Τα ΣΕΒη του στο ΔΝΤ για την περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας

Χέρι - χέρι συμπορεύονται ΣΕΒ και ΔΝΤ αποσκοπώντας στην περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας Αν και το πρωί της Δευτέρας, κατά τη συνάντηση με την υπουργό, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων δήλωνε πως ακολουθεί την «εθνική γραμμή» της διαπραγμάτευσης, λίγες ώρες αργότερα πέρασε στο πλευρό του Ταμείου

Το πρωί της Δευτέρας οι εργοδοτικοί φορείς (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ) συναντήθηκαν με την
Έφη Αχτσιόγλου και επανεπιβεβαίωσαν την κοινή θέση, όπως αυτή είχε εκφραστεί στην κοινή δήλωση των εθνικών Κοινωνικών Εταίρων της 19ης Ιουλίου 2016. Ωστόσο, η κοινή γραμμή για την ενιαία διαπραγματευτική στάση κατά τη δεύτερη αξιολόγηση έσπασε ξανά λίγες ώρες αργότερα από το ΣΕΒ.

«Η συμφωνία του Ζαππείου τονίζει, μεταξύ άλλων, την ανάγκη αποκατάστασης της επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων, για λόγους ίσης μεταχείρισης των εργαζομένων και αποφυγής αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων» κατέληγε η ανακοίνωση του υπουργείου.

Λίγες ώρες αργότερα, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων έβγαλε διευκρινιστική και ξεχωριστή ανακοίνωση για την εν λόγω συνάντηση. Σε αυτήν, με ακραιφνή τρόπο πέρασε στο στρατόπεδο των δανειστών, όχι μόνο για το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, αλλά και για την επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων.

Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση του ΣΕΒ αναφέρεται:

Για τον ΣΕΒ, μια σύγχρονη και εύρυθμη αγορά εργασίας, όπως αυτή περιγράφεται στις πάγιες θέσεις του, συνδέεται άμεσα με τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας, δηλαδή τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της και την υιοθέτηση μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και πρόσβασης στους μηχανισμούς ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Θεόδωρος Φέσσας, ανέφερε τις δημοσιοποιημένες πάγιες θέσεις του Συνδέσμου για τον κατώτατο μισθό, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις ομαδικές απολύσεις, την υποχρεωτική διαιτησία και τον συνδικαλιστικό νόμο.

Ειδικότερα, όσον αφορά:

1) Τις επιχειρησιακές και κλαδικές συμβάσεις εργασίας: ο ΣΕΒ θεωρεί ότι ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων επιβάλλεται να αναδιαρθρωθεί για να επιζήσει. Αυτό δεν εξαρτάται από τον κλάδο δραστηριότητας της κάθε επιχείρησης. Αντίθετα, σε κάθε κλάδο υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που πάνε καλά και πολλές που θα μπορούσαν να επιζήσουν μόνο με δραστικό εκσυγχρονισμό. Είναι αδύνατον επομένως σε κλαδικό επίπεδο να μπορεί να επιτευχθεί ένας κατώτερος κοινός παρονομαστής, που να ανταποκρίνεται στις διαφορετικές ανάγκες των επιχειρήσεων. Η σημερινή ρύθμιση με την οποία υπερέχει η επιχειρησιακή σύμβαση έναντι της κλαδικής, εξασφαλίζει την επιβίωση πολλών επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας. Η εφαρμογή κριτηρίων εξαίρεσης από τις κλαδικές (opt out) ενέχει σημαντικούς κινδύνους στην εφαρμογή τους (περιοριστικά κριτήρια που δεν θα καλύπτουν όλες τις περιπτώσεις, δημοσιοποίηση προβλημάτων επιχείρησης, αβέβαιη υιοθέτηση της ρύθμισης κ.λπ.).

2) Τις Ομαδικές απολύσεις – Κοινωνικά Σχέδια (Social plans): Η πρόταση του ΣΕΒ είναι να προβλεφθεί ανοικτό πρόγραμμα με κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΠΑΝΑΔ, Ταμείο Παγκοσμιοποίησης ή άλλη πηγή) για την κάλυψη των εξόδων των σχεδίων αυτών. Στην παρούσα φάση, και για κάποια χρόνια ακόμη, οι ομαδικές απολύσεις αφορούν περιπτώσεις ζωής και θανάτου ορισμένων παραγωγικών μονάδων. Επομένως, τυχόν περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση αυτών θα έθετε σε κίνδυνο τη διατήρηση των υπόλοιπων θέσεων εργασίας στις μονάδες αυτές. Για την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών σχεδίων απαιτείται προγραμματισμός εκ μέρους της Πολιτείας.

3) Την «Υποχρεωτική Διαιτησία»: Ως προς το πλαίσιο ρυθμίσεων για τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις, αναζητείται τρόπος εφαρμογής των διεθνών κανόνων που σημειωτέον, δεν προβλέπουν τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία. Η «Υποχρεωτική Διαιτησία» αποτελεί θεμελιώδη στρέβλωση του τοπίου των ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και έχει επισωρεύσει πολλά προβλήματα στο παρελθόν. Τα αρμόδια όργανα του ILO έχουν κρίνει ότι το ελληνικό σύστημα διαιτησίας είναι αντίθετο προς τις Διεθνείς Συμβάσεις 98 και 154 και προς την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επιπροσθέτως επιβάλλεται να κυρωθεί νομοθετικά το άρθρο 6§3 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που προβλέπει μόνο εθελοντική διαιτησία.

Όπως γίνεται αντιληπτό, οι βιομήχανοι σπάνε την ενιαία διαπραγματευτική γραμμή απέναντι στους εκπροσώπους των πιστωτών για άλλη μια φορά. Η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων αμφισβητείται από τους βιομήχανους, αν και είναι αίτημα και των λοιπών εργοδοτικών φορέων για λόγους αθέμιτου ανταγωνισμού. Είχε προηγηθεί η ανακολουθία ΣΕΒ και ΕΣΕΕ για το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων πριν λίγες βδομάδες, με την Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου & Επιχειρηματικότητας να επανέρχεται στην πρότερη θέση για τη διατήρηση του ορίου στο 5%.