ΑΔΕΔΥ: Ο Τεμπονέρας ζει στους αγώνες μας ενάντια στα μνημόνια

adedi-o-temponeras-zi-stous-agones-mas-enantia-sta-mnimonia

«Λευτεριά και Κοινωνική Δικαιοσύνη παραμένουν αδικαίωτα»

«Ο Τεμπονέρας ζει στους αγώνες μας ενάντια στα μνημόνια, στη λιτότητα και στην ανεργία»,
αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΑΔΕΔΥ ενόψει της επετείου της δολοφονίας του πριν από 26 χρόνια.

Η Εκτελεστική Επιτροπή καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, τιμώντας τη μνήμη του αγωνιστή Νίκου Τεμπονέρα, να δώσουν το «παρών» στη συγκέντρωση που συνδιοργανώνουν οι Εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες ΔΟΕ-ΟΛΜΕ τη Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου στις 18:00 στο σχολικό συγκρότημα «ΒΟΥΔ» στην Πάτρα.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Ο Τεμπονέρας ζει στους αγώνες μας ενάντια στα μνημόνια, στη λιτότητα και στην ανεργία

1990: Η νεοφιλελεύθερη Ν.Δ. αναλαμβάνει την εφαρμογή ενός συνόλου μέτρων που θα ικανοποιούν τις νέες ανάγκες «εκσυγχρονισμού» όλου του παραγωγικού, πολιτικού, θεσμικού συστήματος της χώρας. Μεγαλύτερη συμπίεση των δικαιωμάτων και αναγκών της ζωντανής εργασίας μέσα στο φόντο του τσακίσματος και των τελευταίων υπολειμμάτων του λεγόμενου «κράτους πρόνοιας. Μέσα στο ασφυκτικό κοινωνικό πλαίσιο που δημιουργείται έρχονται να προστεθούν οι ρυθμίσεις-πιλότος για την παιδεία. Οι καταλήψεις απλώνονται σε όλη τη χώρα, αυθόρμητα, έχοντας κερδίσει τη μαζική λαϊκή υποστήριξη .

1991: Ο κίνδυνος της σύνδεσης του μαθητικού κινήματος με το εργατικό ανησυχεί την κυβέρνηση. Επιστρατεύει τμήματα του κομματικού μηχανισμού. Σε πολλές πόλεις της χώρας εξελίσσεται οργανωμένο σχέδιο ανακατάληψης σχολείων. Στη Πάτρα, στο συγκρότημα «ΒΟΥΔ», ομάδα 15 μελών της ΟΝΝΕΔ χτυπάει τους μαθητές και με ξυράφι χαράζει τα χέρια του προέδρου του 15μελούς. Η αστυνομία αν και ειδοποιείται πολλές φορές δεν εμφανίζεται. Έξω από το χώρο του σχολείου φτάνουν μαθητές, καθηγητές, γονείς .

Από το σιδερολοστό του προέδρου της ΟΝΝΕΔ Πάτρας πέφτει νεκρός, με τραύμα στο κρανίο, ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας.

2017: 26 χρόνια μετά οι πολιτικές που οδήγησαν στη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι εδώ.

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της λιτότητας των μνημονίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, που εφαρμόζονται και σήμερα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με το 3ο μνημόνιο και έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους στην οικονομική εξαθλίωση. Αγωνίζονται για την υπεράσπιση της Δημόσιας Εκπαίδευσης και Υγείας, ενάντια στον Φασισμό και τον πόλεμο.

Και σήμερα οι ίδιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζουν να «δολοφονούν». Όχι μόνο την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και τις ανάγκες ενός ολόκληρου λαού. Αλλά και κυριολεκτικά. Χιλιάδες οι αυτοκτονίες, χιλιάδες τα θύματα ενός ανύπαρκτου πλέον συστήματος υγείας. Εκατοντάδες οι νεκροί στα νερά του Αιγαίου, θύματα ενός τρομακτικού ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τώρα οι «δολοφονίες» δεν έχουν «αυτουργούς» αλλά ένα ολόκληρο σύστημα (πολιτικό, οικονομικό, μιντιακό) που λειτουργεί ως αυτουργός και ταυτόχρονα τις αποσιωπά συναινετικά και ομόθυμα.

26 χρόνια μετά ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και αγωνιά για δικαίωση. Όπως ο Πέτρουλας, όπως ο Λαμπράκης, όπως ο Κομνηνός, όπως ο Κουμής, όπως ο Φύσσας.

Γιατί όλα αυτά, για τα οποία θυσιάστηκαν, Λευτεριά και Κοινωνική Δικαιοσύνη, παραμένουν αδικαίωτα.»