Το Survivor «εκτόξευσε» τη σεξουαλική ζωή των Ελλήνων

Οκτώ στους δέκα άνδρες διπλασίασαν τις σeξουαλικές τους επαφές

Tο Survivor εκτός από την εκτόξευση της τηλεθέασης φαίνεται ότι εκτόξευσε και τις σeξουαλικές επαφές των Ελλήνων.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει το Ανδρολογικό Ινστιτούτο σύμφωνα με το οποίο 8 στους 10 άνδρες που παρακολουθούσαν το τηλεπαιχνίδι είχαν διπλάσιες σeξουαλικές επαφές σε σχέση με όσους δεν το παρακολουθούσαν.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε το τελευταίο τρίμηνο σε δείγμα 1.000 ανδρών, ηλικίας από 20 έως 60 χρόνων, που επισκέφθηκαν το Ανδρολογικό Ινστιτούτο.

Διαπιστώθηκε ότι, μεταξύ εκείνων που έβλεπαν το παιχνίδι, 8 στους 10 διπλασίασαν τη συχνότητα των σeξουαλικών τους επαφών, ενώ εκείνων που δεν το έβλεπαν η συχνότητα των επαφών παρέμεινε σταθερή, υποστηρίζει ο Κωνσταντίνος Κωσταντινίδης, ουρολόγος - ανδρολόγος, πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου.

«Ενώ θα περίμενε κανείς η καθήλωση στην οθόνη να μειώνει το σeξουαλικό ενδιαφέρον των ανδρών, στην έρευνά μας φάνηκε το αντίθετο. Η αγχολυτική ιδιότητα του παιχνιδιού, η αγωνία για τον νικητή, το κλισέ ότι οι άνδρες είναι οι κυνηγοί και οι γυναίκες τα θηράματα, η απουσία βαθύτερων σκέψεων, όλα αυτά σε συνδυασμό με το ότι στο παιχνίδι το  σeξ ήταν ο μέγας απών και άνδρες και γυναίκες αγωνίζονταν για ένα πιάτο φαγητό, ξεχνώντας τη σeξουαλική τους ταυτότητα σε ένα παραδεισένιο σκηνικό, ξυπνούσαν πρωτόγονα ένστικτα, που συνήθως κοιμούνται όταν βλέπεις στις ειδήσεις νέα μέτρα και λιτότητα…» εξήγησε.

Η εναγώνια παρακολούθηση των παικτών πυροδότησε τις ορμόνες της επιθυμίας. Ανάλογα επέδρασαν το φυσικό σκηνικό του εξωτικού νησιού, αλλά και η ζωή εκεί, που έμοιαζε σαν παιχνίδι και έκαναν για λίγες ώρες τα προβλήματα της καθημερινότητας να φαντάζουν μακρινά, εκτιμά ο επικεφαλής της έρευνας που παραθέτει 10 λόγους που κατά τη γνώμη του... απογειώθηκαν  σeξουαλικά όσοι άνδρες παρακολουθούσαν το Survivor.

Σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία, οι άνθρωποι επιβιώνουν από τρία βασικά ένστικτα, την πείνα, τον φόβο και το  σeξ. Με την τροφή διατηρούνται στη ζωή. Με τον φόβο συνεχίζουν τη ζωή και με το  σeξ αναπαράγουν τη ζωή.

Ο νικητής τα παίρνει όλα, άρα επιβιώνει σε ένα σύστημα που έπρεπε να προσπαθήσει για να εξασφαλίσει τη τροφή του και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες - δεύτερος νόμος του Δαρβίνου.
Η νίκη θέλει στρατηγικές συνεργασίας, ενότητα και αλληλεγγύη, έξω από το μαντρί σε τρώει ο λύκος… Τα άτομα έγιναν ομάδες για να επιβιώσουν, κανένας δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος σε μια κοινωνία με θεσμούς και κανόνες.
Η αγωνία της επιβίωσης σε κάνει πιο ευφυή. Από την εποχή των πρωτόγονων τροφοσυλλεκτών προγόνων μας, μέχρι τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή τροφής, χρειάζεται πάντα οργάνωση και ανταλλαγή πληροφοριών.
Η τροφή είναι μια αμοιβή. Αλλά «ουκ επ' άρτον ζήσεται άνθρωπος» λέει η λαϊκή σοφία, γι' αυτό και ο βίος του ανθρώπου πρέπει να είναι ηδονικός. Και η μεγαλύτερη, ίσως, ηδονή της ζωής είναι ο έρωτας, γι' αυτό και μοιράζεται ισότιμα σε έχοντες και μη.
Ζούμε μια εποχή όπου η εικονική πραγματικότητα γίνεται σχεδόν αληθινή. Τα θεάματα στην τηλεόραση, η διαδικτυακή επικοινωνία, μας κρατούν συνδεδεμένους έτσι, που να ταυτιζόμαστε με αυτό που βλέπουμε, να το αντιγράφουμε και να το θέλουμε. Είμαστε, πλέον, αυτό που βλέπουμε και θέλουμε.
Έχουν γίνει πειράματα όπου ο παρατηρητής μιας έντονης σκηνής νιώθει έρωτα για τον ήρωα της σκηνής αυτής, χωρίς ο ήρωας να είναι απαραίτητα ο ομορφότερος, η ομορφότερη…
Η ταύτιση με τον μονομάχο, το πλήθος στην αρένα που τον αποθεώνει ή τον καταδικάζει, οι καλοί και οι κακοί ήρωές μας, είναι δυο πλευρές της ανθρώπινης φύσης, που με σχεδόν μαγικό τρόπο οικειοποιούμαστε. Στο θέατρο, στη λογοτεχνία, στο σινεμά, στην τηλεόραση, αλλά και στο διαδίκτυο, ταυτιζόμαστε με τους ήρωες που κουβαλάμε μέσα μας, ήδη, σαν είδωλα αυτών που βλέπουμε στη σκηνή.
Η αθωότητα ενός παιχνιδιού που δεν είχε βία και σeξ απενοχοποιεί ακόμη και την πορνογραφική μας διάθεση να θαυμάζουμε ερωτικά τα γυμνά μαυρισμένα σώματα των πρωταγωνιστών και να λειτουργούμε σαν πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο.
Το να βλέπουμε ένα εξωτικό σκηνικό, μας απομακρύνει από τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα δίνει μαθήματα επιβίωσης, πως δεν υπάρχει γεύμα δωρεάν σε αυτή τη ζωή και πως ο καθένας πρέπει να αγωνιστεί για να το κερδίσει.

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας στον έρωτα και σε πολλά άλλα, αλλά και πως, όσο πιο κοντά στη φύση είμαστε, τόσο πιο φυσικοί γινόμαστε και στην ερωτική μας ζωή» καταλήγει ο κ. Κωνσταντινίδης.

πηγή