Κύπρος - Ελλάδα, το μεγάλο φαγοπότι

Σε περιόδους οικονομικής άνθησης, το 1% που μας καταδυναστεύει, έχει τα περιθώρια να κρύψει το πραγματικό του πρόσωπο πίσω από φερετζέδες...

Αυτό συμβαίνει διότι μπορεί να δώσει κάποια ψίχουλα από το τεράστιο πλεόνασμα της οικονομίας στο λαό. Βέβαια, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του πλεονάσματος το ιδιοποιούνται οι ίδιοι οι καπιταλιστές και οι τραπεζίτες, μέσω των μηχανισμών ιδιοποίησης της υπεραξίας και διανομής του εισοδήματος που ελέγχουν σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα οι ίδιοι, αναφέρει το epitropesdiodiastop.blogspot.gr.

Και σε αυτήν την περίπτωση όμως, η ιστορία έχει δείξει ότι ακόμη και τα ψίχουλα αυτά κερδίζονται με το αίμα και τους αγώνες του λαού και δεν χαρίζονται από την φιλευσπλαχνία της κυρίαρχης τάξης.

Αντίθετα με τις περιόδους άνθησης όπου υπάρχει μεγάλη ανισομέρεια στην ιδιοποίηση του πλεονάσματος, σε περιόδους ύφεσης και βαθιάς κρίσης όλη η ζημία κοινωνικοποιείται.

Πέφτει δηλαδή στους ώμους των λαών. Βέβαια σε μία τέτοια περίοδο μεγάλης ανισορροπίας όπως η σημερινή, δεν λείπουν και οι ενδοταξικές συγκρούσεις μεταξύ των αστών. Η λυκοσυμμαχία τους μετατρέπεται σε σκυλοκαβγά μέχρι να καθοριστούν οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων.

Εκεί έρχεται και το αστικό κράτος με τις κυβερνήσεις του, που ως γνήσιος προασπιστής των συμφερόντων του 1% προσπαθεί να αφαιμάξει τον λαό και να μεταγγίσει το αίμα αυτό στην ισχυρή μειοψηφία.

Στην Ελλάδα...

Η χώρα μας, κυβερνάται ίσως από την πιο υποτελή κυβέρνηση της ιστορίας της. Πλήρως ευθυγραμμισμένοι με τα συμφέροντα του 1%, οι Έλληνες κυβερνήτες έχουν μετατραπεί σε θλιβερές μαριονέτες της ντόπιας και ευρωπαϊκής ελίτ.

...και στην Κύπρο

Το αρχικό ΟΧΙ της Κύπρου δημιούργησε έστω και προσωρινά μία ψευδαίσθηση αντικαθεστωτισμού.

Το εκκωφαντικό ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ που ακολούθησε επανέφερε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, αποδεικνύοντας ότι η κυπριακή κυβέρνηση αποτελεί έναν ακόμη γνήσιο εκφραστή των μεγάλων συμφερόντων που λυμαίνονται τους λαούς.

Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στον άξονα Μόσχα-Βερολίνο γέννησαν νέες ενδοταξικές συμφωνίες.

Οι αντιθέσεις αυτές άλλωστε είναι πάντα συμβιβάσιμες και ποτέ δεν απείλησαν ουσιαστικά την διαιώνιση του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Μόνο η ανένδοτη μάχη των λαών ενάντια στους δυνάστες τους είναι αυτή που μπορεί να αλλάξει ριζικά το ρου της ιστορίας και να σμπαραλιάσει την κοινωνία της βαρβαρότητας.

Μόνο οι λαοί ενωμένοι μπορούμε να τους ανατρέψουμε.