Τι λένε Πικραμμένος και Ρίζος για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των δικαστών

ti-lene-pikrammenos-ke-rizos-gia-tin-afxisi-tou-oriou-sintaxiodotisis-ton-dikaston

Υπάρχουν Έλληνες δικαστές που στέλνουν μήνυμα στους πολίτες ότι δεν ενδιαφέρονται μόνον για την τσέπη τους»

Τη θέση τους για το θέμα της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης δικαστών και εισαγγελέων διατύπωσαν ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην Πρόεδρος του ΣτΕ Π. Πικραμμένος και ο πρώην
Πρόεδρος του ΣτΕ και επικεφαλής σήμερα στη Νομική Υπηρεσία της Προεδρίας της Δημοκρατίας Σ. Ρίζος μιλώντας σε ημερίδα της Εταιρίας Δικαστικών Μελετών που διοργανώθηκε με τη συμμετοχή πολλών ανώτατων και ανώτερων δικαστών και εισαγγελέων.

«Υπάρχουν θεσμοί, έστω κι αν ροκανίζονται, και Έλληνες δικαστές που αντιστέκονται και στέλνουν μήνυμα στους πολίτες, ότι δεν ενδιαφέρονται μόνον για την τσέπη τους και τα συμφέροντά τους, αλλά πρωτίστως για τη συνταγματική νομιμότητα» τόνισε ο κ. Πικραμμένος αναφερόμενος στις δύο σχετικές αποφάσεις των Ολομελειών του Αρείου Πάγου.

Για το θέμα μίλησε και ο κ. Ρίζος, ο οποίος μεταξύ άλλων τόνισε «ότι το θέμα αυτό κατέδειξε την απόλυτη έλλειψη ευστάθειας των θεσμών» και πρόσθεσε «ότι το θέμα αυτό δεν διαθέτει ούτε πραγματική ούτε νομική βάση» και χαρακτήρισε ως «τουλάχιστον παραφροσύνη» την ανακίνηση του δημόσια.

Ανάλογες τοποθετήσεις υπήρξαν και από άλλους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, εν ενεργεία και επιτίμους, ενώ στην εισήγηση του ο κ. Πικραμένος αναφέρθηκε εκτενώς στην ιστορική και ομολογιακή διαδρομή των συνταγματικών προβλέψεων για τα όρια ηλικίας, μνημονεύοντας σωρεία αποφάσεων, κυρίως του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ο κ. Πικραμένος κατέληξε λέγοντας «καθίσταται απολύτως σαφές το συμπέρασμα, ότι οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από το ζήτημα της μεταβολής των ορίων ηλικίας υποχρεωτικής αποχώρησης των δικαστικών από την υπηρεσία δεν μπορεί παρά να έχει ως μοναδική κατάληξη τη διατύπωση πρότασης για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Και τούτο διότι η διάταξη του άρθρου 88 παρ.5 του Συντάγματος είναι σαφής και ανεπιφύλακτη και δεν είναι δεκτική αντίθετης ερμηνείας που θα ανέτρεπε την ασφάλεια δικαίου, στην οποία αποβλέπει κάθε πολίτης και την οποία είναι ταγμένοι να υπηρετούν οι δικαστές».