Δώρισε το νεφρό της σε έναν άγνωστο

Η Sue Jepson δεν είχε πει στον σύντροφό της Glenn τι είχε αποφασίσει να κάνει μέχρι που έκλεισε το πρώτο της ραντεβού στο νοσοκομείο...

«Είσαι τρελή!», της είπε εκείνος όταν έμαθε πως σκόπευε να υποβληθεί σε μία σοβαρή χειρουργική επέμβαση χωρίς κανέναν λόγο, κατά τον ίδιο.

Αλλά η Sue, Βρετανίδα μητέρα τεσσάρων παιδιών, επέμενε. Θα ξάπλωνε στο χειρουργικό κρεβάτι για να σώσει τη ζωή κάποιου που δεν είχε συναντήσει ποτέ, δωρίζοντας το νεφρό της σε έναν άγνωστο. Η ανταπόδοση για την ίδια θα ήταν η ικανοποίηση πως βοήθησε κάποιον που το είχε ανάγκη.

Όπως γράφει η Daily Mail, ο αριθμός των «αλτρουιστών» δωρητών οργάνων, όπως η 51χρονη, τριπλασιάστηκε μέσα σε ένα χρόνο στη Βρετανία.

Η δωρεά οργάνων σε αγνώστους επετράπη στη χώρα το 2006. Έως τότε ζωντανοί δότες μπορούσαν να δωρίσουν ένα όργανό τους μόνο σε συγγενείς και φίλους.

Χιλιάδες άνθρωποι ελπίζουν σε ένα νεφρό από δότη και, σύμφωνα με τα στοιχεία της αρμόδιας υπηρεσίας, 6.500 είναι σε λίστα αναμονής. Ωστόσο με 2.500 μεταμοσχεύσεις κάθε χρόνο τουλάχιστον 300 θα χάσουν τη ζωή τους πριν βρεθεί ένα κατάλληλο όργανο.

«Πριν από αυτό, το πιο γενναιόδωρο πράγμα που είχα κάνει ήταν να δώσω αίμα», λέει η Sue. Όλα άλλαξαν όταν παρακολούθησε ένα ντοκιμαντέρ για τους ζώντες δότες το 2009.

«Μέχρι τότε πίστευα πως μπορείς να δωρίσεις όργανο μόνο σε μέλη της οικογένειάς σου», λέει η ίδια. «Το ντοκιμαντέρ φύτεψε ένα σπόρο μέσα μου. Ήθελα να κάνω κάτι πραγματικά σημαντικό για κάποιον άλλο και αποφάσισα πως αυτό ήταν να δωρίσω το νεφρό μου».

Τότε τηλεφώνησε το St James’s University Hospital του Leeds και κανόνισε μία συνάντηση για να μιλήσει με έναν σύμβουλο και έναν δότη νεφρού.

«Τότε μίλησα στον Glenn για το σχέδιό μου», αφηγείται. «Στην αρχή αντέδρασε αλλά ξέρει πως παίρνω μόνη μου τις αποφάσεις μου και δεν προσπάθησε να με μεταπείσει. Με συνόδευσε σε όλα τα ραντεβού, κι αυτό με συγκίνησε».

Τα τέσσερα παιδιά της, ηλικίας από 20 έως 33 ετών, στήριξαν επίσης την απόφασή της.
Υποβαλλόταν σε εξετάσεις επί έξι μήνες για να καθοριστεί εάν ήταν κατάλληλος δότης και συζητούσε με έναν κλινικό ψυχολόγο και έναν σύμβουλο του Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων για να διασφαλιστεί πως θα συνειδητοποιούσε τους κινδύνους που υπάρχουν στη διαδικασία.

«Ήξερα πως ήταν μία μεγάλη επέμβαση και πως υπήρχαν πιθανώς μοιραίοι κίνδυνοι», τονίζει. Ένας στους 3000 δότες χάνει τη ζωή του κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

Αλλά αφότου συνάντησε έναν λήπτη, η Sue επιβεβαίωσε την απόφασή της και τον Οκτώβριο του 2010 δώρισε το νεφρό της στον άγνωστο που το χρειαζόταν. Σύμφωνα με τους κανονισμούς, κανένας από τους δύο δεν θα μάθει την ταυτότητα του άλλου.

«Επέστρεψα στο σπίτι μου σε 48 ώρες, πήγα γυμναστήριο δύο εβδομάδες μετά. Απλώς έλειψα τρεις εβδομάδες από τη δουλειά και έκανα συχνά εξετάσεις», λέει.

Τώρα η μόνη της ανάμνηση από τη δωρεά είναι ένα μικρό σημάδι στο δέρμα της. Και μία κάρτα που έλαβε απρόσμενα τα Χριστούγεννα του ίδιου χρόνου. «Καλά Χριστούγεννα, Ευτυχισμένος ο Καινούριος Χρόνος. Ευχαριστούμε για το πολύτιμο δώρο σου στο γιο μας», έγραφε. Τότε η Sue έμαθε πως το νεφρό της μεταμοσχεύτηκε σε ένα 4χρονο αγόρι που δεν είχε άλλη ελπίδα. Ο μικρός κατάφερε να ξαναρχίσει το σχολείο, έμαθε να κολυμπά και πήγε τις πρώτες του διακοπές- χάρη σ’ εκείνη.

Σχετικές ετικέτες:Κόσμος