Μεταρρυθμίσεις, χρέος και ελλείμματα, οι παράγοντες βιώσιμης ανάπτυξης

Επεκτατική πολιτική και όχι προκυκλική, με αύξηση φόρων και περιορισμό δαπανών, χρειάζεται στην παρούσα φάση η οικονομία, αναφέρει η έκθεση του προϋπολογισμού της Βουλής για το 2017

Η εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων του μνημονίου, των μέτρων που θα ελαφρύνουν το χρέος αλλά και η αναθεώρηση
των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι οι τρεις παράγοντες-κλειδιά για την βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας, σύμφωνα με την έκθεση του προϋπολογισμού της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 2017.

Η έκθεση ξεκινά με το συμπέρασμα που είχε και στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, τα μέτρα που περιλαμβάνει και κυρίως οι αυξήσεις στους φόρους, έχουν βραχυπρόθεσμα υφεσιακές τάσεις μολονότι η υφεσιακή επίπτωση μπορεί να εξουδετερωθεί με την αλλαγή του οικονομικού κλίματος λόγω ολοκλήρωσης των αξιολογήσεων.

Όπως τονίζεται και για το 2017 ακολουθείται προκυκλική δημοσιονομική πολιτική με αύξηση φόρων και περιορισμό δαπανών ενώ στην παρούσα φάση η οικονομία χρειάζεται επεκτατική πολιτική. Η έκθεση παραδέχεται ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της κληρονομιάς του παρελθόντος (χρέη κλπ) αλλά και στους μη ρεαλιστικούς στόχους του Μνημονίου για συνεχή αύξηση των πρωτογενών πλεονασμάτων ως το 2018 και μετά.

Επομένως, τους επόμενους μήνες θα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη σημασία η αναθεώρηση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα προς τα κάτω και η οριστική «διευθέτηση» του χρέους. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μάλλον συμφωνούν στον στόχο αυτό και έχουν ως σύμμαχο το ΔΝΤ!
Μάλιστα αναφέρει και τις προβλέψεις του ΔΝΤ που θέλουν το πρωτογενές πλεόνασμα να μην ξεπερνά το 1,6% του ΑΕΠ με τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι και το 2020 ενώ στην συνέχεια αναφέρει ως βιώσιμο ένα στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ.

Παράλληλα βέβαια προβλέπει ότι κρίσιμη για την περαιτέρω πορεία θα είναι και η ανακοίνωση της λύσης για το χρέος που θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη και την σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας.

Επίσης αναφέρεται στην ανάγκης ταχείας υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων του ελληνικού προγράμματος ως πρόκριμα δημιουργίας επενδυτικού κλίματος στην οικονομία. Μάλιστα κάνει και κριτική για τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης του προγράμματος.

Η έκθεση επισημάνει ότι σε κάθε ευκαιρία, υπάρχουν καθυστερήσεις σε σειρά δομικών αλλαγών με εμφανέστερες τις τριβές γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Οι δυσκολίες υλοποίησης των δομικών μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται στο Μνημόνιο αντικατοπτρίζονται εν μέρει στην τεράστια καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.

Αυτό το επαναλαμβανόμενο έργο παρατεταμένης διαπραγμάτευσης και συμφωνίας την τελευταία στιγμή, οφείλεται μεν σε πραγματικές διαφορές απόψεων και φιλοσοφίας με τους εταίρους, αλλά απειλεί κάθε φορά να εξουδετερώσει τις θετικές επιπτώσεις της συμφωνίας που επιτυγχάνεται τελικά.

Τάσος Δασόπουλος