Πρώην γενικοί γραμματείς υπουργείων: Γιατί δεν πάμε στο συλλαλητήριο

«Οι 7 θέσεις για τα δημοκρατικά αυτονόητα» σε κοινή τους δήλωση

Οι πρώην γενικοί γραμματείς Γιάννης Ιωαννίδης (υπουργείο Δικαιοσύνης-Εσωτερικών), Μόσχος Κορασίδης (υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης) και Μαρίνος Σκανδάμης (υπουργείο Δικαιοσύνης) σε
κοινή ανακοίνωσή τους επισημαίνουν τους λόγους για τους οποίους δεν θα είναι παρόντες στο συλλαλητήριο, της ερχόμενης Κυριακής, 4 Φεβρουαρίου 2018 στο Σύνταγμα για το Σκοπιανό.

Ειδικότερα, αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους, ότι οι 7 θέσεις για τα δημοκρατικά αυτονόητα που μας επιβάλλουν να μη βρεθούμε σε αυτό είναι:

Διότι τα αντίστοιχα συλλαλητήρια του 1992 για το Μακεδονικό δεν προσέφεραν τίποτα θετικό για την προώθηση των θέσεων της χώρας. Αντίθετα, το μόνο συγκεκριμένο τους αποτέλεσμα ήταν η πολιτική συγκρότηση της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα, με όλες τις μετέπειτα εκφράσεις της, από την εθνικολαϊκιστική έως τη ναζιστική.
Διότι η οργάνωση του remake συλλαλητηρίου από φιγούρες αποστράτων, εθνικιστικών κύκλων του εξωτερικού και λοιπών ευαγών φορέων εξυπηρετεί την ανάγκη των οργανωτών για την ηγεμόνευση της ιδεολογικής θέσης τους σε μια πληγωμένη Ελλάδα και όχι μια επωφελή για τη χώρα επίλυση του ζητήματος.
Διότι η λύση για το Μακεδονικό είναι ευκαιρία εδραίωσης ειρήνης και καλής συνεργασίας με τους γειτονικούς λαούς με κοινά αποδεκτές διεθνείς συμφωνίες και όχι ευκαιρία «κανονικοποίησης» της σχέσης Ακροδεξιάς - Εκκλησίας, όπου ακροδεξιοί και εθνικοσοσιαλιστές εναγκαλίζονται πολιτικά παθιασμένα και απενοχοποιημένα με ορισμένους μητροπολίτες.
Διότι πιστεύουμε ότι όσοι πολιτικοί δηλώνουν κεντροαριστεροί πρέπει να ξεχωρίζουν το μαύρο από το προοδευτικό και το εθνικιστικό από το πατριωτικό.
Διότι οι εθνικές θέσεις χαράσσονται με όρους ιστορικής ευθύνης από νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις και δημοκρατικά κοινοβούλια και όχι από τον εσμό των επιγόνων των πολιτικά σκοτεινότερων στιγμών του παρελθόντος.
Διότι δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη θλιβερή κατάσταση, όπου η κυβέρνηση αδυνατεί να ομονοήσει και η αξιωματική αντιπολίτευση σύρεται από το λαϊκιστικό πεπρωμένο της, που την αναγκάζει να υποτάξει τις πολιτικές θέσεις της στην ευκαιρία της στιγμής. Το κενό αυτό που πολύ επιδέξια κρύβεται, δεν πρόκειται να το καλύψει το συλλαλητήριο.
Διότι η πατριδοκαπηλία, που έχει επανειλημμένα διαρρήξει τη σχέση με τη λογική και μας έχει οδηγήσει σε ήττες, δεν έχει σχέση με το γνήσιο δημοκρατικό πατριωτισμό που προάγει τα εθνικά

πηγή