Πέθανε ο αγωνιστής της Δημοκρατίας Στέφανος Παντελάκης

Η ερευνητική και αντιδικτατορική, κοινωνική, πολιτική δράση του "παιδιάτρου της υψηλής κοινωνίας" - Τι είχε πει σε συνέντευξή του, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την επιβολή της Χούντας των Συνταγματαρχών

Την τελευταία του πνοή άφησε ο αγωνιστής της Δημοκρατίας, ο διακεκριμένος ιατρός, ο "παιδίατρος της υψηλής κοινωνίας", όπως τον αποκαλούσαν, Στέφανος Παντελάκης, αφήνοντας πίσω του σημαντική παρακαταθήκη από την ερευνητική του δραστηριότητα στον τομέα της ιατρικής, καθώς και από την αντιδικτατορική και πολιτική και κοινωνική του δράση.

Ο Στέφανος Παντελάκης "έφυγε" την Κυριακή, σε ηλικία 88 ετών. Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει την Τετάρτη, στις 14.30 μμ, στο Πρώτο Νεκροταφείο, στον Ιερό ναό του Αγίου Λαζάρου.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 25 Ιουλίου του 1929 και σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Έλαβε το πτυχίο του 1954, τον τίτλο του διδάκτορος το 1955 και την ειδικότητά της Παιδιατρικής το 1961. Το 1978 έγινε Υφηγητής Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Την περίοδο 1957-1960 διετέλεσε βοηθός διαδοχικά της Α' παθολογικής Κλινικής του Δημοτικού Νοσοκομείου Αθηνών, Α Παιδιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Dudley Road Hospital Birmingham (Αγγλία), την περίοδο 1961-1962 Research Associate Department Paediatrics Πανεπιστήμιο Birmingham, την περίοδο 1962-1966 επιμελητής Παιδιατρικής Κλινικής Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία. Την περίοδο1966-1972 διευθυντής προγράμματος στο Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού (Αθήνα), το διάστημα 1974-1980, διευθυντής του ίδιου ινστιτούτου και την περίοδο1980-1997 διευθυντής Παιδιατρικής Κλινικής Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε αντιστασιακή δράση, συνελήφθη, καταδικάστηκε και φυλακίσθηκε.

Διετέλεσε πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Πρόνοιας (1974-1976), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Βασικής Βιολογικής Ερεύνης "Αλ. Φλέμιγκ" μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΙΚΠΑ, του ΚΕΘΕΑ, πρόεδρος του Ιδρύματος Ερευνών για το Παιδί "Σπύρος Δοξιάδης".

Υπήρξε μέλος της Royal Society of Medecine, Association for Research in Childhood and Child Development, British Diabetic Association, European Association for the Study of Diabetes, Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας, εταιρείας Ιατρικών Σπουδών (τ. αντιπρόεδρος), Εταιρείας αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων, Ελληνικής Εταιρείας Ψυχικής Υγιεινής και Νευροψυχιατρικής του Παιδιού, Association for the study of Medical Education, European Society for Pediatric Research, Ιδρυτικό μέλος και τ. αντιπρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, μέλος της Association for Paedriatic Education in Europe, ιδρυτικό μέλος της εταιρείας Μελέτης Ιατρικής Εκπαιδεύσεως. έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή και ελληνικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 260 επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά.

Από αριστερά, η Ντόρα και ο Στέφανος Παντελάκης μαζί με τα παιδιά τους Αλέξανδρο, Αριέττα και Νίκο

Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την επιβολή της Χούντας των Συνταγματαρχών, ο διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Γενεύης, ο διακεκριμένος γιατρός που εμφανιζόταν τότε στην ΥΕΝΕΔ για ιατρικά θέματα, ο κάτοχος μετέπειτα μιας σειράς διευθυντικών θέσεων σε νοσοκομεία και φορείς Υγείας και Πρόνοιας, μίλησε για πρώτη φορά για την αντιδικτατορική του δράση σε συνέντευξή του.

Διαβάστε ένα απόσπασμα από τη συνέντευξή του στο NEWS 24/7:

“Την ημέρα της σύλληψης ήμουν στη δουλειά, στο νοσοκομείο Παίδων. Ήρθαν και με ζητήσανε στα εργαστήρια. Τους λέω πρέπει να ενημερώσω τον διευθυντή μου, αφήνω το τμήμα μου, αφήνω άρρωστα παιδιά και πρέπει να ξέρει. Με άφησαν λοιπόν και πήγα στον διευθυντή μου τον Δοξιάδη και του είπα: Με συλλαμβάνουν, ειδοποίησε τη Ντόρα. Με πήραν και με πήγαν στην Ασφάλεια στον Περισσό. Ακολούθησαν βασανιστήρια”.

Ήταν πρωί Σαββάτου, 22 Απριλίου 1972. Ο 43χρονος τότε παιδίατρος Στέφανος Παντελάκης είχε μόλις ολοκληρώσει ένα μάθημα σε φοιτητές όταν του ζήτησαν να μεταβεί στην Ασφάλεια για ένα “επείγον θέμα”. Η πρώτη επείγουσα σκέψη που έκανε ήταν να ειδοποιηθεί η σύζυγός του, Ντόρα, μητέρα των τριών παιδιών τους, του 18χρονου τότε Νίκου, της 16χρονης Αριέττας και του 10χρονου Αλέξανδρου. Σε λίγη ώρα, ούτε η σκέψη της οικογενειακής θαλπωρής στο σπίτι τους στη Φιλοθέη δεν θα μπορούσε να τον ανακουφίσει από τον πόνο των βασανιστηρίων.

Πίσω από τις κλειστές πόρτες της Ασφάλειας και της ΕΣΑ, οι αξιωματικοί της Χούντας έλεγαν απερίφραστα όσα αρνούντο δημοσίως, φερόμενοι ως εκφραστές ενός φιλάνθρωπου κράτους που δεν βασανίζει, σεβόμενο τις διεθνείς συμβάσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κεκλεισμένων των θυρών, οι χειρότερες απειλές τους γινόντουσαν πράξη. Εν προκειμένω, έγιναν πράξη στον πέμπτο όροφο ενός κτιρίου στον Περισσό, μέσα σε μια αίθουσα διαλέξεων, διαμορφωμένη σε σωστό κολαστήριο.“Στο βάθος της αίθουσας υπήρχε ένας ξύλινος μπάγκος” περιγράφει ο Παντελάκης. “Με είχαν παραδώσει στους βασανιστές”.

Κατά την ανάκριση, ο Στέφανος Παντελάκης παραδέχθηκε τη συμμετοχή του σε αντιδικτατορική οργάνωση, αλλά βασανίστηκε αρνούμενος να αναφέρει ονόματα συνεργών. Ούτε στιγμή δεν του πέρασε από το μυαλό να σπάσει, μας είπε όταν τον συναντήσαμε μαζί με την οικογένεια του, λίγες μέρες πριν την πεντηκοστή επέτειο από την επιβολή της Δικτατορίας.

“Γιατί δεν μιλήσατε όλα αυτά τα χρόνια;” Τον ρωτήσαμε. “Να πω τι;” διερωτήθηκε. “Μίλησε στη δίκη και είπε αυτά που έπρεπε. Tα βασανιστήρια καταγράφηκαν. Από εκεί και πέρα δεν υπήρχε κάτι να εξαγοράσει ούτε να εξαργυρώσει” πρόσθεσε η κόρη του Αριέττα.

πηγή