Και οι εύζωνες κλαίνε…

«Ήθελα να γίνω εύζωνας από εννέα χρόνων» λέει ο εύζωνας που μας συγκίνησε όλους με τα δάκρυά του - O Κωνσταντίνος Λούσιας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του από τη συγκίνηση

ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΜΑΪΟΥ

Το γύρο του κόσμου κάνει τα τελευταία 24ωρα η φωτογραφία του 25χρονου εύζωνα Κωνσταντίνου Λούσια, ο οποίος πριν λίγες ημέρες δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του όταν, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης των μελών της Προεδρικής Φρουράς στην Αδελαΐδα της Νότιας Αυστραλίας, ο θεοφιλέστατος επίσκοπος Δορυλαίου κ. Νίκανδρος, μίλησε μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου, για την Ελλάδα και τις δύσκολες ώρες που περνάει, ενώ επαίνεσε τους εύζωνες για τον πατριωτισμό και το ήθος που επιδεικνύουν, κάνοντας τους Έλληνες όλου του πλανήτη υπερήφανους και φέρνοντάς τους έστω και νοερά, πιο κοντά στην πατρίδα τους. «Η ένταση και η αγάπη του κόσμου που ένιωσα να με πλημμυρίζει εκείνη τη στιγμή σε συνδυασμό με το πάθος των λόγων του Επισκόπου που μιλούσε με τόση αγάπη για την Ελλάδα και τους εύζωνες, κορύφωσαν την συγκίνησή μου. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου» δήλωσε σε αποκλειστική συνέντευξή του στο «Νέο Κόσμο» ο εύζωνας Κωνσταντίνος Λούσιας, ο οποίος κατάγεται από την Γαβριά, ένα μικρό χωριό στην Άρτα, και αποφάσισε να ακολουθήσει το συγκεκριμένο μονοπάτι σε ηλικία μόλις εννέα χρόνων.

«Πήγαινα στην Τετάρτη δημοτικού όταν οι γονείς μου με έφεραν στην Αθήνα και τη στιγμή που βρεθήκαμε στην Πλατεία Συντάγματος και είδα τους εύζωνες να στέκονται περήφανοι έξω από τη Βουλή των Ελλήνων είπα στην μητέρα μου ότι μια μέρα θα γίνω κι εγώ μέλος της Προεδρικής Φρουράς».

Πιστός στην υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του και αποφασισμένος να ξεπεράσει τα όριά του και να ακολουθήσει το παιδικό του όνειρο, ο Κωνσταντίνος παρουσιάστηκε στη Λαμία τον Σεπτέμβρη του 2016.

«Πριν από λίγο καιρό, εννέα μέλη της Προεδρικής Φρουράς, μεταξύ των οποίων κι εγώ, είχαμε την τύχη και την τιμή να επιλεχθούμε για να εκπροσωπήσουμε την πατρίδα μας στην Αυστραλία» μας είπε.

Μετά από μήνες προετοιμασίας οι εύζωνες έφτασαν στην Αδελαΐδα την Τετάρτη, 19 Απριλίου κατόπιν εντολής του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου προς το Στρατιωτικό Γραφείο της Προεδρίας της Δημοκρατίας, το οποίο αφού εξέτασε το αίτημα των δύο ομοσπονδιών, σε Αδελαΐδα (Ίδρυμα Ελληνικών Σπουδών) και Σίδνεϊ (Ελληνική Κοινότητα Νέας Νότιας Ουαλίας) εκπόνησε και υλοποίησε άψογα το πρόγραμμα επισκέψεων με επικεφαλής τον λοχαγό της Προεδρικής Φρουράς, Θεοφάνη Κασιμάτη και την ανθυπασπιστή του Στρατιωτικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, Σοφία Παυλίδου.

«Από την πρώτη κιόλας στιγμή νιώσαμε να μας πλημμυρίζει μια απερίγραπτη αγάπη και ζεστασιά από τους ομογενείς, οι οποίοι βρίσκονταν παντού και πάντα μαζί μας. Τα συναισθήματα που νιώσαμε θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μας» λέει ο Κωνσταντίνος.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Αδελαΐδα και το Σίδνεϊ, τα μέλη της Ελληνικής Φρουράς, τα οποία αποτελούν το ύψιστο άγημα της χώρας, διέσχισαν το κέντρο των δύο πόλεων με τον επιβλητικό και περήφανο βηματισμό τους αποσπώντας το χειροκρότημα χιλιάδων ανθρώπων που τους παρακολουθούσαν αλλά και τις επευφημίες, τα συγχαρητήρια και τα δάκρυα συγκίνησης των εκατοντάδων ομογενών που βρέθηκαν εκεί για να τους καμαρώσουν.

Οι εύζωνες όμως δεν μιλούν. Δεν αντιδρούν. Στέκουν ακίνητοι, επιβλητικοί και περήφανοι προς τιμήν της πατρίδας που τους ανέθρεψε και του παρελθόντος που τη σημάδεψε.

Επικοινωνούν μόνο με τα μάτια.

Κάποτε κλαίνε. Για τη σημαία. Για την Πατρίδα. Για τους πολέμους του παρελθόντος, αλλά και για τις δυσκολίες του παρόντος. Για τους Έλληνες εκείνους που, σε όποιο μήκος και πλάτος του πλανήτη κι αν βρεθούν λένε περήφανοι πως είναι Έλληνες και δίνουν απλόχερα την ανεξάντλητη αγάπη τους στο έθνος των προγόνων τους.

«Αυτό που είδε ο κόσμος είναι η απόρροια των συναισθημάτων όλων αυτών των ημερών, όλων αυτών των μηνών και των τόσων χρόνων που πέρασαν έως ότου φτάσουμε στο σήμερα. «Στέκομαι και θα εξακολουθήσω ως το τέλος της θητείας μου να στέκομαι εκεί και να εκπληρώνω το όνειρό μου που δεν είναι άλλο από το να τιμώ την πατρίδα μου και τον κάθε στρατιώτη που έδωσε τη ζωή του για να ζήσουμε εμείς ελεύθεροι σήμερα» κατέληξε ο Κωνσταντίνος.

πηγή