυτή την προχωρημένη ώρα, σχεδόν ξημερώματα, ολοζώντανα, όλα τα στιγμιότυπα του αγώνα. Η εικόνα της 'Αννας Κορακάκη να δίνει τη μάχη με ελληνικά χρώματα και να κατακτά το υψηλότερο σκαλί του Ολυμπιακού βάθρου είναι η εικόνα που όλοι είδαν συγκινημένοι, για αυτούς οι εικόνες του αγώνα ήταν πολύ περισσότερες. Σε κάθε κίνηση, σε κάθε ανέβασμα του πιστολιού, σε κάθε στόχευση, σε κάθε έκφραση του προσώπου,σε κάθε μειδίαμα ήταν και είναι πάντα η δική τους 'Αννα. Μόνοι οι δύο τους στο σπίτι, νωρίς το απόγευμα, παρακολούθησαν λεπτό προς λεπτό από την τηλεόραση την πορεία της προς τον χρυσό θρίαμβο της. Από τις τέσσερεις, που άρχισαν οι πρώτες βολές. Η Φωτεινή, μια σύγχρονη εργαζόμενη γυναίκα, βρεφονηπιοκόμος σε δημοτικό σταθμό της Δράμας δεν έχει ασχοληθεί προσωπικά με τη σκοποβολή, αλλά ως σύζυγος και μητέρα αθλητών της σκοποβολής είναι περισσότερο από καλά ενημερωμένη ακόμη και για λεπτομέρειες του αθλήματος.

«Οι βολές ακριβείας της ήταν άριστες, ήταν τέλειες… ήταν πρώτη στα προκριματικά. Αυτό κράτησε μέχρι τις πέντε παρά τέταρτο. Μετά, η δεύτερη φάση, οι βολές ταχείας ξεκινούσαν στις επτά. Εκεί ξεκίνησε άσχημα, στην πρώτη δεκάδα και στη δεύτερη, δεν τα πήγε καλά. Εκεί ανησυχήσαμε…» λέει η μητέρα της πρωταθλήτριας και ο Διονύσης, ο αδελφός της Αννας, αναλαμβάνει να συνεχίσει τη φράση από εκεί που σταμάτησε η μητέρα του : «Υπολογίσαμε πόσο σκορ χρειαζόταν να μπει στον τελικό, ήταν πάρα πολύ, έπρεπε η τελευταία δεκάδα να είναι πάνω από ενενήντα οκτώ πόντους κι όμως την πάλεψε την τελευταία δεκάδα, έκανε 100% και πέρασε στον τελικό».

Όσο προχωρούσε ο αγώνας γινόταν φανερό ότι η 'Αννα θα στόχευε όλο και πιο ψηλά, προς τα μετάλλια. Μια φίλη της Φωτεινής ήρθε λίγο πριν από τον τελικό να τους κάνει παρέα. Μετά τις οκτώ, το σπίτι άρχισε να γεμίζει από κόσμο, έφτασαν η θεία της 'Αννας, η νονά της, φίλοι της, συναθλητές της. Η αγωνία είχε φτάσει «κόκκινο». Τα λεπτά κυλούσαν ηλεκτρισμένα, από φάση σε φάση, σε κάθε βολή, σε κάθε απόδοση βαθμολογίας.

«Επειδή, είχαμε μια εικόνα για τον τελικό, ξέραμε από την αρχή, ότι οι πρώτες εικοσιπέντε σφαίρες κρίνουν τα μετάλλια. Κι όλο μας το άγχος ήταν για αυτές τις πρώτες εικοσιπέντε σφαίρες να πάει πάρα πολύ καλά για να μπει στα μετάλλια. Και εφόσον έριξε πάρα πολλά κεντρικά δεκάρια, από τις εικοσιπέντε σφαίρες σύνολο, έριξε δεκαεννιά κεντρικά δεκάρια, είναι μάλλον και προσωπικό της ρεκόρ αυτό, οπότε μπήκε στον τελικό μας έφυγε το άγχος και η πίεση που είχαμε γιατί θα διεκδικούσε είτε το χρυσό, είτε το αργυρό» λέει ο Διονύσης.

Αφού κερδήθηκε η σειρά, ήταν πλέον θέμα λεπτών να κριθεί ποια θα ήταν η χρυσή και ποια η αργυρή Ολυμπιονίκης. Η 'Αννα Κορακάκη κατέκτησε τελικά το χρυσό, με το αργυρό να πηγαίνει στη Γερμανίδα αθλήτρια, την οποία, όπως αποκάλυψε ο αδελφός της ο Διονύσης, είχε ξανασυναντήσει πέρυσι, ως αντίπαλο, σε ευρωπαϊκούς αγώνες.

«Ήταν σε μικτό, η 'Αννα αγωνιζόταν μαζί με ένα συναθλητή της από τη Θεσσαλονίκη και η Γερμανίδα με έναν άλλον, αλλά τότε τους είχαν κερδίσει, το ζευγάρι τους ήρθε πρώτο και η 'Αννα (με το συναθλητή της) δεύτερη… τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Περιμέναμε ότι θα το πάρει το πιστεύαμε».

Η ώρα που όλοι περίμεναν έφτασε. Η Άννα Κορακάκη προχωρά προς την κάμερα συνοδευόμενη από τον πατέρα της. Στο διαμέρισμα της στη Δράμα ξαναφουντώνει ο ενθουσιασμός και η προσμονή των λεπτών που τη χωρίζουν από τη δήλωση της.

«Τα φοράει και τα δύο μετάλλια μαζί… είναι απίστευτη…». Στις 2.07 ώρα η 'Αννα Κορακάκη στο Ολυμπιακό χωριό, συνοδευόμενη από τον πατέρα της κάνει τις καθιερωμένες δηλώσεις, η μητέρα της η Φωτεινή και ο αδελφός της ο Διονύσης, δεν χάνουν λέξη, τα σχόλια και τα γέλια με στενούς συγγενείς και φίλους στο σαλόνι δίνουν και παίρνουν σε κάθε απάντηση της χρυσής Ολυμπιονίκη και αμέσως μετά το ίδιο επαναλαμβάνεται όταν κάνει δηλώσεις ο Τάσος Κορακάκης, πατέρας και προπονητής της.

Όταν ο δημοσιογράφος της δημόσιας τηλεόρασης ρωτάει την χρυσή πρωταθλήτρια για τις αναρτήσεις της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης και εκείνη του απαντά ότι αυτή την περίοδο το προφίλ της διαχειρίζεται ο αδελφός της, ο Διονύσης, όλοι στο σπίτι στρέφονται προς αυτόν. 'Αλλοι τον επευφημούν, άλλοι τον πειράζουν. Ο Διονύσης, αθλητής και ο ίδιος της σκοποβολής στο ίδιο αγώνισμα, είναι απόφοιτος της τρίτης λυκείου και αναμένει τη βαθμολογία των πανελλαδικών εξετάσεων για να δει σε πια σχολή έχει περάσει, πιστεύει ότι θα είναι στην Πληροφορική του ΑΠΘ.

«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναίκα μου, τη μητέρα της 'Αννας, που όλα αυτά τα χρόνια υπέμεινε…». Η χαρούμενη ομήγυρη ξεσπά σε χειροκροτήματα, στη φράση του Τάσου Κορακάκη, όλοι κοιτούν προς τη Φωτεινή και χαμογελούν. Όλοι παρακολουθούν και ταυτόχρονα σχολιάζουν τις δηλώσεις της 'Αννας και του πατέρα της από το Ρίο, σαν να μην βρίσκονται η 'Αννα και ο Τάσος Κορακάκης, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά τους, αλλά στην παρέα τους και μπορούν να τους ακούσουν.

«Πες τα Τάσο… όλα να τα πεις… να πεις για το νταμάρι και την παράγκα, που έκανε προπόνηση… Δεν το ξέρει, ο Τάσος, ότι το πρωί την γκρεμίσανε…».

Κατεδάφισαν το πρόχειρο σκοπευτήριο

Οι συγγενείς της 'Αννας Κορακάκη λένε ότι συνεργεία του δήμου, το πρωί, πριν από τον τελικό του αγωνίσματος των 25 μέτρων με αεροβόλο πιστόλι, συνεργεία κατεδάφισαν την πρόχειρη κατασκευή έξω από τη Δράμα, στην οποία έκανε προπόνηση η 'Αννα Κορακάκη. Δεν ξέρουν και οι ίδιοι τι να υποθέσουν… Μήπως, είχε άραγε η πόλη άλλο καλύτερο σκοπευτήριο; Μήπως για να μην κεντρίσει την αρνητική δημοσιότητα η πόλη, τώρα που όλα τα φώτα στρέφονται πάνω στη χρυσή Ολυμπιονίκη; Γιατί άραγε, ποιος ξέρει; Αναρωτιούνται χαμηλόφωνα, αλλά ακούγονται… Τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς, επιμονής, κόπου, προσπάθειας, στη σκιά, «ποιος νοιάστηκε, αλήθεια;». Μήπως, τα ΜΜΕ; Η μητέρα της 'Αννας Κορακάκη, η Φωτεινή Χριστοδούλου, δε μπορεί αυτή τη στιγμή, να μην εκφράσει ένα παράπονο που την «πνίγει» όλα αυτά τα χρόνια.

«Θέλω να πω ένα παράπονο και δικό μου, θεωρώ και όλων των παιδιών που ασχολούνται με αυτά τα αθλήματα... Σας είπα, η 'Αννα έχει απίστευτες διακρίσεις τα τελευταία χρόνια. Κάθε φορά λοιπόν "κρεμόμασταν" στα δελτία ειδήσεων να ακούσουμε μια απλή αναφορά, τίποτε παραπάνω, μια απλή αναφορά… Τίποτε, ούτε αυτό, ούτε μια αναφορά, μόνο για το ποδόσφαιρο ακούμε…» λέει η μητέρα της χρυσής πρωταθλήτριας.

Τους ρωτώ, πώς πιστεύουν ότι από αύριο το πρωί θα τους αντιμετωπίζει η γειτονιά, η πόλη, καθώς μέχρι και πριν τις Ολυμπιακές διακρίσεις ήταν απλώς οι συγγενείς μιας πρωταθλήτριας της σκοποβολής, αλλά από αύριο θα είναι οι συγγενείς μιας Ολυμπιονίκη με δύο μετάλλια, σε μια τόσο υψηλού διοργάνωση, με ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο.

«Τα συγχαρητήρια από γνωστούς και φίλους και τη γειτονιά τα παίρναμε μέχρι τώρα, αυτό που έχει αλλάξει, θα έλεγα έντονα, είναι η δική σας εμφάνιση, των ΜΜΕ, μας αιφνιδίασε…» λέει η μητέρα της 'Αννας Κορακάκη στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και προσθέτει:

«Με την 'Αννα δεν έχουμε εκπλαγεί. Τα δύο τελευταία χρόνια έχει πετύχει τα πάντα… μας είχε βάλει σ' αυτή την πορεία μαζί της ήταν σταθερά, πολύ ψηλά. Από τότε που ξεκίνησε σταδιακά και σταθερά ανεβαίνει. Το να κρατηθείς σε τόσο ψηλό επίπεδο, σε πολλούς αγώνες και με διαφορετικές απαιτήσεις, νομίζω ότι αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό από όλα…».

Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας φωταγωγείται για τη «χρυσή» του φοιτήτρια

Τον θρίαμβο της 'Αννας Κορακάκη χαιρέτισε κατάφωτο το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, συμμετέχοντας στον πανελλήνιο πανηγυρισμό, μετά από εντολή του πρύτανη, καθηγητή Αχιλλέα Ζαπράνη, που ζήτησε να φωταγωγηθούν οι εγκαταστάσεις του.

Για δεύτερη φορά, μέσα σε δύο μέρες, η πανεπιστημιακή κοινότητα εξέφρασε τα θερμά συγχαρητήρια στην αθλήτρια και φοιτήτρια του ΠΑΜΑΚ.

«Η έπαρση της ελληνικής σημαίας στον υψηλότερο ιστό και η ανάκρουση του Εθνικού μας Ύμνου μπροστά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, χάρις στον θρίαμβο της φοιτήτριάς μας», τόνισε ο κ. Ζαπράνης «αποτελεί δικαίωση που αφορά όλους μας: Την ίδια την 'Αννα Κορακάκη και την οικογένειά της, τον ελληνικό λαό που στηρίζει τις προσδοκίες του για μια καινούργια πορεία ανάπτυξης στην νεολαία μας, τα σχολεία και τους δασκάλους της Ελληνίδας πρωταθλήτριας και ιδιαίτερα το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο οποίο δραστηριοποιήθηκε με επιτυχία, τόσο στο πεδίο της επιστημονικής μάθησης, όσο και σ' αυτό του ευ αγωνίζεσθαι».

Ο πρύτανης του ΠΑΜΑΚ είχε εκδώσει συγχαρητήρια ανακοίνωση και αμέσως μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου από την αθλήτρια και φοιτήτρια του ΠΑΜΑΚ, στο αγώνισμα της σκοποβολής με αεροβόλο πιστόλι στα 10 μέτρα.

Μιλώντας, την επομένη μέρα, στο «Πρακτορείο 104,9 fm» και στην εκπομπή «Δύο στις Δώδεκα» ο κ. Ζαπράνης είχε εκμυστηρευτεί ότι ως Δραμινός ήταν σε θέση να γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι η Δράμα είχε κτίσει μια παράδοση στο συγκεκριμένο αγώνισμα, στο οποίο, όπως αποκάλυψε, είχε δραστηριοποιηθεί και ο ίδιος στο παρελθόν, παρόλα τα προβλήματα υποδομής, την έλλειψη κατάλληλων σκοπευτηρίων και υποδομών. Είχε αποδώσει τα εύσημα στη φοιτήτρια του, τόσο για τις εξαιρετικές επιδόσεις της στις σπουδές της, όσο για το υψηλότατο επίπεδο στο οποίο κατάφερε να φτάσει στο αγώνισμα της, υπερνικώντας όλες τις δυσκολίες και κάνοντας περήφανους όλους τους Έλληνες.