Κάλεσμα αντίδρασης στις «απάνθρωπες πολιτικές της Ευρώπης»

Επιστολή προσφυγικών και μεταναστευτικών κοινοτήτων στους ευρωπαίους πολίτες

Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές κοινότητες της Ελλάδας και άλλων χωρών, καθώς και οργανώσεις και ανεξάρτητοι ερευνητές ενώνοντάς τη φωνή τους με όλους αυτούς που «ντρέπονται για το πως η Ευρώπη συμπεριφέρεται σε πρόσφυγες και μετανάστες» καλούν με κοινή, έντονα επικριτική για την πολιτική της Ευρώπης, επιστολή τους ευρωπαίους πολίτες να υπερασπιστούν τους πρόσφυγες. Μας ζητούν να αντιδράσουμε για να σταματήσουν οι «απάνθρωπες πολιτικές» εναντίον μεταναστών και προσφύγων, να σκεφτούμε όλοι τις ευθύνες που έχουμε για τους πολέμους που γίνονται και να πιέσουμε για ειρήνη.

Πρέπει να προστατευθεί η ενότητα και την κατανόηση που έχει χτιστεί εδώ και τόσα χρόνια στην Ευρώπη μεταξύ των ανθρώπων, «πρακτικές που αποτελούν το πιο δυνατό όπλο ενάντια σε κάθε είδους τρομοκρατία, πολιτική, θρησκευτική ή οικονομική», τονίζεται στην επιστολή. «Είναι τόσο φτωχή η Ευρώπη που δεν μπορεί να δώσει στέγη στο 1,7% των προσφύγων και εκτοπισμένων του κόσμου; 59,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, η πλειοψηφία των οποίων δε θα έρθει ποτέ στην Ευρώπη. Φοβάται τόσο η Ευρώπη να ανοίξει νόμιμες οδούς, της είναι τόσο δύσκολο, που συνάπτει συμφωνίες με μια χώρα σαν την Τουρκία, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται σε πολύ χαμηλό επίπεδο;», επισημαίνεται στην επιστολή.

Οι υπογράφοντες διερωτώνται πώς μπορούν οι δυτικές χώρες να δίνουν μαθήματα στον κόσμο για ανθρώπινα διακαιώματα και ισότητα, ενώ την ίδια ώρα επιτρέπουν σε ευρωπαϊκό έδαφος παιδιά να κρατούνται, συχνά χωρίς επαρκές φαγητό, χωρίς να πηγαίνουν στο σχολείο, άνθρωποι να απελαύνονται και να στέλνονται πίσω σε ένα αβέβαιο μέλλον, να καταπατούνται κάθε είδους ανθρώπινα δικαιώματα στο όνομα της «διαχείρισης των ροών» με μόνη έγνοια τη «μείωση των αριθμών».

Κάνοντας αναφορά σε περιστατικά στην Ελλάδα, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, τη Γερμανία και τη Σουηδία, όπου οικογένειες χωρίζονται, άνθρωποι κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας, βρίσκονται θύματα αστυνομικής βίας, ανήλικοι κρατούνται με ενήλικες, γίνονται εμπρηστικές επιθέσεις κέντρων φιλοξενίας, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία κερδίζουν έδαφος, «οι άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς», όπως αυτοαποκαλούνται, υψώνουν τη φωνή τους για να υπερασπιστούν, αυτά που έμαθαν ως «ευρωπαϊκές αξίες», τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την ανεκτικότητα, την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την ισότητα.