Εκλογές στη ΝΔ: Λαός και Κολωνάκι στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης

ekloges-sth-nd-laos-kai-kolwnaki-sto-epikentro-ths-antiparatheshs

Γιατί Μεϊμαράκης και Μητσοτάκης μιλούν για τη ΝΔ ως «αστικό λαϊκό κόμμα»

Μένουν δύο 24ωρα για να ανοίξουν οι κάλπες του β’ γύρου που θα αναδείξουν το νέο πρόεδρο της ΝΔ. Στο τέλος αυτής της τετράμηνης σχεδόν προεκλογικής κούρσας, πέραν της μάχης του παρασκηνίου και των μηχανισμών που διεξάγεται τις τελευταίες μέρες με ιδιαίτερη ένταση, η μονομαχία μεταξύ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει μια ενδιαφέρουσα ιδεολογική διάσταση που αφορά τη ΝΔ στο σύνολό της.

Για πρώτη φορά στα χρόνια της οικονομικής κρίσης στο εσωτερικό της ΝΔ επιχειρείται από τους ηγετικούς παράγοντες αυτής της αναμέτρησης, να αναδειχθούν τα «κοινωνικά» και «λαϊκά» χαρακτηριστικά της συντηρητικής παράταξης -και μάλιστα με τη χρήση όρων από το μαρξιστικό λεξιλόγιο που συναντάται περισσότερο σε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, παρά σε παραδοσιακά αστικά κόμματα- χωρίς ωστόσο οι δύο μονομάχοι για την προεδρία της ΝΔ να απεκδύονται την αστική φυσιογνωμία του κόμματος.

Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης σε συνέντευξή του λέει ότι «εμείς ,στη Νέα Δημοκρατία, δεν είμαστε εκφραστές μόνο όσων έχουν τα μέσα παραγωγής. Δεν είμαστε ταξικό κόμμα. Εμείς εκπροσωπούμε, νοιαζόμαστε και εκφράζουμε και αυτόν ο οποίος έχει μέσα παραγωγής, αλλά και τον εργαζόμενο και τον άνεργο και τον αγρότη και είμαστε ένα κόμμα λαϊκό».

Για «αστικό λαϊκό κόμμα» και όχι κόμμα των ελίτ κάνει λόγο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να απαντήσει στην κριτική που δέχεται από το στρατόπεδο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και αντιτείνει ότι ο ίδιος εκλέγεται σε μια περιφέρεια όπως αυτή της Β’ Αθήνας όπου κυριαρχεί το λαϊκό και εργατικό στοιχείο και μάλιστα με τις διπλάσιες ψήφους από τον αντίπαλό του για την ηγεσία της ΝΔ. Όπως χαρακτηριστικά είχε πει και σε συνέντευξή του «στο Περιστέρι εκλέγομαι επί 11 χρόνια πρώτος βουλευτής. Όχι στο Κολωνάκι…».

Η ιδεολογικοπολιτική αυτή αντιπαράθεση και μάλιστα με αναγωγή σε κοινωνικές και ταξικές αναφορές που εν μέρει έγινε κυρίαρχη στο δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών ουσιαστικά επιβλήθηκε από την πλευρά Μεϊμαράκη και είχε ως βασικό ιθύνοντα νου τον Ευριπίδη Στυλιανίδη προκειμένου να εμφανίσει τον κ. Μητσοτάκη ως εκφραστή της οικονομικής ελίτ και τον κ. Μεϊμαράκη ως τον άνθρωπο που μπορεί να επικοινωνήσει με τα λαϊκά στρώματα.

Πάντως και ο κ. Μητσοτάκης ευθύς εξαρχής έθετε με μια φιλελεύθερη προσέγγιση την ανάγκη σύνδεσης της ΝΔ με κοινωνικές δυνάμεις όπως είναι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, οι νέοι επιστήμονες και οι άνεργοι, κάνοντας λόγο για την «παραγωγική Ελλάδα που ξυπνάει νωρίς».

Αν και οι εκλογικές σκοπιμότητες της εσωκομματικής αναμέτρησης επέβαλλαν μια τέτοιου τύπου αντιπαράθεση, γεγονός είναι ότι το θέμα των δεσμών της ΝΔ με κοινωνικές δυνάμεις όπως η μεσαία τάξη, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι άνεργοι και η νεολαία είναι ευρύ και πιο βαθύ και απασχολεί το εσωτερικό της ΝΔ μετά και τις αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες και την ανάλυση των ποιοτικών τους χαρακτηριστικών.

Βουλευτής της ΝΔ προσπαθώντας να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου όπου στο σύνολο των λαϊκών συνοικιών της Αθήνας η ΝΔ κατέγραφε ποσοστά κάτω από το 20% κατέληγε στο συμπέρασμα ότι «τα λαϊκά στρώματα βλέπουν τη ΝΔ ως εχθρική δύναμη», γεγονός που δεν είναι άσχετο με τη μνημονιακή στροφή της ΝΔ το 2011.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και ο κ. Μεϊμαράκης δηλώνει ότι η ΝΔ δεν είναι ούτε μνημονιακή ούτε αντιμνημονιακή δύναμη, ενώ και ο κ. Μητσοτάκης παραδέχεται πως κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις επιβάλλονται από τους δανειστές και δεν είναι πάντα οι σωστές.

Σε αρκετούς βουλευτές επικρατεί ικανοποίηση για το χαρακτήρα αυτής της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο υποψηφίων αν και ορισμένοι εκ των υποστηρικτών του κ. Μεϊμαράκη θεωρούν ότι υπάρχουν ορισμένες «υπερβολές» στη ρητορική που αναπτύσσει εσχάτως και εκτιμούν ότι το δίλλημα είναι ποιος εκ των Μεϊμαράκη ή Μητσοτάκη μπορεί να επικοινωνήσει στα λαϊκά στρώματα μια φιλελεύθερη πολιτική.

Σύμφωνα με γαλάζιους κομματικούς παράγοντες ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης επιχειρεί να απευθυνθεί στους «συντηρητικούς νοικοκυραίους» που πολιτικά εκφράζονταν διαχρονικά από τον καραμανλισμό και αποτελούν τον πυρήνα της ΝΔ, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει σαφές προβάδισμα σε ένα πιο κοινό πιο αστικοποιημένο που υπάρχει στη ΝΔ μεν αλλά ταυτόχρονα κινείται και στον ευρύτερο χώρο της κεντροδεξιάς και έχει σαφώς πιο φιλελεύθερα χαρακτηριστικά.