Τι καθορίζει την επιλογή σχολής των αριστούχων;

Τίποτα δεν τελειώνει στις πανελλαδικές, όλα τώρα αρχίζουν

Ανακοινώθηκαν χθες οι βαθμολογίες των πανελλαδικών και οι υποψήφιοι, πλέον, ξέρουν από τι θέση περίπου θα διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στη σχολή που θέλουν να περάσουν. Για κάποιους τα αποτελέσματα ίσως να μην ήταν τα αναμενόμενα, για άλλους ίσως να ήταν και ανώτερα των
προσδοκιών τους. Άλλοι απογοητεύτηκαν, άλλοι χάρηκαν. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι αφ' ενός τελείωσε η αγωνία των βαθμών των βασικών μαθημάτων και αφ' ετέρου, ότι τίποτα δεν τελειώνει με τις πανελλαδικές. Αντιθέτως, αρχίζει.

Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, μίλησε με τέσσερις υποψήφιους που κατάφεραν να συγκεντρώσουν μεγάλο βαθμό μορίων και κατατάσσονται στους αριστούχους των φετινών πανελλαδικών. Η υψηλή βαθμολογία συνεπάγεται περισσότερες επιλογές σχολών στο μηχανογραφικό, αλλά και περισσότερες πιθανότητες ένταξης στη σχολή πρώτης επιλογής. Τι είναι αυτό όμως που καθορίζει τις πρώτες επιλογές των… «πρώτων»; Και πώς κατάφεραν να «τερματίσουν» σε τόσο καλή θέση;

Η Αθηνά Μαρτίνου που συγκέντρωσε 19.042 μόρια και είχε επιλέξει την ομάδα προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών, θεωρεί πολύ σημαντικά τα ακαδημαϊκά κριτήρια: «Αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα στην Ψυχολογία και τη Νομική, αλλά επειδή πήγα και παρακολούθησα κάποια στιγμή ένα μάθημα του τμήματος της Νομικής και επειδή η Νομική έχει πολύ ενδιαφέροντα μεταπτυχιακά, πρώτη μου επιλογή θα είναι η Νομική», είπε η Αθηνά.

Από την πλευρά της, η Γαλήνη Καψάλη, που από την ομάδα προσανατολισμού Θετικών Σπουδών συγκέντρωσε 18.841 μόρια, τονίζει επίσης το πόσο σημαντικό είναι να είναι ενδιαφέροντα τα μαθήματα. «Με ενδιαφέρουν κυρίως η Ιατρική και η Φαρμακευτική» είπε η Γαλήνη. «Έψαχνα σε όλες τις σχολές τα μαθήματα, τι μου άρεσε περισσότερο. Ήμουν ανοιχτή σε όλα. Τελικά η Ιατρική σίγουρα με ενδιαφέρει περισσότερο, αν και δεν έχω στο οικογενειακό μου περιβάλλον κάποιον γιατρό, αλλά με ενδιέφεραν τα μαθήματα», πρόσθεσε.

Για τον Γιάννη Τούντα, υποψήφιο για τις θεωρητικές σχολές, που συγκέντρωσε 18.823 μόρια, είναι δύσκολο να συγκεραστεί αυτό που θέλει ο κάθε μαθητής, με εκείνο που πιστεύει το περιβάλλον του. «Από μικρός ήθελα να γίνω φιλόλογος, αλλά από το περιβάλλον μου, έχω πολλές παραστάσεις από το χώρο της νομικής. Άλλοι υποστηρίζουν τη Νομική, άλλοι τη Φιλολογία. Θέλω όμως να σκεφτώ εγώ τι θέλω για μένα, γιατί θα είναι κάτι που θα το κάνω για όλη μου τη ζωή», είπε ο Γιάννης, που εκτίμησε ότι το βασικό είναι η σχολή να «ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του καθενός».

Βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει και ο παράγοντας της αγοράς εργασίας, ειδικά την περίοδο που διανύουμε. «Εγώ θέλω να ασχοληθώ με την έρευνα», είπε η Έμμυ Παντελή, που συγκέντρωσε 18.705 μόρια, για τις σχολές των θετικών σπουδών. Γνωρίζοντας ότι ο χώρος της έρευνας είναι ιδιαίτερος, στόχευσε ήδη από την αρχή της χρονιάς στη Φαρμακευτική, αποκλείοντας έτσι την Ιατρική, αλλά και τη Βιολογία.

«Δεν θα ήθελα να ασκήσω την ιατρική, οπότε δεν έχει νόημα. Η Βιολογία, σαν σπουδές μου αρέσει, ωστόσο θεωρώ ότι με την κατάσταση που υπάρχει σήμερα, η Φαρμακευτική θα μου δώσει ένα πιο δυνατό πτυχίο για να ασχοληθώ στο χώρο. Δεν ξέρω πώς θα είναι στην πράξη, αν τα πράγματα είναι όπως φαντάζομαι, αλλά πιστεύω ότι θα με βοηθήσει να βρω δουλειά», πρόσθεσε η Έμμυ.

Η απόσταση του πώς κάθε υποψήφιος φαντάζεται τη σχολή στην οποία θέλει να μπει, με το πώς πραγματικά είναι η σχολή αυτή, κι αν είναι αυτό που πραγματικά θέλουν, είναι ένα στοιχείο που προβληματίζει τους μαθητές. Όπως χαρακτηριστικά είπε η Αθηνά, «είναι ταυτόχρονα φόβος και ελπίδα, η επιλογή μου να είναι αυτό που πραγματικά μου αρέσει». «Όταν πήγα να παρακολουθήσω μάθημα στη Νομική απογοητεύτηκα από την εικόνα του πανεπιστημίου. Δεν μου άρεσε η αίσθηση εγκατάλειψης που απέπνεε το κτίριο», πρόσθεσε, και συνέχισε λέγοντας ότι αυτό δεν την αποθαρρύνει από την επιλογή της, καθώς το ακαδημαϊκό επίπεδο είναι πολύ υψηλό. «Ίσως να αλλάξει αυτό. Ελπίζω να αλλάξει. Δε μας τιμάει να έχουν τέτοια εικόνα τα πανεπιστήμιά μας», σχολίασε.

Πάντως, για να είναι κανείς σε θέση να κοιτάζει πολλές επιλογές με διαφορετικά κριτήρια, θα πρέπει να συγκεντρώσει πολλά μόρια. Και το μεγάλο σύνολο μορίων «ου γαρ έρχεται μόνον». Συνήθως οι αριστούχοι παινεύονται ότι στην Γ' Λυκείου, καταφέρνουν, και το διάβασμά τους να κάνουν, και τους φίλους τους να βλέπουν, και τις εξόδους τους κάνουν, και στο σχολείο και το φροντιστήριο να πάνε διαβασμένοι και να πετυχαίνουν στις εξετάσεις γιατί… έχουν πρόγραμμα. Και όμως, δεν είναι ο κανόνας.

«Προσπαθούσα να μπω σε πρόγραμμα», είπε με νόημα η Γαλήνη, «αλλά αυτό τελικά ποτέ δεν μπορεί να το καταφέρει κανείς. Υπήρχε μεγάλη πίεση έχοντας βάλει στόχο την Ιατρική. Και υπήρξαν πολλές φορές, που δεν είχα βγει από το σπίτι για μέρες ή εβδομάδες για να διαβάσω. Ειδικά τις τελευταίες εβδομάδες πριν τις εξετάσεις, δεν είχα βγει από το σπίτι - αλλά άξιζε».

«Αυτό που χρειάζεται είναι να έχεις σύστημα», επιβεβαίωσε ο Γιάννης και συμπλήρωσε ότι είναι σημαντικό «όταν διαβάζεις να είσαι συγκεντρωμένος, να κατανοείς και να μην παπαγαλίζεις». «Ειδικά για τα θεωρητικά μαθήματα, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις αυτό που διαβάζεις και μετά να συνδυάσεις τις υπόλοιπες γνώσεις που έχεις» τόνισε. Ωστόσο, και ο Γιάννης έπρεπε να «θυσιάσει» ένα μέρος των εξωσχολικών δραστηριοτήτων του. Αν και ασχολείται με το θέατρο και τη σκηνοθεσία από μικρός, και οι καθηγητές του τον ώθησαν να κάνει με φίλους του όλο και πιο επαγγελματικές παραστάσεις, αποφάσισε μαζί με τους γονείς του, να αφήσει αυτό το χόμπυ. Αυτό δεν σήμαινε όμως, ότι δεν ήταν στο μυαλό του. «Στις εξετάσεις σκεφτόμασταν να τελειώσουμε για να διοργανώσουμε κάτι και να κλείσουμε όμορφα τη χρονιά. Τι καλύτερο από μια παράσταση στο σχολείο;», είπε με νόημα, λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση.

Όλα τα παιδιά, αξίζει να σημειωθεί ότι είχαν να πουν μόνο καλά λόγια για τους καθηγητές τους, στο σχολείο και στο φροντιστήριο, καθώς τους θεωρούν, μαζί με την οικογένειά τους, το μεγαλύτερο στήριγμα στην προσπάθεια που κάνουν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο της ζωής τους, δίνοντάς τους εφόδια που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη γνώση, αλλά και με τη διαχείριση (διαδικαστική, αλλά και ψυχολογική) του «αγώνα δρόμου», που ονομάζεται «Πανελλήνιες».