Μεσσηνία: Ξαναγύρισε ο εφιάλτης των πυρηνελαιουργείων

messhnia-ksanagyrise-o-efialths-twn-pyrhnelaiourgeiwn

Ο εφιάλτης της δυσοσμίας των πυρηνελαιουργείων επέστρεψε χθες στην Καλαμάτα και όλοι πλέον φοβούνται τα χειρότερα, αφού η πολυσυζητημένη μελέτη του “Δημόκριτου” δεν προβλέπει βραχυπρόθεσμη λύση για το πρόβλημα

Το πρόβλημα φυσικά δεν περιορίζεται στην Καλαμάτα, αλλά απασχολεί τόσο τις περιοχές του Δήμου Οιχαλίας που γειτνιάζουν με την ΒΙΠΕ Μελιγαλά, όσο και πολλούς οικισμούς του Δήμου Μεσσήνης. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τις μετρήσεις του “Δημόκριτου” «τα καμιναέρια σε 2 από τις 16 καμινάδες των μονάδων στη ΒΙΠΕ Μελιγαλά ήταν 5 με 9 φορές παραπάνω από τα επιτρεπόμενα».

Ο διευθυντής Ερευνών του "Δημόκριτου" Χρήστος Βασιλάκος παρουσίασε ενδεικτικές νομοθετικές προτάσεις από τις οποίες δεν προωθήθηκε καμία και έτσι για μια ακόμα χρονιά το πρόβλημα παραμένει.

Μεταξύ άλλων ο κ. Βασιλάκος είχε προτείνει το Νοέμβριο: «Η διάθεση ανεπεξέργαστων αποβλήτων - υγρών αποβλήτων στο περιβάλλον θα πρέπει να απαγορευτεί αυστηρά. Τα υγρά απόβλητα θα πρέπει να υφίστανται επεξεργασία πριν από οποιαδήποτε διάθεση σε υδατικά συστήματα και θα πρέπει να καθοριστούν ειδικές οριακές τιμές εκπομπών ρύπων σε υδάτινους φορείς, κυρίως για τις φαινόλες αλλά και τα BOD, COD και λίπη-έλαια. Τα απόβλητα θα πρέπει να αναλύονται ως προς τα φυσικοχημικά χαρακτηριστικά τους, όπως για παράδειγμα: φυτοτοξικότητα, τοξικότητα αλλά και να καθοριστούν πρότυπες διαδικασίες δειγματοληψίας και ανάλυσης. Στην περίπτωση που χρησιμοποιούνται δεξαμενές εξάτμισης, θα πρέπει κατ’ ελάχιστον να είναι στεγανές. Θα πρέπει να προωθηθεί -αν όχι επιβληθεί- η επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων αποβλήτων στην άρδευση γεωργικών εκτάσεων, με ταυτόχρονη ανάπτυξη κατευθυντήριων οδηγιών, με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας. Τα υγρά απόβλητα των ελαιουργείων αν δεν μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν από τα ελαιοτριβεία, θα πρέπει να προωθούνται σε αδειοδοτημένους φορείς για περαιτέρω επεξεργασία.

Τα στερεά απόβλητα της επεξεργασίας του ελαιολάδου (ελαιοπυρήνας) θα πρέπει να συγκεντρώνονται σε κλειστά στέγαστρα και εντός 2 ημερών να οδηγούνται για περαιτέρω επεξεργασία στα πυρηνελαιουργεία. Εκπαίδευση του προσωπικού σχετικά με την πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης. Βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας των εστιών καύσης και τακτική συντήρηση και παρακολούθηση της καλής λειτουργίας τους, από διαπιστευμένους φορείς. Παρακολούθηση ποιότητας αερίων εκπομπών - τήρηση ειδικού βιβλίου. Χρήση εξοπλισμού μετρήσεων αέριων ρύπων όπως προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία και κατ’ ελάχιστον για αιωρούμενα σωματίδια (ΡΜ), TVOCS για τον υπολογισμό του ολικού οργανικού άνθρακα. Θεσμοθέτηση και εφαρμογή των ορίων για τους προαναφερθέντες αέριους ρύπους σύμφωνα με την κείμενη νέα νομοθεσία. Ελεγχος και συντήρηση του εξοπλισμού. Ανίχνευση και πρόληψη διαρροών.

Αποφυγή χρησιμοποίησης ελαιοπυρήνα ο οποίος έχει αποθηκευτεί πάνω από 5 ημέρες στο εργοστάσιο ή πυρήνα επί του οποίου παρατηρείται έναρξη εμφανών ζυμώσεων. Μέτρηση και καθορισμός ορίων συγκεκριμένων φυσικοχημικών παραμέτρων του ελαιοπυρήνα που θα αποδεικνύουν την παλαιότητά του. Αμεση επεξεργασία του προσκομιζόμενου ελαιοπυρήνα των ελαιοτριβείων από τα πυρηνελαιουργεία. Αποθήκευση του νωπού ελαιοπυρήνα σε ειδικά στεγασμένο και τσιμεντοστρωμένο χώρο με επαρκή αερισμό. Ελεγχος των αποθηκευτικών χώρων σε συνδυασμό με την ημερήσια δυναμικότητα επεξεργασίας ελαιοπυρήνα κάθε πυρηνελαιουργείου. Καθορισμός υγρασίας προσκομιζόμενου ελαιοπυρήνα και μέτρηση υγρασίας για την αποδοχή ή μη στις εγκαταστάσεις του πυρηνελαιουργείου για περαιτέρω επεξεργασία. Η θερμοκρασία εισόδου των καυσαερίων στα ξηραντήρια δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 400°C.

Ελεγχος της θερμοκρασίας με απομακρυσμένο σύστημα καταγραφής (online monitoring system) από τις αρμόδιες αρχές. Διαχωρισμός της ελαιόσαρκας από το ξυλώδες μέρος του πυρηνόξυλου. Χρήση μόνο του ξυλώδους μέρους ως καύσιμη ύλη στο εργοστάσιο. Με το μέτρο αυτό αποφεύγεται η καύση της ελαιώδους σάρκας του πυρηνόξυλου, στην οποία οφείλεται σημαντικό μέρος των εκλυόμενων οσμών. Συστήματα απόσμησης και μείωσης των οσμών με τεχνικές που περιγράφηκαν σε προηγούμενο κεφάλαιο (βιόφιλτρα, πλυντρίδες, συμπυκνωτές, χημική εξουδετέρωση οσμών κ.ά.). Θεσμοθέτηση της διάρκειας λειτουργίας όλων των πυρηνελαιουργείων σύμφωνα με τη συνολική ετήσια μέγιστη παραγωγή και τη συνολική δυναμικότητα των πυρηνελαιουργείων. Αυτό για την ΠΕ Μεσσηνίας αντιστοιχεί σε 101 ημέρες».

Πηγή: eleftheriaonline.gr